Το περασμένο Σάββατο, το ελληνικό θέατρο έγινε φτωχότερο μετά τον θάνατο ενός σπουδαίου ηθοποιού, σκηνοθέτη, δάσκαλου, Γιώργου Μιχαλακόπουλου, ο οποίος συγκαταλέγεται στους κορυφαίους ηθοποιούς της γενιάς του και όχι μόνο.

Ένας άνθρωπος με τεράστιο πνευματικό φορτίο, δάσκαλος του Εθνικού Θεάτρου με πολύ πλούσιο ρεπερτόριο, Από τον γνωστό και αγαπημένο σε όλους, ποιητή Φανφάρα στο «Ξύπνα Βασίλη», μέχρι την τεράστια ερμηνευτική του επιτυχία στον Ερρίκο τον 4ο του Πιερλουίτζι Πιραντέλλο, αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό σε όλο το καλλιτεχνικό στερέωμα.

Γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1938 στην Αθήνα και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης.

Κατά τη διάρκεια της πολυετούς καριέρας του εμφανίστηκε σε πληθώρα θεατρικών παραστάσεων, ενώ στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε στη σειρά «Εκείνος κι εκείνος» του Κώστα Κουτσομύτη, τη δεκαετία του ‘70, μαζί με τον Βασίλη Διαμαντόπουλου.

Στον κινηματογράφο συμμετείχε σε πολλές ταινίες, μεταξύ άλλων στις «Ένας ιππότης για τη Βασούλα», «Ξύπνα, Βασίλη!», «η Ωραία του κουρέα» και «Το βλέμμα του Οδυσσέα».

Μέσα σε δύσκολες για την Ελλάδα εποχές στο τηλεοπτικό κοινό συστήθηκε με την εμβληματική σειρά του Κώστα Μουρσελά «Εκείνος και Εκείνος» (1972), όπου ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος ερμήνευσε με απαράμιλλο χιούμορ το ρόλο του «Σόλωνα» πλάι στον «Λουκά» του Βασίλη Διαμαντόπουλου.

Ο Λουκάς (Βασίλης Διαμαντόπουλος) και ο Σόλων (Γιώργος Μιχαλακόπουλος) είναι δύο απλοί άνθρωποι, που σατιρίζουν τα κακώς κείμενα της κοινωνίας και προσπαθούν με σχόλια, απόψεις, συζητήσεις να κατανοήσουν τον παραλογισμό και τον προβληματισμό της σημερινής κοινωνίας. Είναι σαν δύο κλασικοί «Ρωμιοί», που προσπαθούν να καταλάβουν την κοινωνία των τελευταίων χρόνων της Χούντας.

Ποιος ήταν ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος

Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1959, ως πρωτοετής σπουδαστής, στις «Όρνιθες» του Καρόλου Κουν στο Ηρώδειο.

Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα του στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 στον θίασο του Δημήτρη Παπαμιχαήλ και αργότερα συνεργάστηκε με τον θίασο του Κώστα Μουσούρη, ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους μεγάλων συγγραφέων.

Ίδρυσε το Θέατρο Σάτιρας το 1973 και έπαιξε μεταξύ άλλων στα έργα: «Ω, τι κόσμος μπαμπά» του Κώστα Μουρσελά, «Συνεργός» του Φρ. Ντύρεμαντ, «Βλαβερές συνέπειες του καπνού» του Τσέχωφ. Το 1981, οργάνωσε στις φυλακές Κορυδαλλού το θεατρικό εργαστήρι με κρατούμενους.

Είχε εμφανιστεί σε παραστάσεις όπως: «Έγκλημα και Τιμωρία», «Ο θάνατος του εμποράκου», «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν» και «Το τίμημα». Επίσης, σκηνοθέτησε αρκετά έργα, μεταξύ άλλων τα: «Τα παιδιά στο Δάσος του Ρομπέν» του Τζ. Κρόκερ, «Εκκλησιάζουσες» και «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, «Ο θάνατος του Εμποράκου» του Άρθουρ Μίλερ, «Επιστάτης» του Χάρολντ Πίντερ.

Έκανε το κινηματογραφικό ντεμπούτο του το 1964, ερμηνεύοντας δεύτερους ρόλους στις ταινίες «Οι Φτωχοδιάβολοι», «Ο πολύτεκνος» και «Φεύγω με πίκρα στα ξένα».

Από τους πιο γνωστούς ρόλους του ήταν ο ποιητής Φανφάρας στην ταινία «Ξύπνα Βασίλη» του Γιάννη Δαλιανίδη (1969). Συμμετείχε επίσης, μεταξύ άλλων, στις ταινίες «Η ωραία του κουρέα» του Ντίνου Δημόπουλου (1969), «Ένας ιππότης για τη Βασούλα» του Γιάννη Δαλιανίδη (1968), «Ένα γελαστό απόγευμα» του Ανδρέα Θωμόπουλου (1979), «Το βλέμμα του Οδυσσέα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου (1995), το «Φράγμα» του Δημήτρη Μακρή (1982). Αξέχαστη ήταν επίσης η ερμηνεία του στην βραβευμένη ταινία «Ο Κύριος με τα Γκρι» του Περικλή Χούρσογλου το 1997.

Ήταν παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό Αθηνά Μιχαλακοπούλου και είχαν αποκτήσει δύο κόρες, την Ιωάννα- που είναι σκηνοθέτιδα και συνεργάστηκε μαζί της σε παραστάσεις- και την Ελένη, η οποία είναι ζωγράφος.

Είχε τιμηθεί με το Α’ Βραβείο Ανδρικού ρόλου Καρόλου Κουν και το βραβείο «Αιμίλιος Βεάκης». Μεταξύ άλλων είχε διατελέσει καθηγητής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων, την περίοδο 1974- 1986 και αντιπρόεδρος του ΚΕΘΕΑ.