Η Έρση Δάνου σκηνοθέτις της ταινίας “Μία θάλασσα μακριά”, οδηγήθηκε και εκείνη – όπως η ηρωίδα της – μακριά από την Ελλάδα με τα κύματα της θάλασσας να την πηγαίνουν μέχρι την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Έφυγε από την Ελλάδα τη δεκαετία του 80 για σπουδές στην Αμερική καθώς αναζητούσε ένα μέρος όπου θα της δίνονταν περισσότερες ευκαιρίες από αυτές που υπήρχαν τότε στη χώρα μας. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές της στον κινηματογράφο, η Έρση Δάνου έμεινε στην Αμερική, παντρεύτηκε, δημιούργησε οικογένεια και απέκτησε ένα ακόμη “παιδί”, το οποίο είναι ήδη έξι χρονών και λέγεται Ελληνικό Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Λος Άντζελες.

Η Έρση Δάνου είναι καλλιτεχνική διευθύντρια του Ελληνικού Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Λος Άντζελες και η ιδέα για τη δημιουργία του γεννήθηκε το 2004, “Όταν κάναμε μία μικρή κινηματογραφική και μουσική εκδήλωση. Τότε είδα την τεράστια ανταπόκριση που είχε από τους Ελληνοαμερικάνους και θεώρησα ότι θα ήταν πάρα πολύ ωραία να φέρναμε ένα μέρος του πολιτισμού μας, της κουλτούρας μας. Διαπίστωσα ότι υπήρχε μια δίψα για ελληνικά πολιτιστικά δρώμενα.” ανέφερε η Έρση Δάνου μιλώντας στους ellines.com και παραδέχθηκε ότι μέσα από το Φεστιβάλ οι Αμερικάνοι αρχίζουν και βλέπουν μια άλλη εικόνα της Ελλάδας, “Μέχρι τώρα η Ελλάδα για τους Αμερικάνους ήταν γύρος, πανηγύρια στις εκκλησίες, συρτάκι και άλλα αντίστοιχα πράγματα. Εμείς μέσα από το Φεστιβάλ κάπως αλλάξαμε αυτή την εντύπωση”.

Συνοδοιπόρος της Έρσης Δάνου σε αυτή την προπάθεια είναι η Αγγελική Γιαννακοπούλου, με την οποία γνωριστήκανε το 2004, σε εκείνη τη μικρή εκδήλωση και εντελώς αυθόρμητα αποφασίσανε από κοινού να διοργανώσουνε αυτό το Φεστιβάλ. Στη συνέχεια ήρθανε σε επαφή με την Αύρα Γεωργίου, η οποία τώρα είναι Διευθύντρια του Ελληνικού Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Μόντρεαλ, με την οποία συνεργαστήκανε στενά τα πρώτα χρόνια και φυσικά ακόμη και τώρα παραμένει συνεργάτιδά τους. Και κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι τους…

Σχετικά με τη βαθύτερη ανάγκη που ώθησε την Έρση Δάνου να δημιουργήσει το Ελληνικό Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Λος Άντζελες, η ίδια επισημαίνει “ Πάντα με ενδιέφερε το θέμα της μετανάστευσης, της διπλής κουλτούρας, το τι σημαίνει να είσαι Έλληνας στο εξωτερικό και να μη μιλάς Ελληνικά. Όλα αυτά μαζί έχουν συγκεντρωθεί σε αυτό το Φεστιβάλ. Κάθε χρόνο βλέπουμε όλο και περισσότερους κινηματογραφιστές, όχι μόνο από την Αμερική και την Ελλάδα. Είναι πολύ ωραίο να συναντάς κινηματογραφιστές από διάφορες γωνιές του πλανήτη, οι οποίοι όχι μόνο να έχουν ελληνικό όνομα αλλά να αισθάνονται και Έλληνες.”

Η στήριξη των ομογενών ήταν και παραμένει πολύ μεγάλη καθώς “Γι αυτούς είναι χαρά να βλέπουνε μία μικρή άνθιση των ελληνικών πολιτιστικών πραγμάτων στο χώρο του κινηματογράφου, κάτι το οποίο ήταν πρωτόγνωρο”. Οι επώνυμοι Ελληνοαμερικάνοι της κινηματογραφικής βιομηχανίας στηρίζουν το Φεστιβάλ κυρίως για συναισθηματικούς λόγους, “Είναι σημαντικό γι αυτούς να βλέπουν ότι δημιουργούνται δραστηριότητες σχετικές με την ελληνική κουλτούρα στο χώρο τους και στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν”.

