Ο αριστοκράτης του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου
Μύθοι

Ο αριστοκράτης του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου

Ο Νίκος Κούρκουλος υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ηθοποιούς, με απαράμιλλη σκηνική παρουσία, έντονο ταμπεραμέντο και σπάνια γοητεία. Από τις κινηματογραφικές επιτυχίες της δεκαετίας του ’60 μέχρι τη θητεία του ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, η καριέρα του χαρακτηρίστηκε από συνέπεια, αφοσίωση και διαρκή αναζήτηση της καλλιτεχνικής αλήθειας.

Τα πρώτα χρόνια και η είσοδος στον χώρο της υποκριτικής

Ο Νίκος Κούρκουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 5 Δεκεμβρίου 1934. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια με καταγωγή από την Κέρκυρα και από νεαρή ηλικία έδειξε ενδιαφέρον για την τέχνη. Παρά το γεγονός ότι αρχικά ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο, παίζοντας στην ΑΕΚ, η έλξη του για το θέατρο αποδείχθηκε ισχυρότερη. Φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και γρήγορα ξεχώρισε για το ταλέντο και τη σκηνική του παρουσία.

Η λαμπρή πορεία στον κινηματογράφο

Η δεκαετία του ’60 σηματοδότησε την απογείωση της κινηματογραφικής του καριέρας. Πρωταγωνίστησε σε εμβληματικές ταινίες, όπως “Ορατότης Μηδέν”, “Οι Αδίστακτοι”, “Κατάχρησις Εξουσίας”, “Ο Κατήφορος” και “Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο”. Με τους ρόλους του καθιερώθηκε ως ο απόλυτος εκφραστής του δραματικού ανδρικού προτύπου. Συνεργάστηκε με σπουδαίους σκηνοθέτες, όπως ο Νίκος Φώσκολος και ο Βασίλης Γεωργιάδης, ενώ η ερμηνεία του χαρακτηριζόταν από ένταση, πάθος και μοναδική αυθεντικότητα. Ήταν από τους λίγους ηθοποιούς που μπορούσαν να αποδώσουν με την ίδια άνεση τον επαναστάτη, τον ήρωα, τον βασανισμένο άνδρα. Οι ερμηνείες του απέκτησαν θρυλικό χαρακτήρα, καθώς απέδιδε τους ρόλους του με ψυχή και αφοσίωση, κερδίζοντας την καθολική αναγνώριση του κοινού.

Το θέατρο και η θητεία στο Εθνικό

Παρά την επιτυχία του στον κινηματογράφο, ο Νίκος Κούρκουλος δεν εγκατέλειψε ποτέ το θέατρο, που αποτελούσε τη μεγάλη του αγάπη. Ίδρυσε το “Θέατρο Κάππα” και ανέβασε σπουδαία έργα, μεταξύ των οποίων “Οιδίπους Τύραννος”, “Μάκβεθ”, “Άμλετ” και “Δον Κιχώτης”. Η σκηνική του παρουσία ήταν επιβλητική, ενώ έδινε ιδιαίτερη έμφαση στις λεπτές ψυχολογικές αποχρώσεις των χαρακτήρων που υποδυόταν.

Το 1994 ανέλαβε τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου και επιδόθηκε σε μια μεγάλη προσπάθεια ανανέωσης και εκσυγχρονισμού του οργανισμού. Επί των ημερών του, το Εθνικό Θέατρο γνώρισε μια νέα εποχή άνθησης, τόσο σε επίπεδο ρεπερτορίου όσο και σε επίπεδο καλλιτεχνικών επιλογών. Με τον δυναμισμό και το όραμά του, κατάφερε να προσελκύσει ένα νέο, απαιτητικό κοινό, ενώ οι παραστάσεις που ανέβασε έθεσαν νέα καλλιτεχνικά δεδομένα.

Ο προσωπικός του βίος

Ο Νίκος Κούρκουλος υπήρξε ένας άνθρωπος αφοσιωμένος στην τέχνη του, αλλά και βαθιά οικογενειάρχης. Παντρεύτηκε τη Μαριάννα Λάτση, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, ενώ ήταν πατέρας και από τον πρώτο του γάμο. Παρά τη δημοφιλία του, διατήρησε πάντοτε ένα χαμηλό προφίλ, αποφεύγοντας τα φώτα της δημοσιότητας όταν δεν αφορούσαν το καλλιτεχνικό του έργο. Ήταν ένας άνθρωπος με αρχές, που παρέμεινε αφοσιωμένος στις αξίες του, αποφεύγοντας τις υπερβολές της δημοσιότητας. Η σχέση του με τη Μαριάννα Λάτση αποτέλεσε σταθμό στη ζωή του, καθώς βρήκε στο πρόσωπό της στήριξη και συντροφικότητα.

Η παρακαταθήκη του

Ο Νίκος Κούρκουλος έφυγε από τη ζωή στις 30 Ιανουαρίου 2007, αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον ελληνικό πολιτισμό. Η επιρροή του εξακολουθεί να είναι αισθητή, τόσο μέσα από τις ταινίες και τις θεατρικές παραστάσεις που πρωταγωνίστησε, όσο και μέσα από το έργο του στο Εθνικό Θέατρο. Η φωνή του, το βλέμμα του, η ιδιαίτερη εκφορά του λόγου του παραμένουν ανεξίτηλα στη μνήμη όσων τον αγάπησαν.

Σήμερα, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς που πέρασαν ποτέ από το ελληνικό καλλιτεχνικό στερέωμα. Το βλέμμα του, η φωνή του και η ερμηνευτική του δεινότητα εξακολουθούν να συγκινούν, αποδεικνύοντας ότι ο αληθινός καλλιτέχνης δεν “φεύγει” ποτέ πραγματικά. Ο Νίκος Κούρκουλος θα ζει για πάντα μέσα από την τέχνη του, αποτελώντας πρότυπο για τις νέες γενιές ηθοποιών και σύμβολο μιας εποχής όπου το ταλέντο και η ακεραιότητα ήταν αδιαπραγμάτευτες αξίες.

ΠΡΟΣΘΕΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