Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Μαρία Σάκκαρη αποτελεί την κορυφαία Ελληνίδα αθλήτρια όλων των εποχών στο τένις, χαρίζοντάς μας αμέτρητες στιγμές υπερηφάνειας με τις εμφανίσεις της και τις νίκες που την εδραίωσαν και την έφεραν μέχρι και την 3^η θέση της παγκόσμιας κατάταξης.

Πριν από περίπου ένα μήνα, η Σάκκαρη υπέστη ένα μεγάλο σοκ στο Αμερικανικό Open, όταν και αποκλείστηκε πολύ νωρίς, στην πρώτη φάση. Αμέσως μετά τον πρόωρο αποκλεισμό της, η τενίστρια βρέθηκε στη συνέντευξη Τύπου όπου δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της και  ξέσπασε σε λυγμούς. Μετά από μία ερώτηση από Ελληνίδα δημοσιογράφο σχετικά με τα επόμενα βήματά της, η Σάκκαρη απαντώντας «Δεν ξέρω πραγματικά», έσκυψε το κεφάλι της και το στήριξε στα χέρια της κρύβοντας το πρόσωπο της και ακούστηκε να κλαίει λέγοντας «Είναι πάντα το ίδιο».

Μάλιστα, η ίδια σε δηλώσεις της άσκησε πολύ σκληρή κριτική στον εαυτό της διαγράφοντας με τον πιο πειστικό τρόπο την απογοήτευσή της από αυτή την αποτυχία: «Θεωρώ ότι το επίπεδό μου ήταν πιο κάτω από το μηδέν, είναι πολύ άσχημο στο επίπεδο που βρίσκομαι να αγωνίζομαι με αυτόν τον τρόπο, με πονάει πάρα πολύ και εντάξει είναι πάρα πολύ δύσκολο να το αντιμετωπίσω όλο αυτό αυτή τη στιγμή, είναι πολύ επίπονο. Είναι πολύ φρέσκο αυτή τη στιγμή τι είναι το σωστό ή τι είναι αυτό που θέλω να κάνω, είναι και τα συναισθήματα τώρα του αγώνα. Υπάρχουν αυτά τα δύο σενάρια στο μυαλό μου και είναι πολύ απογοητευτικό. Νιώθω ότι έχω ντροπιάσει τον εαυτό μου, έχω ντροπιάσει τους ανθρώπους μου, ότι ντροπιάζω όλους τους Έλληνες».

Σχεδόν ένα μήνα μετά, η Μαρία Σάκκαρη ανέκαμψε και ανέβηκε στην κορυφή, γράφοντας ιστορία κατακτώντας τον δεύτερο και πιο σημαντικό τίτλο της καριέρας της (WTA1000).

Η κορυφαία Ελληνίδα τενίστρια, λίγα δευτερόλεπτα μετά το κερδισμένο match-point, έπεσε στο court και εν συνεχεία δακρυσμένη πήγε προς την μητέρα της, Αγγελική Κανελλοπούλου, και την αδερφή της Αμάντα και είπε «Μαμά τα καταφέραμε». Λίγο αργότερα αγκάλιασε τον προπονητή της, Τομ Χιλ.

Στις δηλώσεις της μάλιστα, στην τελετή απονομής αναφέρθηκε στην μεγάλη Γκαμπριέλα Σαμπατίνι που ήταν εκεί και αφιέρωσε τον τίτλο στον παππού της ο οποίος έφυγε από τη ζωή το καλοκαίρι του 2022.

«Θέλω να ευχαριστήσω την οικογένειά μου, που είναι πίσω στην πατρίδα μου. Μακάρι να μπορούσαν να είναι εδώ μαζί μου, αλλά παρακολουθούν και είναι πολύ περήφανοι για μένα.

Θέλω να αφιερώσω αυτό το τρόπαιο στον παππού μου που έφυγε από τη ζωή πέρσι και στη γιαγιά μου που παρακολουθεί. Δεν θέλω να ξεχάσω τον προπονητή μου, Τομ, που είναι μαζί μου τα τελευταία 5 χρόνια.

Περιμέναμε πάνω από 4 χρόνια για τον 2ο τίτλο. Ακούσαμε τόσα πολλά άσχημα πράγματα, ότι δεν θα κέρδιζα ποτέ τίτλο, ότι θα ήμουν Top 5 παίκτρια με μόνο έναν τίτλο… Όλα αυτά ήταν πολύ δύσκολα για μένα να τα ξεπεράσω και είμαι πολύ χαρούμενη που το πέτυχα εδώ αυτή την εβδομάδα».