Όσο για το έργο των Ελλήνων δημιουργών και αν μπορούν να βρουν πρόσφορο έδαφος στο Χόλιγουντ, η Έρση Δάνου πιστεύει ότι “Γίνεται μία ανταπόκριση από τον ένα χώρο στον άλλο και τελικά ο καθένας θα βρει τον τρόπο του και το μέρος που του ταιριάζει περισσότερο. Έχουμε ξεκινήσει το Φεστιβάλ μέσα σε μία πολύ καλή συγκυρία. Ο ελληνικός κινηματογράφος έχει περάσει τα σύνορα της Ελλάδας. Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική για τη δουλειά Ελλήνων κινηματογραφιστών, κυρίως στο χώρο του ανεξάρτητου κινηματογράφου. Όταν λέμε Χόλιγουντ συνήθως εννοούμε μεγάλες παραγωγές, όμως το Χόλιγουντ δεν είναι μόνο αυτό. Έχει ένα μεγάλο κομμάτι ανεξάρτητου κινηματογράφου και σε αυτό το χώρο νομίζω ότι μπορούνε να κινηθούνε πιο άνετα οι Έλληνες κινηματογραφιστές, γιατί πραγματικά η δουλειά τους είναι πρωτοποριακή.  Όμως οι δουλειές τους συνήθως δεν μπορούνε να πουληθούνε εδώ για εμπορική εκμετάλλευση. Βέβαια μόλις άρχισε η διανομή του «Attenberg» που είχε βγει στις αίθουσες και τώρα κυκλοφορεί σε DVD αλλά πάλι πρόκειται για μια μικρή διανομή. Δεν ελπίζουμε ότι ξαφνικά αυτό θα αλλάξει και θα γίνει μία ευρεία διανομή στην Αμερική. Αυτό αν γίνει, θα αργήσει …Αλλά νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι η συνάντηση των κινηματογραφιστών, με δάσκαλους, με ανθρώπους που ξέρουν πολύ καλά το χώρο και οι οποίοι μπορούν να τους πούνε πώς μπορούνε να κινηθούνε, ώστε να μπορέσουμε να έχουμε περισσότερες επιτυχίες σαν αυτή του «Κυνόδοντα»”.

Ο αγώνας ενάντια στην ελληνική κρίση ήταν το θέμα του φετινού Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Λος Άντζελες και για τον τρόπο που αποδόθηκε μέσα από τον κινηματογραφικό φακό η Έρση Δάνου διαπιστώνει ότι οι κινηματογραφιστές έχουν αρχίσει να εκφράζονται πολύ ειλικρινά μέσα από τις δουλειές τους. “Παλιότερα έβλεπες ότι προσπαθούσανε να κάνουνε κάτι που θα είχε εμπορική αξία, τώρα βλέπεις ότι τους ενδιαφέρει περισσότερο να εκφράσουνε κάποια συναισθήματα που βγαίνουν από όλη αυτή την κατάσταση. Εκφράζουν την αντίδρασή τους μέσα από ένα θετικό τρόπο.”

Το φετινό φεστιβάλ άνοιξε με την ταινία «A Green Story»,  στην οποία περιγράφεται η ιστορία του Βαν Βλαχάκη, ενός Έλληνα ο οποίος έφυγε από τη χώρα μας με ελάχιστα χρήματα και κατάφερε να δημιουργήσει μια μεγάλη εταιρία απορρυπαντικών, φιλικών προς το περιβάλλον. “Τέτοιες ιστορίες είναι πολύ ενθαρρυντικές για την κοινότητα των Ελληνοαμερικών και αναπτερώνεται το ηθικό τους. Είναι γι αυτούς μια πηγή έμπνευσης και περηφάνιας” .

Σχετικά με τα μελλοντικά της σχέδια η σκηνοθέτις και καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ, Έρση Δάνου ετοιμάζει μία ταινία, η οποία έχει σχέση με τη λατινοαμερικάνικη κουλτούρα και το Μεξικό. “Ελπίζω να τα καταφέρω να την κάνω γιατί τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα για τους ανεξάρτητους κινηματογραφιστές.

Όσο για την Ελλάδα και το τι σημαίνει για εκείνη η Έρση Δάνου απαντά, “ Σημαίνει οικογένεια, φίλοι αλλά σημαίνει και μη χειροπιαστά πράγματα, μια πνευματική κατάσταση που ελπίζω να διατηρηθεί.”