Ο μουσειακός χάρτης της Αθήνας, αναβαθμίστηκε στις αρχές του Οκτωβρίου 2019 με έναν τρόπο μοναδικό: Το κτήριο που –επί σειρά δεκαετιών– αναζητούσε το Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή για να στεγάσει το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην πρωτεύουσα ολοκληρώθηκε, και είναι πλέον ανοιχτό για το κοινό. Στεγάζει τα έργα κάποιων εκ των σημαντικότερων εικαστικών στην ιστορία της τέχνης, όλα τους μέρος μιας ιδιωτικής συλλογής η οποία θεωρείται ως μια από τις σημαντικότερες που δημιουργήθηκαν παγκοσμίως κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. 

Εμπνευστές του συγκεκριμένου Μουσείου ήταν ο Βασίλης και η Ελίζα Γουλανδρή, οι οποίοι διακρίνονταν για το πάθος και την αγάπη τους για τις τέχνες. Η ζωγραφική αποτέλεσε το κύριο αντικείμενο των ενδιαφερόντων τους, συνδέοντάς τους με καλλιτεχνικούς κύκλους του μεταπολεμικού Παρισιού, ενώ παράλληλα πρόβαλλαν νέους Έλληνες εικαστικούς, βοηθώντας τους να εξελίξουν την τέχνη τους και να διευρύνουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες.

 

Έργα από τον 4ο όροφο του Μουσείου

 

Όπως ισχύει σχεδόν για κάθε συλλογή, έτσι και με την συγκεκριμένη, τα κριτήρια επιλογής των έργων από τα οποία αποτελείται ήταν εντελώς υποκειμενικά. Παρά το γεγονός ότι το ζεύγος Γουλανδρή βρισκόταν ήδη από τις αρχές τις δεκαετίας του ‘50 ανάμεσα σε διακεκριμένους ιστορικούς και επαγγελματίες της τέχνης, επέλεξε τα συγκεκριμένα έργα με μοναδικό γνώμονα τις προσωπικές του προτιμήσεις και τη δική του αισθητική.

Η επιθυμία τους ήταν να δημιουργήσουν ένα Μουσείο στην Αθήνα, με σκοπό να δώσουν την ευκαιρία στο ευρύ κοινό να έρθει σε επαφή και να εξοικειωθεί με την τέχνη που οι ίδιοι τόσο πολύ αγάπησαν. Οραματίστηκαν έναν ζωντανό πολιτιστικό φορέα, ενταγμένο στην τροχιά των διεθνών δρώμενων στον χώρο των εικαστικών τεχνών. Το αποτέλεσμα φαίνεται να τους δικαιώνει απόλυτα, και είναι κρίμα που δε βρίσκονται σήμερα εν ζωή ώστε να εισπράξουν την ευγνωμοσύνη μας γι’ αυτή τη μοναδική προσφορά στη χώρα. 

 

Έργα του Γιάννη Τσαρούχη

 

Επισκεφθήκαμε το νέο αυτό Μουσείο καλά προετοιμασμένοι πως θα βλέπαμε κάτι μοναδικό, αλλά αυτό που εντέλει εισπράξαμε ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Είναι –χωρίς αμφιβολία– το νέο «διαμάντι» της Αθήνας και όπως ήταν αναμενόμενο, η πρώτη εικόνα του, καθώς πλησιάζαμε πεζοί, ήταν τόσο εντυπωσιακή όσο και τα ονόματα που είχαμε ακούσει ότι βρίσκονται στη συλλογή του: Picasso, Van Gogh, Monet, Miro, Lichtenstein και άλλοι μυθικοί ξένοι και Έλληνες δημιουργοί, όπως El Greco, Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Μόραλης, Σόρογκας και Τσόκλης. 

