Στις 4 Απριλίου 1968, στο κατάμεστο Καλλιμάρμαρο Στάδιο της Αθήνας, η ΑΕΚ έγραψε χρυσή σελίδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Μπροστά σε 80.000 θεατές – μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις κοινού για αγώνα μπάσκετ στην Ευρώπη – η “Ένωση” κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, νικώντας τη Σλάβια Πράγας με 89-82. Ήταν ο πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος συλλόγου στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.

Η βραδιά αυτή δεν ήταν απλώς ένας τελικός. Ήταν μια γιορτή πίστης, περηφάνιας και ονείρων. Ήταν η στιγμή που ένα ελληνικό σωματείο απέδειξε ότι μπορεί να σταθεί στο ύψος των κορυφαίων της Ευρώπης. Οι παίκτες του Νίκου Μήλα – ανάμεσά τους οι Τρόντζος, Ζούπας, Αμερικάνος, Λαρεντζάκης – έπαιξαν με πάθος, με καρδιά, με αυταπάρνηση. Και το κοινό, σαν μια ενιαία φωνή, τους έσπρωχνε σε κάθε σουτ, σε κάθε άμυνα, σε κάθε αναπνοή.

Το ματς είχε όλα τα στοιχεία ενός μεγάλου έπους. Ανατροπές, ένταση, φοβερά καλάθια και μια Σλάβια που αποδείχτηκε αντάξιος αντίπαλος. Όμως η ΑΕΚ είχε μαζί της κάτι παραπάνω: την καρδιά ενός λαού που ήθελε να πιστέψει. Και το έκανε.

Ο αρχηγός της ομάδας, Γιώργος Αμερικάνος, είχε πει: «Δεν παίζαμε μόνο για την ΑΕΚ εκείνο το βράδυ. Παίζαμε για την Ελλάδα. Για κάθε παιδί που έπαιζε μπάσκετ σε μια αυλή και ονειρευόταν. Και το όνειρο το κάναμε πραγματικότητα». Αντίστοιχα, ο Λαρεντζάκης θυμάται: «Ήταν σαν να πετούσαμε. Δεν ακούγαμε ούτε τον προπονητή, ούτε τον θόρυβο. Ήμασταν εμείς και η αποστολή μας».

Η εικόνα του αρχηγού να σηκώνει το τρόπαιο μέσα σε αποθέωση, μπροστά σε δεκάδες χιλιάδες Έλληνες, είναι από τις πιο συγκινητικές στιγμές στην αθλητική μνήμη της χώρας. Ήταν η πρώτη φορά που ένα ελληνικό γήπεδο γνώρισε τέτοια αποθέωση για μια ομάδα που τα κατάφερε στην Ευρώπη. Ήταν η αρχή μιας εποχής που ο ελληνικός αθλητισμός σήκωσε το βλέμμα και ονειρεύτηκε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι φίλαθλοι της ΑΕΚ είχαν αρχίσει να συγκεντρώνονται από το μεσημέρι. Με σημαίες, τραγούδια, ενθουσιασμό και αγωνία. Το Καλλιμάρμαρο έσφυζε από παλμό, ενώ χιλιάδες ακόμα παρακολουθούσαν έξω από το γήπεδο, στα ραδιόφωνα, στις γειτονιές της Αθήνας. Ήταν μια στιγμή ενότητας. Ένα αθλητικό γεγονός που ξεπέρασε τα όρια του σωματείου και έγινε υπόθεση εθνικής περηφάνιας.

Το 1968 η ΑΕΚ δεν κατέκτησε απλώς ένα κύπελλο. Κατέκτησε τις καρδιές των Ελλήνων. Έγινε σύμβολο πίστης, αγώνα και συλλογικής υπέρβασης. Και η βραδιά εκείνη, φωτισμένη από τα φώτα του Καλλιμάρμαρου και τις φωνές χιλιάδων φιλάθλων, έμεινε για πάντα χαραγμένη ως η νύχτα που η ΑΕΚ σήκωσε την Ευρώπη στους ώμους της.