Νέα μέθοδος ακτινοθεραπείας ενός δευτερολέπτου για καρκινοπαθείς
Έναν πιο σύντομο και λιγότερο δαπανηρό δρόμο στη θεραπεία των καρκινοπαθών με ακτινοβολίες ανοίγει η πρωτοποριακή έρευνα επιστημόνων στις ΗΠΑ, με επικεφαλής ογκολόγο ελληνικής καταγωγής. Στο μέλλον, οι ασθενείς με καρκίνο πιθανώς θα μπορούν να παίρνουν όλη την ακτινοθεραπεία τους, που σήμερα διαρκεί αρκετές εβδομάδες, σε μια μόνο δόση διάρκειας μερικών χιλιοστών του δευτερολέπτου.
Η νέα ακτινοθεραπεία-εξπρές FLASH έχει αρχίσει να αναπτύσσεται στο Κέντρο Καρκίνου Άμπραμσον της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια και οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή ογκολογίας Κώστα Κουμενή, μετά από σχετικά πειράματα σε ζώα (τρωκτικά), έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο διεθνές ογκολογικό περιοδικό International Journal of Research Oncology, Biology & Physics.
O Δρ. Κουμενής είναι απόφοιτος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1989), με διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Χιούστον στο Τέξας (1994), ενώ στην ερευνητική ομάδα συμμετέχουν ο Ιωάννης Βεργινάδης και η Αναστασία Βελαλοπούλου. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ακτινοβολία πρωτονίων για να δημιουργήσουν σε επιταχυντή (κύκλοτρο) μια δόση διάρκειας 100 έως 200 χιλιοστών του δευτερολέπτου που -θεωρητικά τουλάχιστον- είναι αρκετή για να δώσει σε ένα καρκινοπαθή όλη την αναγκαία ακτινοθεραπεία. Οι πρώτες δοκιμές της τεχνικής FLASH δείχνουν ότι έχει το ίδιο αποτέλεσμα στους όγκους με την παραδοσιακή θεραπεία φωτονίων, χωρίς μάλιστα να προξενεί βλάβη στους υγιείς ιστούς λόγω της πολύ σύντομης διάρκειάς της.
Άλλες επιστημονικές ομάδες έχουν δημιουργήσει παρόμοιες δόσεις-εξπρές, αλλά με χρήση ηλεκτρονίων χαμηλής ενέργειας, τα οποία όμως δεν διεισδύουν αρκετά βαθιά στο σώμα (μόνο πέντε έως έξι εκατοστά), ώστε να έχουν την ίδια θεραπευτική χρησιμότητα για τους εσωτερικούς όγκους. Η νέα τεχνική (Proton FLASH Radiation Therapy System), που δοκιμάστηκε στο πανεπιστημιακό Κέντρο Θεραπείας Πρωτονίων Ρόμπερτς, δείχνει ότι, με τις κατάλληλες τεχνικές τροποποιήσεις, οι σημερινοί επιταχυντές πρωτονίων μπορούν να επιτύχουν δόσεις με κλινική χρησιμότητα.
Οι ερευνητές ήδη ετοιμάζονται για την πρώτη κλινική δοκιμή τους σε ανθρώπους. Προς το παρόν η τεχνική FLASH έχει δείξει την αποτελεσματικότητα της μόνο σε μικρά ζώα και σε μικρές περιοχές ιστών. Η μέθοδος πρέπει να βελτιωθεί, ώστε αποδεδειγμένα να έχει ανάλογο αποτέλεσμα σε μεγαλύτερη περιοχή του σώματος και σε μεγαλύτερα σώματα όπως το ανθρώπινο. Ακόμη, θα επιδιωχθεί η δόση να διαρκεί λιγότερο από 100 χιλιοστά του δευτερολέπτου.
Είναι αξιοσημείωτο ότι οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη κατανοήσει πώς ακριβώς δουλεύει η ακτινοθεραπεία-εξπρές με βομβαρδισμό πρωτονίων και, κυρίως, πώς καταφέρνει να μην κάνει ζημιά στους γειτονικούς υγιείς ιστούς. Δεν είναι σαφές γιατί τα καρκινικά κύτταρα αντιδρούν διαφορετικά από τα υγιή στη θεραπεία, με αποτέλεσμα τα πρώτα να καταστρέφονται, αλλά τα δεύτερα να μένουν άθικτα.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η ακτινοθεραπεία-εξπρές με πρωτόνια ή με ηλεκτρόνια υψηλής ενέργειας θα είναι κλινικά διαθέσιμη σε πέντε έως δέκα χρόνια, ακόμη και για όγκους που σήμερα δύσκολα θεραπεύονται με ακτινοθεραπεία. Όμως ίσως ήδη μετά από δύο έως τρία χρόνια να μπορεί να αξιοποιηθεί μόνο για επιφανειακούς όγκους και για όσους αποκαλύπτονται μετά από χειρουργική επέμβαση.
Innovation
-18/03/2022 2:51 πμ
In particular, the origin of radiotherapy dates back to the late XIX century, with the discovery of X-rays by Wilhelm Conrad R ntgen (R ntgen, 1896 ; Busacchi, 2015 ). In the following years, Marie and Pierre Curie identified a substance with radiations two million times higher than Uranium (studied by Becquerel), that they called Radium (1898) (Ku akowski, 2011 ). The two scientists initially studied the use of X-rays for diagnostic purposes but eventually realized that they were harmful at the cellular level, thus suggesting their use in the treatment of tumors (Curie and Curie, 1899 ). X-rays were already used in 1896 by Emil H. Grubb for the treatment of breast cancer (Grubb , 1933 ; Nakayama and Bonasso, 2016 ), while Anton Ultimus Sj gren applied this treatment to an epithelioma of the mouth in 1899 (Nakayama and Bonasso, 2016 ). However, modern radiotherapy only began in 1920, when Claudius Regaud demonstrated that radiation fractionation could be used to treat several human cancers, by reducing the side effects of the treatment itself (Deloch et al., 2016 ; Moulder and Seymour, 2017 ). Despite these achievements, medical and interventional approaches to tumors before the Second World War were essentially radical methods, aimed at the complete eradication of the disease before it can spread and metastasize throughout the organism. Therefore, surgical treatment, often representing the only therapeutic option despite its demolition impact, resulted ineffective in patients with advanced tumor pathology or whenever the surgical act failed to remove all the tumor mass (Hajdu, 2011 ; Hajdu and Vadmal, 2013 ). An epochal turning point for the treatment of tumors was reached in the mid-19, with the birth of chemotherapy and the subsequent evolution of modern medical therapy of tumors. The discovery and synthesis of new compounds represented the basis to develop effective therapeutic interventions in patients with different types of advanced solid tumors or hematological drug treatments, alone or in association with surgical and radio treatments (Arruebo et al., 2011 ; Figure Figure2