Οι κακές συγκυρίες της ζωής είναι που οδήγησαν έναν άνθρωπο της σκέψης και των Γραμμάτων να θέλει να «χτίσει» ένα καλύτερο αύριο για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ο ομογενής καθηγητής Φιλοσοφίας πέρασε τον περισσότερο καιρό της επαγγελματικής του καριέρας διδάσκοντας Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Φουκώ και άλλους μεγάλους στοχαστές σε φοιτητές Ψυχολογίας, αλλά και άλλων τμημάτων του Πανεπιστημίου La Trobe. Το 2005 άφησε τα έδρανα του Πανεπιστημίου όχι επειδή βαρέθηκε την σοφία των «τεράτων» της Φιλοσοφίας, αλλά επειδή ένα άλλο «τέρας» είχε αρχίσει να σκοτώνει αργά και σταθερά την πολυαγαπημένη του γυναίκα, την Πάμελα. Η Πάμελα έπασχε από σκλήρυνση κατά πλάκας. Και η αρρώστια είχε αρχίσει πλέον να δημιουργεί απροσπέλαστα προβλήματα σ’ αυτήν, αλλά και στον ίδιο, που έβλεπε την αγαπημένη του να χάνει αργά και σταθερά την ικανότητα να μείνει μόνη της.

Όπως εξομολογείται σήμερα ο Χρήστος, οι επιλογές που είχε τότε ήταν από ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Ή θα έστελνε την γυναίκα του σε κάποιο ίδρυμα (δηλαδή γηροκομείο) ή θα αναλάμβανε την καθημερινή της φροντίδα. Εκείνος αποφάσισε το δεύτερο αποφασίζοντας όμως μαζί μ’ αυτό έναν καθημερινό Γολγοθά που έζησε για πάνω από έξι χρόνια. Η Πάμελα τελικά έφυγε, αλλά οι εμπειρίες που άφησε στον Χρήστο της, στάθηκαν η αιτία να γεννηθεί στην σκέψη του στοχαστή ένα πρωτοποριακό μοντέλο φροντίδας ατόμων με ειδικές ανάγκες το οποίο και πριν από λίγες μέρες βραβεύτηκε από την Αυστραλιανή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τα βραβεία της Επιτροπής δίνονται κάθε χρόνο σε άτομα, επιχειρήσεις, αλλά και οργανισμούς που αναπτύσσουν έντονη φιλανθρωπική δράση ή επιτελούν έργο που προάγει τον σεβασμό, αλλά και την κατανόηση της αξίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την ευρύτερη κοινωνία της χώρας.

Και ο Χρήστος Ηλιόπουλος κέρδισε αυτό το βραβείο γιατί το μοντέλο στέγασης και φροντίδας ατόμων με ειδικές ανάγκες που μπορεί παράλληλα να χρησιμοποιηθεί και για ηλικιωμένους μας είναι το μοναδικό μοντέλο αυτήν την στιγμή στην Αυστραλία που η Επιτροπή θεώρησε ότι σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα των ανήμπορων ανθρώπων.

ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ «FREEDOM HOUSING» ΚΑΙ «FREEDOM KEY»

Όταν άρχισα να ερευνώ την επιχείρηση του Χρήστου Ηλιόπουλου νόμισα ότι επρόκειτο για μία ακόμα κατασκευαστική εταιρία με μόνη ιδιαιτερότητα την κατασκευή σπιτιών ειδικά διαμορφωμένων για άτομα που έχουν κινητικά προβλήματα.
Στην συνέχεια, όμως, ανακάλυψα ότι το σύμπλεγμα των τεσσάρων ανεξάρτητων σπιτιών που θα συνδέονται μεταξύ τους με έναν κοινό χώρο ειδικά εξοπλισμένο για ιατρική φροντίδα, φυσιοθεραπεία και άλλες υπηρεσίες που πολλά άτομα με ειδικές ανάγκες χρειάζονται επί καθημερινής βάσης, δεν απευθύνονταν αποκλειστικά στα άτομα με ειδικές ανάγκες, αλλά στις οικογένειες των οποίων κάποιο αγαπημένο πρόσωπο έχει ανάλογες ιδιαιτερότητες.
«Ήθελα να δώσω επιλογές στις οικογένειες αλλά, πάνω απ’ όλα, το δικαίωμα για τα άτομα που πάσχουν από αναπηρία, να ζήσουν δίπλα στους ανθρώπους που αγαπούν και τους αγαπούν» μου λέει ο Χρήστος.

