Ο Αιμίλιος Αυγουλέας είναι Τακτικός Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου όπου κατέχει την Έδρα Τραπεζικού Δικαίου και Χρηματοοικονομικών Αγορών, ενώ είναι και Διευθυντής του Τμήματος Εμπορικού Δικαίου.

Έχει εργαστεί εκτενώς στον ευρύτερο τομέα του Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου και των δομημένων χρηματοπιστωτικών προϊόντων, σε συνεργασία με έγκριτες διεθνείς νομικές εταιρείες. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος (LLM) στο Τραπεζικό Δίκαιο και τα Οικονομικά, από το London School of Economics όπου ολοκλήρωσε και τη διδακτορική του διατριβή με θέμα το Δίκαιο και τα Οικονομικά.

Έχει συγγράψει μεγάλο αριθμό επιστημονικών άρθρων και δύο μονογραφίες με τίτλους «Governance of Global Financial Markets: The Law, the Economics, the Politics» (Cambridge, 2012) και «The Mechanics and Regulation of Market Abuse: A Legal and Economic Analysis» (Oxford, 2005).

Ο κ. Αυγουλέας έχει επίσης δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε διάφορους επιστημονικούς τομείς, από το Οικονομικό Δίκαιο και τα Οικονομικά, μέχρι τη ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών, τη διεθνή πολιτική οικονομία ή τη συμπεριφορική χρηματοοικονομική.

Ακόμη, έχει παραδώσει διαλέξεις και σεμινάρια σε διάφορα ακαδημαϊκά ιδρύματα και fora δημόσιας πολιτικής, ενώ έχει υπάρξει επισκέπτης εισηγητής σε διακεκριμένα πανεπιστήμια. Αυτή την περίοδο συμμετέχει σε διάφορα ερευνητικά προγράμματα σε τομείς όπως η παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση, η χρηματοπιστωτική σταθερότητα και η νομισματική πολιτική, η αποτελεσματική εξυγίανση των τραπεζών και η βιωσιμότητα του τραπεζικού συστήματος κλασματικών αποθεμάτων.

Έχει διατελέσει, ακόμη, επισκέπτης καθηγητής και ερευνητής σε ένα εξαιρετικά ευρύ φάσμα διεθνών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, μεταξύ των οποίων, οι νομικές σχολές του Harvard και του Yale.

Σήμερα έχει θέση διακεκριμένου ερευνητή καθηγητή (distinguished research professor) στο Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ. Είναι επίσης ο συγγραφέας των βιβλίων: «Η μηχανική και η ρύθμιση της κατάχρησης της αγοράς: Μια νομική και οικονομική ανάλυση» (The Mechanics and Regulation of Market Abuse: A Legal and Economic Analysis, Oxford University Press, 2005) και «Διακυβέρνηση των παγκόσμιων χρηματοοικονομικών αγορών: Δίκαιο, οικονομικά και πολιτική» (Governance of Global Financial Markets: The Law, the Economics, the Politics, Cambridge University Press, 2012).

Μαζί με τον Sir Ross Cranston υπογράφουν την έκδοση «Αρχές του Τραπεζικού Δικαίου» (Principles of Banking Law, Oxford, 2018), ενώ ακόμη έχει συν-επιμεληθεί με καίρια συγγραφική συμβολή τα βιβλία «Η Πολιτική Οικονομία του Ρυθμιστικού Πλαισίου των Χρηματοοικονομικών Αγορών» (Political Economy of Financial Regulation, Cambridge University Press, 2019), «Η Συνένωση των Ευρωπαϊκών Κεφαλαιαγορών» (Capital Markets Union in Europe, Oxford University Press, 2018) και «Ανατέμνοντας την παγκόσμια χρηματοοικονομική βιομηχανία και το ρυθμιστικό της πλαίσιο» (Reconceptualising Global Finance and its Regulation, Cambridge University Press, 2016).

Ο διαπρεπής Έλληνας του Διεθνούς Τραπεζικού Δικαίου και των Χρηματοοικονομικών σπουδών σε συνέντευξή του μίλησε για την την έκφανση της σημερινής Ελλάδας και για την επόμενη μέρα της, λέγοντας πως είναι κοινός τόπος πως χώρες, όπως η Ελλάδα, που έχουν υποφέρει από την τριπλή συμφορά της διαφθοράς και του τυχοδιωκτισμού του πολιτικού τους συστήματος, του κλεπτοκρατικού μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης, και της επακόλουθης οικονομικής χρεοκοπίας, είτε παρέμειναν στάσιμες για πολλά χρόνια, όπως η Αργεντινή και η Ιταλία, είτε επανήλθαν δριμύτερες, με κορυφαία παραδείγματα τη Ν. Κορέα, την Ισλανδία και την Ιρλανδία.

