Η βύθιση του Τιτανικού τα ξημερώματα της 15ης Απριλίου 1912 αποτελεί μια από τις πιο γνωστές ναυτικές τραγωδίες στην παγκόσμια Ιστορία. Το πλοίο-σύμβολο της προόδου και της πολυτέλειας βούλιαξε στα παγωμένα νερά του Βόρειου Ατλαντικού, παρασύροντας στον θάνατο περισσότερους από 1.500 ανθρώπους. Ανάμεσά τους, τέσσερις Έλληνες που άφησαν πίσω τους την πατρίδα για να κυνηγήσουν το όνειρο μιας καλύτερης ζωής στην Αμερική.

Τα ονόματά τους δεν έγιναν ποτέ ευρέως γνωστά, όμως στο χωριό Άγιος Σώστης Τριφυλίας, η μνήμη τους παραμένει ζωντανή. Εκεί ανεγέρθηκε το 2001 ένα λιτό μνημείο, αφιερωμένο στον Βασίλειο Καταβέλο, τον Παναγιώτη Λυμπερόπουλο, τον Απόστολο Χρονόπουλο και τον Δημήτριο Χρονόπουλο. Τέσσερις νέοι άνδρες, εργάτες της εποχής, με κοινή καταγωγή από τη Μεσσηνία, που αποφάσισαν να αφήσουν πίσω τους τη φτώχεια και την αβεβαιότητα της ελληνικής επαρχίας για να αναζητήσουν μια νέα αρχή στον Νέο Κόσμο.

Ταξίδευαν στη Γ’ θέση, όπως και χιλιάδες άλλοι Ευρωπαίοι μετανάστες, χωρίς πρόσβαση στις ανέσεις των ανώτερων καταστρωμάτων. Το ταξίδι ξεκίνησε με ενθουσιασμό και προσδοκία, αλλά η σύγκρουση με το παγόβουνο το βράδυ της 14ης Απριλίου έμελλε να σημάνει το τέλος τους. Στο χάος που επικράτησε, λίγοι από τη Γ’ θέση κατάφεραν να φτάσουν στις σωστικές λέμβους. Οι τέσσερις Έλληνες δεν ήταν ανάμεσά τους. Χάθηκαν για πάντα στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού, μαζί με τα όνειρα και τις ελπίδες τους.

Το μνημείο στον Άγιο Σώστη, φτιαγμένο από πέτρα, στέκει σιωπηλό και σεμνό, με μια λιτή επιγραφή: «Εις μνήμην των τεσσάρων Ελλήνων θυμάτων του Τιτανικού του έτους 1912 αναζητούντων καλυτέραν τύχην εις ΗΠΑ δι’ εαυτούς και οικογενείας των». Είναι μια υπενθύμιση ότι, πίσω από τους αριθμούς μιας παγκόσμιας τραγωδίας, βρίσκονται αληθινοί άνθρωποι – με ονόματα, πρόσωπα και ιστορίες.

Η ελληνική παρουσία στον Τιτανικό, όσο μικρή κι αν υπήρξε αριθμητικά, δεν είναι ασήμαντη. Είναι ένα μικρό, αλλά συγκλονιστικό κομμάτι της ιστορίας της ελληνικής μετανάστευσης, που αξίζει να θυμόμαστε. Οι τέσσερις άνδρες του Αγίου Σώστη δεν πρόλαβαν να φτάσουν στην Αμερική, αλλά το ταξίδι τους απέκτησε συμβολική σημασία: υπενθυμίζει τον αγώνα, την τόλμη και την ανθρώπινη διάσταση πίσω από κάθε μετανάστη που ξεκινά από το μηδέν, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο.