Ο Νικόλας Μπαμπέτας σκέφτηκε, σχεδίασε, εκτύπωσε σε 3D, έφτιαξε τα ηλεκτρονικά κυκλώματα, προγραμμάτισε και τελικά κατασκεύασε ένα προϊόν που αυτοματοποιεί τον ψεκασμό αντισηπτικού. «Από μικρός είχα πάθος να μαστορεύω διάφορα πράγματα και στο δημοτικό αγάπησα πολύ τα μαθηματικά και την φυσική λόγω των δασκάλων που είχα», αναφέρει ο έφηβος εφευρέτης στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», προσθέτοντας πως από το δημοτικό είχε ξεκινήσει να φτιάχνει ανεμιστήρες με μανταλάκια και συρμάτινα παιχνίδια.  

«Μέσα μου ήθελα πάντα να κάνω μία σημαντική κατασκευή, αλλά οι σχολικές και εξωσχολικές υποχρεώσεις δεν μου εξασφάλιζαν τον χρόνο που επιθυμούσα» αναφέρει συμπληρώνοντας πως όταν ο «χρόνος διπλασιάστηκε για εμάς τα παιδιά» κατά τη διάρκεια της καραντίνας βρήκε την ευκαιρία να κάνει αυτό που πάντα επιθυμούσε, «κάτι ωραίο, κάτι διαφορετικό».    Ο Νικόλας Μπαμπέτας ξεκίνησε να ψάχνει στο YouTube βίντεο για τα ηλεκτρονικά κυκλώματα, τον προγραμματισμό και τις τρισδιάστατες εκτυπώσεις. «Παρήγγειλα διάφορα προϊόντα και πειραματίστηκα. Κατάφερα να φτιάξω κάποια απλά project όπως ένα αυτοκινητάκι που μπορείς να το χειριστείς με το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης, καθώς κι έναν φορητό ανεμιστήρα» αναφέρει, συμπληρώνοντας πως για τις κατασκευές του χρησιμοποίησε ξυλάκια παγωτού, κουτιά, κομμάτια ξύλο, μεταξύ άλλων υλικών.    Όταν ένιωσε πως έχει φτάσει «σε ένα καλό επίπεδο» και «ένιωσε αυτοπεποίθηση» ξεκίνησε να κοιτά τους διαγωνισμούς που θα μπορούσε να πάρει μέρος και έτσι κατέληξε στον διαγωνισμό «Can’t touch this».

Τι είναι και πως λειτουργεί το αξεσουάρ    «Σκέφτηκα να φτιάξω ένα αξεσουάρ το οποίο να μπορεί να προσαρμοστεί σε διαφορετικά αντισηπτικά και να τα μετατρέπει σε αυτόματα. Το καλοκαίρι σκεφτόμουν τρόπους για το πώς να φτιάξω αυτό το project. Είχα ήδη τον αισθητήρα απόστασης, το μοτέρ, το Arduino και τα υπόλοιπα υλικά. Αυτό που μου έλειπε ήταν ένας 3D printer. Κατάφερα να τον πάρω κι αμέσως ένιωσα πως μπορώ να κάνω το project που ονειρευόμουν» αναφέρει λέγοντας πως είχε ένα δυνατό εργαλείο στα χέρια του. Άρχισε αμέσως να σχεδιάζει 3D μοντέλα και να τα εκτυπώνει. Μετά από δύο εβδομάδες, με αρκετές αποτυχίες και πολλές διαφορετικές εκδοχές, κατάφερε να ολοκληρώσει το project του και έστειλε τη συμμετοχή του στον διαγωνισμό του Instructables.com.   «Είχε μεγάλη απήχηση και χάρηκα. Πέρα από αυτό όμως, ένιωσα πως μπήκα σε μια κοινότητα ανθρώπων από διαφορετικές χώρες με παρόμοια ενδιαφέροντα που ο καθένας θέλει να βοηθήσει τον άλλον. Στον διαγωνισμό αυτό έπαιρναν μέρος άτομα ανεξάρτητα από εθνικότητα και ηλικία. Οι περισσότεροι μάλιστα ήταν ενήλικες», λέει ο δεκατετράχρονος εφευρέτης.

«Μετά από δύο εβδομάδες περίπου βγήκαν τα αποτελέσματα. Είχα πάρει το δεύτερο βραβείο! Ήταν μια μεγάλη ικανοποίηση, ένα boost στην αυτοπεποίθησή μου για μελλοντικά σχέδιά μου. Έχω σκοπό να φτιάξω τους ερχόμενους μήνες μία νέα εκδοχή του project αυτού που θα είναι πολύ πιο αποτελεσματική. Ταυτόχρονα όμως δουλεύω σε πολλά άλλα project», λέει αναφέροντας ότι ελπίζει να έχει αρκετό ελεύθερο χρόνο για να κάνει όλα αυτά που έχει στο μυαλό του.