Στον 42ο Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, ο Παναγιώτης Καραΐσκος πέρασε πρώτος τη γραμμή του τερματισμού μέσα σε αποθέωση. Μα πίσω από αυτό το στιγμιότυπο, πίσω από το μετάλλιο, τα φώτα και τις κάμερες, υπάρχει μια ιστορία που ξεπερνά κάθε αθλητικό ρεκόρ. Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που έτρεξε πρώτα για να σωθεί – κι έπειτα για να νικήσει.
«Πριν νικήσω 25.000 δρομείς, είχα νικήσει τη ηρωίνη»
Γεννημένος στην Πετρούπολη, ο Παναγιώτης Καραΐσκος δεν μεγάλωσε ως αθλητής. Στα νεανικά του χρόνια δοκίμασε πολλές διαδρομές — ποδόσφαιρο, τζούντο, περιστασιακές δουλειές — μέχρι που βρέθηκε να παλεύει με τον πιο σκληρό αντίπαλο: την εξάρτηση.
Από το χασίς και την κοκαΐνη, πέρασε στην ενδοφλέβια χρήση ηρωίνης. Όπως έχει αφηγηθεί ο ίδιος, οι μέρες του ήταν γεμάτες φόβο, αγωνία, περιθώριο. Έφτασε να βλέπει φίλους του να χάνονται από τις ουσίες, να τον κυνηγά η αστυνομία, να ζει χωρίς προορισμό.
Η στιγμή της αφύπνισης ήρθε ξαφνικά. Μια εικόνα, ένα περιστατικό, μια εσωτερική φωνή – ήταν αρκετά για να πει «ως εδώ». Ζήτησε βοήθεια, μπήκε στο πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ «Στροφή» και πάλεψε βήμα-βήμα για να ξαναβρεί τον εαυτό του.
«Δεν ήταν εύκολο. Ήταν σαν να μαθαίνω από την αρχή να περπατώ», έχει πει σε συνέντευξή του. Εκεί, μέσα στην απεξάρτηση, ανακάλυψε κάτι που δεν περίμενε: την ανάγκη να τρέξει. Στην αρχή λίγα μέτρα, ύστερα χιλιόμετρα.
Η αναγέννηση μέσω του στίβου
Το 2014, στα 26 του, έβγαλε το πρώτο του δελτίο αθλητή και μπήκε στους αγώνες αντοχής. Με ελάχιστη εμπειρία, έτρεξε τα πρώτα του 10.000 μέτρα σε 34 λεπτά – χρόνος εντυπωσιακός για αρχάριο.
Η πειθαρχία της προπόνησης έγινε για εκείνον η νέα του θεραπεία. Οι αγώνες, η νέα του κοινότητα. Το τρέξιμο δεν ήταν πια μέσο επίδοσης, αλλά αυτογνωσίας. «Όταν τρέχω, αφήνω πίσω μου ό,τι ήμουν», λέει.
Γρήγορα άρχισαν να έρχονται και τα αποτελέσματα: εθνικοί τίτλοι, συμμετοχές σε μαραθώνιους, διεθνείς διοργανώσεις. Το 2023 κέρδισε για πρώτη φορά τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας και το 2025 επανέλαβε τον άθλο, τερματίζοντας μόνος, όπως ο ίδιος είπε, «μετά τα 15 χιλιόμετρα».
Το μήνυμα της ζωής του
Ο Καραΐσκος δεν μιλά μόνο ως αθλητής. Μιλά ως άνθρωπος που πέρασε από το σκοτάδι και ξαναβρήκε το φως. Στις ομιλίες του σε σχολεία και κοινότητες απεξάρτησης επαναλαμβάνει ένα μήνυμα:
«Δεν έχει σημασία πόσο χαμηλά έχεις πέσει. Αν έχεις θέληση, μπορείς να σηκωθείς. Αρκεί να κάνεις το πρώτο βήμα.»
Το πρώτο του βήμα τον οδήγησε σε μια νέα ζωή, μια νέα ταυτότητα. Από εξαρτημένος, έγινε δρομέας. Από χαμένος, νικητής. Από περιθώριο, παράδειγμα.
Ο δρομέας της ψυχής
Σήμερα, ο Παναγιώτης Καραΐσκος συνεχίζει να προπονείται, να αγωνίζεται, αλλά και να μοιράζεται την εμπειρία του με όσους αναζητούν ελπίδα.
Δεν είναι πια απλώς ένας μαραθωνοδρόμος. Είναι ένας άνθρωπος που τρέχει για όλους όσους πίστεψαν πως δεν μπορούν. Κάθε του βήμα, κάθε ιδρώτας, κάθε ανάσα πάνω στην άσφαλτο είναι μια υπενθύμιση ότι η μεγαλύτερη νίκη είναι απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό.
Αν ο Μαραθώνιος είναι το αγώνισμα της αντοχής, τότε ο Παναγιώτης Καραΐσκος είναι η ζωντανή του ενσάρκωση. Γιατί στη δική του περίπτωση, η γραμμή εκκίνησης δεν βρισκόταν στο Μαραθώνα – βρισκόταν στην απόφαση να αλλάξει ζωή. Και η γραμμή του τερματισμού; Εκεί όπου το παρελθόν μετατρέπεται σε δύναμη.