Ο Γιάννης Γιαννακόπουλος είναι οικονομολόγος και ο τωρινός James Tobin Professor of Economics στο διάσημο Πανεπιστήμιο Γέιλ της Αμερικής.

Γεννήθηκε από ελληνοαμερικανική οικογένεια καθηγητών στις 18 Μαρτίου 1955. Ο πατέρας ήταν ο Ντίνος Γιαννακόπουλος καθηγητής στο Γέιλ και διάσημος Ελληνοαμερικανός ιστορικός της βυζαντινής πολιτιστικής και θρησκευτικής ιστορίας και η μητέρα του, η Έφη Γιαννακοπούλου, καθηγήτρια ψυχιατρικής στο Κέντρο Μελέτης Παιδιών του Γέιλ.

Το 1970 ο Γιάννης Γιαννακόπουλος κέρδισε το εθνικό πρωτάθλημα στο σκάκι για ηλικίες κάτω των 20. Έλαβε το πτυχίο του στα μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ το 1975 και το Master στα μαθηματικά καθώς και το διδακτορικό του, υπό την επίβλεψη των καθηγητών Kenneth Arrow και Jerry Green από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, το 1980.

Ξεκίνησε ως Επίκουρος Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Yale το 1980, καθηγητής το 1986 και James Tobin Professor of Economics το 1994. Από το 1996 έως το 2005 διετέλεσε Διευθυντής του Ιδρύματος Cowles για την Οικονομική Έρευνα. Υπήρξε συνιδρυτής το 1992 και εξακολουθεί να είναι Διευθυντής του Προγράμματος Ελληνικών Σπουδών στο Γέιλ.

Εκλέχτηκε μέλος της Οικονομετρικής Εταιρείας το 1990 και της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών το 1999, καθώς και της Γερουσίας της Σχολής Τεχνών και Επιστημών του Γέιλ το 2015.Επίσης, ήταν ένας από τους ιδρυτικούς εταίρους το 1995 της Ellington Capital Management, όπου παραμένει εταίρος.

Του έχει απονεμηθεί το βραβείο Samuelson το 1999 καθώς και το πρώτο βραβείο του Ιδρύματος Μποδοσάκη για τον καλύτερο οικονομολόγο κάτω των 40 ετών, το 1994. Το 1990 έως το 1991 και πάλι το 1999 έως το 2000 σχεδίασε το πρόγραμμα οικονομικών σπουδών στο Ινστιτούτο Santa Fe, όπου παραμένει εξωτερικός καθηγητής.

Από το 2007 έως το 2014 ήταν πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής SFI. Ήταν επισκέπτης καθηγητής στο MSRI στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Berkeley, στο Churchill College, Cambridge, στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας, στο Χάρβαρντ, στο Στάνφορντ και στο MIT.

Από το 1990-1994 διετέλεσε Διευθύνων Σύμβουλος και Διευθυντής Έρευνας Σταθερού Εισοδήματος στην Kidder, Peabody & Co.

Οι έρευνες και οι παρουσιάσεις του καθηγητή στη δεκαετία του ’80, σε συνεργασία με τους Paul Klemperer και Jeremy Bulow, ανέπτυξαν την έννοια και εφηύραν την ορολογία των Στρατηγικών Συμπληρώσεων, που τώρα χρησιμοποιούνται κατά κόρον στη διάσημη θεωρία των παιγνίων.

Πριν από την οικονομική κρίση στα τέλη του 2000, ο Γιαννακόπουλος ήταν γνωστός κυρίως για τις συνεισφορές του στη θεωρία της Γενικής Ισορροπίας, ιδιαίτερα των ατελών αγορών. Το 1986 για παράδειγμα, καθιέρωσε μαζί με τον καθηγητή Πολεμαρχάκη, τα βασικά δεδομένα της ύπαρξης και της ευημερίας σε ένα γενικό μοντέλο ελλιπών αγορών.

Από την αρχή της οικονομικής κρίσης, ο Γιάννης Γιαννακόπουλος ασχολήθηκε εντατικά με τη σχέση μεταξύ μόχλευσης και τιμών των περιουσιακών στοιχείων, τον επονομαζόμενο The Leverage Cycle (Κύκλος της Μόχλευσης), ο οποίος υπήρξε πολύ δημοφιλής στις ακαδημαϊκές συζητήσεις για τις διακυμάνσεις και τη ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών.

Η μόχλευση ορίζεται ως ο λόγος της ενεργητικής αξίας ενός αντικειμένου προς τα μετρητά που απαιτούνται για την αγορά του. Ο κύκλος μόχλευσης μπορεί να οριστεί ως η προκυκλική επέκταση και συρρίκνωση της μόχλευσης κατά τη διάρκεια του επιχειρηματικού κύκλου. Η ύπαρξη της προκυκλικής μόχλευσης ενισχύει την επίδραση στις τιμές των περιουσιακών στοιχείων κατά τη διάρκεια του επιχειρηματικού κύκλου.

Το 2009, ο Γιαννακόπουλος μαζί με τον καθηγητής του Γέιλ Pradeep Dubey, επίσης μαθηματικό οικονομολόγο, συνέγραψαν ένα έργο για τις πιστωτικές κάρτες και τον πληθωρισμό, μέσω του Ιδρύματος Cowles.

Επίσης, έχει συγγράψει πάνω από 80 άρθρα σχετικά με την οικονομία και τη θεωρία των παιγνίων, συμπεριλαμβανομένων σημαντικών κειμένων για την ύπαρξη και την περιορισμένη αναποτελεσματικότητα της γενικής ισορροπίας σε ελλιπείς οικονομικές αγορές, το θεώρημα αδυναμίας Arrow, τη μεταρρύθμιση της κοινωνικής ασφάλισης και την οικονομική κρίση της περιόδου 2007-9.