Η Σωτηρία Μπέλλου αναγνωρίζεται ως μία από τις κορυφαίες τραγουδίστριες του λαϊκού και ρεμπέτικου ελληνικού τραγουδιού.

Γεννήθηκε στο χωριό Δροσιά κοντά στη Χαλκίδα στις 29 Αυγούστου 1921. Τα τραγούδια της όπως «Συννεφιασμένη Κυριακή», «Τα Καβουράκια» και «Όταν πίνεις στην ταβέρνα» του Βασίλη Τσιτσάνη, την καθιέρωσαν ως κορυφαία λαϊκή τραγουδίστρια.

Παντρεύτηκε μόλις σε ηλικία 17 ετών, ενάντια στις επιθυμίες των γονιών της. Ο άντρας της ήταν μέθυσος, άπιστος και την κακοποιούσε. Κατά τη διάρκεια ενός από τους ξυλοδαρμούς, η Σωτηρία έριξε βιτριόλι στο πρόσωπό του και καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκιση από τα οποία τελικά εξέτισε μόνο τέσσερις μήνες. Μετά την αποφυλάκιση της αποφασίζει να πάει στην Αθήνα το 1940. Συμμετέχει στην Αντίσταση, οργανώνεται στο ΕΑΜ αλλά συλλαμβάνεται, βασανίζεται και φυλακίζεται.

Το 1947 την ανακαλύπτει ο Βασίλης Τσιτσάνης και εργάζεται ως τραγουδίστρια σε ένα κέντρο διασκέδασης στην Αθήνα. Δύο χρόνια μετά, η Μπέλλου θα φύγει από το μαγαζί για να δουλέψει μαζί με τον Βαμβακάρη. Τότε είναι που ξεκινά η εποχή φτώχειας και για την τραγουδίστρια. Για να επιβιώσει πλένει σκάλες, ξεφορτώνει λεωφορεία και πουλά τσιγάρα με ένα καρότσι στην Ομόνοια.

Το 1966 επανέρχεται στο προσκήνιο και συνεργάζεται με τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Ηλία Ανδριόπουλο και τον Δήμο Μούτση.

Τον Μάρτιο του 1993 αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας, οπότε και διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο του φάρυγγα.  Έχασε τη φωνή της και στις 27 Αυγούστου 1997 άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Μεταξά.