Ο κ. Αυγουλέας συνέχισε λέγοντας πως το δεύτερο σενάριο θα μπορούσε να ακολουθήσει και η Ελλάδα, παρότι η χώρα μας αντιμετωπίζει το επιπλέον σημαντικό πρόβλημα του δημογραφικού. Για να επικρατήσει όμως το αισιόδοξο σενάριο σε ένα περιβάλλον οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής, που βεβαίως δεν επέφεραν, αλλά εν τούτοις επέτειναν τα μνημόνια, χρειάζεται αποφασιστικότητα, καθαρό μυαλό, και αίσθηση κατεύθυνσης και γιατί όχι, αν θέλετε, αίσθηση πεπρωμένου από τις σημερινές και μελλοντικές πολιτικές, οικονομικές και πνευματικές ηγεσίες της χώρας καθώς και εκ μέρους των σκληρά εργαζόμενων πολιτών.

Ο καθηγητής θεωρεί πως το εκλογικό σώμα οφείλει πρωτίστως να κατανοήσει πως δε θα δοθεί ποτέ καμία ουσιαστική λύση στα μεγάλα και χρονίζοντα προβλήματα μας χωρίς μικρότερο, αξιοκρατικό, αποτελεσματικό δημόσιο το οποίο θα λειτουργεί μακριά από πρακτικές ρουσφετολογίας και αναξιοκρατίας. Πιστεύει ότι το δημόσιο, οφείλει να υπηρετεί έναν επιτελικό ρόλο στην οικονομία και έναν ουσιαστικό και διαρκώς αξιολογούμενο ρόλο στην παροχή δημόσιων υπηρεσιών ποιότητας, ειδικώς στους τομείς της παιδείας και της υγείας και όχι να σπαταλά τους φόρους και τις εισφορές των παραγωγικών τάξεων και των σκληρά εργαζόμενων πολιτών σε πολιτικούς πελάτες και διαπλεκόμενους επιχειρηματίες.

Ο κ. Αυγουλέας έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και έχει χτίσει σχεδόν ολόκληρη την καριέρα του στο εξωτερικό. Είναι ένας υποδειγματικός ομιλητής στο διεθνές προσκήνιο, ένας διακεκριμένος ακαδημαϊκός, μέλος του γνωμοδοτικού συμβουλίου (stakeholder group) της Ευρωπαϊκής Αρχής Τραπεζών και εκλεγμένος στην κατηγορία κορυφαίοι πανεπιστημιακοί (top-ranking academics) από το «Times Higher Education World University Rankings».

Βρίσκεται ανάμεσα στους κορυφαίους opinion leaders του πεδίου του και οι δημοσιεύσεις του στους άξονες του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Χρηματοοικονομικού Δικαίου, των Οικονομικών και της Συμπεριφορικής Χρηματοοικονομικής (behavioural finance) αναδεικνύουν νεωτερικές οπτικές και τον καθιστούν σήμερα μια αυθεντία στα θέματα της τραπεζικής και χρηματοοικονομικής θεωρίας και χρηματοοικονομικών θεσμών γενικότερα.

Το συνολικό έργο του κ. Αυγουλέα αναφέρεται συχνά σε μελέτες για τη χάραξη πολιτικής στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως. Τέλος, με μια σημαντικότατη διάλεξή του για την κοσμοθεωρία του φιλελευθερισμού και για το εάν η τρέχουσα ευρωπαϊκή συγκυρία οδηγεί στο «Τέλος του Φιλελευθερισμού;» έθεσε εκ νέου τις θεμελιώδεις αρχές του, αναζητώντας τη θέση τους στο σήμερα κι εξετάζοντας σε βάθος τις διαστάσεις της πολύπλευρης έννοιας του φιλελευθερισμού, που συνιστά συγχρόνως κυρίαρχη πολιτική θεωρία, κοινωνικό κίνημα αλλά και οικονομική ιδεολογία.