«Οι τέσσερις κατοικίες θα πληρούν όλες τις προδιαγραφές μίας οικογενειακής κατοικίας και θα μπορούν να νοικιαστούν από κάθε οικογένεια. Την ίδια στιγμή, όμως, ο κοινός, ειδικά διαμορφωμένος χώρος στο κέντρο του συμπλέγματος θα δίνει την δυνατότητα και στα άτομα με ειδικές ανάγκες να λαμβάνουν την παραϊατρική ή ιατρική φροντίδα που χρειάζονται εκεί δίπλα στο σπίτι τους. Παράλληλα, η δημιουργία αυτής της μικρής κοινότητας λειτουργεί και θεραπευτικά, τόσο για το άτομο που έχει την αναπηρία -γιατί θα μπορεί να έρθει σε επαφή με άλλους συνανθρώπους του- αλλά και για τις οικογένειες που θα μπορούν να μοιραστούν όχι μόνο εμπειρίες αλλά και να αλληλοβοηθιούνται όταν προκύψει κάποια ανάγκη».

Μην νομίσετε όμως ότι ένας στοχαστής σταματά μόνο στα τούβλα. Ο κ. Ηλιόπουλος ήθελε να χτίσει και κάτι παραπάνω. Έναν ευκολότερο και λιγότερο χρονοβόρο τρόπο για να μπορούν, αφενός, τα άτομα με ειδικές ανάγκες να λαμβάνουν την περίθαλψη και ιατρική φροντίδα που χρειάζονται και αφετέρου, για να καταφέρουν οι οικείοι τους να απελευθερωθούν από την γραφειοκρατία του συστήματος και να περνούν περισσότερες ποιοτικές ώρες με τους ανθρώπους τους αλλά και να έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο.

Ο Χρήστος Ηλιόπουλος «ξεκλείδωσε» αυτόν το γρίφο με το «Freedom Key».

ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ «FREEDOM KEY»

Ποιό είναι, όμως, αυτό το «κλειδί της ελευθερίας»;
«Στην ουσία, είναι ένα μοντέλο παροχής υπηρεσιών φροντίδας συμπληρωματικό του ‘Freedom housing’ θα αναλαμβάνουμε την οργάνωση και παροχή των υπηρεσιών περίθαλψης που θα γίνεται στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του συμπλέγματος» αναφέρει ο Χρήστος Ηλιόπουλος.

Το ποιός θα πληρώνει όμως γι’ αυτό είναι και το βασικό ερώτημα που προκύπτει. «Το νέο σχέδιο φροντίδας ατόμων με ειδικές αναπηρίες (NDIS) που πρόκειται να ισχύσει χρηματοδοτεί όχι οργανισμούς αλλά απευθείας τα άτομα με αναπηρίες, συνεπώς γι’ αυτό θα πληρώνει ο χρήστης. Και αυτή η πτυχή του μοντέλου μας πιστεύω ότι είναι και ένας από τους κύριους λόγους που η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μας βράβευσε. Δίνουμε το δικαίωμα στα άτομα με αναπηρίες να αξιολογήσουν την ποιότητα των υπηρεσιών που τους προσφέρεται και να αποφασίσουν οι ίδιοι αν αυτές είναι αντάξιες των προσδοκιών τους. Μέχρι σήμερα οι άνθρωποι αυτοί αν επιλέξουν να μπουν σε ίδρυμα δεν έχουν το δικαίωμα επιλογής και αξιολόγησης των υπηρεσιών που τους παρέχονται. Την ίδια στιγμή το μοντέλο φροντίδας που προτείνουμε είναι πολύ πιο οικονομικό για το δημόσιο και έχουμε υπολογίσει ότι θα εξοικονομήσει έως και 40% από τα χρήματα που ξοδεύει το κράτος καθώς εξασφαλίζει την ποιοτική φροντίδα ηλικιωμένων ή ατόμων με αναπηρίες στο σπίτι τους γεγονός που σημαίνει ότι οι ανάγκη για χτίσιμο νέων γηροκομείων ή άλλων χώρων φροντίδας θα μειωθούν» λέει ο ομογενής.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι το πρώτο «Ελεύθερο Σπίτι» θα χτιστεί στο Geelong.

Πηγή: www.neoskosmos.com