Η Λωρίδα της Γάζας μπορεί τον τελευταίο μήνα και πλέον να βρίσκεται στην κορυφή της παγκόσμιας επικαιρότητας μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της Χαμάς την 7^η Οκτωβρίου και τον πόλεμο που ξέσπασε με το Ισραήλ, όμως η πραγματικότητα είναι ότι η περιοχή, ανέκαθεν ταλανιζόταν από στρατιωτικές επιχειρήσεις, βομβαρδισμούς και επιθέσεις, ακόμη και όταν αυτά δεν έπαιρναν παγκόσμιες διαστάσεις.

Μόλις πριν από λίγες ημέρες, ο πλαστικός χειρουργός, Αλέξανδρος – Σαλάχ Ελ Ζανίν, απεγκλωβίστηκε από τη Γάζα, όπου βρισκόταν από το 2011, ασκώντας την επιστήμη του, την πλαστική χειρουργική.

«Ορισμένοι από τους ασθενείς μου, θέλουν να επιδιορθώσουν τα σημάδια που τους άφησαν βόμβες και σφαίρες. Όμως άλλοι, είναι νέοι άνδρες και γυναίκες που ζητούν τα πάντα. Από πλαστική στη μύτη, μέχρι και μεγέθυνση στήθους», θα έλεγε ο ίδιος τον Μάρτιο του 2015, σε συνέντευξή του στο πρακτορείο Reuters, με θέμα την αυξημένη ζήτηση για υπηρεσίες πλαστικής χειρουργικής στη Γάζα.

«Οι γυναίκες είναι όλες ίδιες παντού. Μπορεί να μιλούν διαφορετικές γλώσσες, αλλά όλες έχουν τις ίδιες επιθυμίες και ανάγκες σχετικά με την ομορφιά και τη ζωή», εξηγώντας ότι σε μία συντηρητική κοινωνία όπως η Γάζα, όπου η Χαμάς έχει την εξουσία από το 2007, είναι δύσκολο να προσδιορίσει κανείς τη διάδοση της πλαστικής χειρουργικής, ωστόσο από τότε μέχρι και τη συνέντευξη στο Reuters, η πελατεία του αυξήθηκε από 2-3 ασθενείς την ημέρα, σε 15.

Ερχόμενοι στο σήμερα, ο Ζανίν πριν από λίγες μέρες βρίσκεται πίσω στην Ελλάδα και τη Σαλαμίνα, αφού απεγκλωβίστηκε με τη βοήθεια των ελληνικών αρχών από την εμπόλεμη Γάζα, μαζί με τη γυναίκα του και τα παιδιά του.

«Η Γάζα είναι αυτή τη στιγμή η μεγαλύτερη φυλακή στον κόσμο. Στα δευτερόλεπτά παίζεται η ζωή σου», λέει χαρακτηριστικά μιλώντας στην Καθημερινή. Ο ίδιος και η οικογένειά του, για μέρες τους ήταν αδύνατο να κοιμηθούν έστω για 3 ώρες συνεχόμενα υπό τον φόβο των βομβαρδισμών.

Ο Αλέξανδρος – Σαλάχ Ελ Ζανίν, ήρθε το 1981, σε ηλικία 18 ετών στην Ελλάδα για σπουδές. Έμαθε Ελληνικά στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα και έκανε την ειδικότητά του στον «Άγιο Σάββα» και στο «Ασκληπιείο» της Βούλας. Έλαβε την ελληνική υπηκοότητα, ολοκλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις στην Αλεξανδρούπολη και ονόμασε τον πρωτότοκο γιό του Φίλιππο. Άνοιξε το δικό του ιατρείο στα Καμίνια και συνεργάστηκε με αρκετές ιδιωτικές κλινικές στην Αττική και έπειτα από 30 συναπτά έτη ζωής και εργασίας στην Ελλάδα, επέστρεψε το 2011 στη Γάζα με την οικογένειά του, όπου έκανε αισθητικές επεμβάσεις, λιποαναρροφήσεις και πλαστικές, αλλά και επανορθωτικά χειρουργεία σε τραύματα που είχαν προκληθεί από τους διαδοχικούς πολέμους.

«Ο κόσμος νομίζει ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν γεννηθεί για να πεθάνουν ή να γίνουν τρομοκράτες. Οχι, είναι όπως όλοι. Δεν ψάχνουμε, ούτε θέλουμε να πεθάνουμε. Αγαπάμε τη ζωή. Οταν έρχεται μια γυναίκα να φτιάξει το πρόσωπό της, δεν σημαίνει ότι της περισσεύουν τα λεφτά, μπορεί να τα μαζεύει δύο χρόνια. Η γυναίκα θέλει την ομορφιά της, για τον άντρα της, για το παιδί της, για τον εαυτό της», λέει, ο ίδιος στην Καθημερινή.

Όταν βρέθηκε στη Ράφα, η οποία είχε κατακλυστεί από εκτοπισμένους Παλαιστίνιους, θέλησε να βοηθήσει με την εμπειρία του, στην οργάνωση. Όπως περιγράφει ο ίδιος, έστησε ένα πρόχειρο ιατρείο και κατάφερε να βλέπει εκατοντάδες άτομα την ημέρα. «Οταν μίλησα με το προξενείο, είπα ότι είμαι εδώ και βοηθάω στο όνομα της Ελλάδας», λέει. «Κάθε άνθρωπος φοβάται, αλλά δεν μπορείς να είσαι εγκλωβισμένος στον φόβο σου. Τι να κάνεις; Να κρυφτείς σε μια γωνιά;».

«Πρέπει να δοθεί πολιτική λύση στο θέμα της Παλαιστίνης», λέει ο Ελ Ζανίν, ο οποίος δεν έχει σκοπό να μείνει στην Ελλάδα για πολύ. Θέλει να επιστρέψει μόλις ηρεμήσουν τα πράγματα. «Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης έχει καταστραφεί. Θέλω όμως να γυρίσω για να βοηθήσω όσο μπορώ. Υπάρχουν χιλιάδες τραυματίες που χρειάζονται θεραπεία και παρακολούθηση».