 

Το πρώτο πράγμα που μας εντυπωσίασε, από το νέο κτήριο στην οδό Ερατοσθένους στο Παγκράτι, του οποίου η μελέτη ανήκει στο αρχιτεκτονικό γραφείο Ι. & Α. Βικέλας, είναι πως αρχικά εξωτερικά κανείς αντιλαμβάνεται δύο διαφορετικούς όγκους –αφενός το διατηρητέο μεσοπολεμικό τριώροφο κτήριο που υπήρχε επί της Ερατοσθένους και αφετέρου το πολυώροφο νέο κτήριο του Μουσείου που μοιάζει να ξεπροβάλλει μέσα από το παλαιό– ενώ εσωτερικά κινείται σε έναν ενιαίο χώρο. Οι νέοι όροφοι έχουν σχεδιαστεί με στόχο να βρίσκονται στο ίδιο ύψος με τους παλαιότερους κι έτσι έχουν ενοποιηθεί. Με αυτόν τον τρόπο, αυξήθηκε η συνολική επιφάνεια, που πλέον ανέρχεται στα 7.200 τ.μ. Οι 5 από τους 11 ορόφους του ενιαίου κτηρίου, βρίσκονται στα υπόγεια επίπεδά του. 

 

Η εσωτερική σκάλα του κτηρίου

 

Η ιστορία της δημιουργίας ενός κατάλληλου κτηρίου που θα στέγαζε το αθηναϊκό Μουσείο του Ιδρύματος, ξεκινά το 1992, όταν προτάθηκε στην τότε κυβέρνηση, να δοθεί ένας χώρος για τη συλλογή. Η απάντηση ήταν θετική, αλλά η συνέχεια γεμάτη με εμπόδια. Πρώτα υπήρχε το πλάνο για την  οδό Ρηγίλλης, όπου σκάβοντας βρέθηκαν ίχνη από το Λύκειο του Αριστοτέλη και έτσι ματαιώθηκε η διαδικασία, έπειτα εστίασαν στο πάρκο Ριζάρη, όπου αντέδρασαν οι κάτοικοι γιατί ήθελαν, εύλογα, να διατηρήσουν τον πράσινο πνεύμονα στην περιοχή τους, και τέλος, το 2009, η οδός Ερατοσθένους στο Παγκράτι, που επιλέχθηκε ως τελική πιθανή τοποθεσία το κτήριο που βρίσκεται δίπλα στην εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα. 

 

Έργο του Francis Bacon

 

Έπειτα, προέκυψαν προβλήματα με τα υπόγεια ύδατα της περιοχής, που έφεραν επιπλέον μεγάλα έξοδα που δεν είχαν αρχικά υπολογιστεί, πολλές γραφειοκρατικές καθυστερήσεις, και τέλος οι διαρκείς εκκρεμότητες που είχε να αντιμετωπίσει το ίδρυμα με τις αλλεπάλληλες δίκες και τις ενδοοικογενειακές διαμάχες. Ερχόμαστε όμως στο σήμερα και θα προσπαθήσουμε να αποτυπώσουμε εδώ τις εντυπώσεις μας, ελπίζοντας ότι το άρθρο αυτό θα γίνει η καλύτερη αφορμή ώστε να προγραμματίσετε και τη δική σας επίσκεψη στο υπέροχο νέο Μουσείο. 

 

Για την κατασκευή του ξεχωριστού και εντυπωσιακού αυτού κτηρίου, χρειάστηκαν έξι χρόνια κατά τα οποία γίνονταν δύο φορές την εβδομάδα συσκέψεις με την ομάδα αρχιτεκτόνων,  στατικών, μελετητών, μουσειολόγων, συμβούλων φωτισμού και ήχου. Κάθε τομέας είναι προσεγμένος στην εντέλεια, από την χαρακτηριστική πανέμορφη φωτιζόμενη εσωτερική σκάλα που ενώνει τους ορόφους, μέχρι τις πόρτες ασφαλείας. 

 

Άποψη του χώρου της εισόδου και του εκδοτηρίου των εισιτηρίων

 

Υποδοχή με ένα ευγενικό χαμόγελο από τους ανθρώπους του Μουσείου, στη φωτεινή είσοδο και στα εκδοτήρια των εισιτηρίων που βρίσκονται στο βάθος του ίδιου ενιαίου χώρου. Εκεί δεσπόζει και το πρώτο έργο που αντιλαμβάνονται οι επισκέπτες, μία απεικόνιση της Ελίζας Γουλανδρή από τον Σαγκάλ, από τη δεκαετία του ’70, όταν το ζεύγος έμενε στο Παρίσι. Ο Γάλλος καλλιτέχνης, εμπνευσμένος ίσως και από την ομορφιά της, δημιούργησε έναν πίνακα που αποτελείται από μία πανδαισία χρωμάτων και δίνει την αίσθηση ότι επιτέλους βρήκε τη θέση που του –και της– άξιζε, στην πρωτεύουσα της χώρας της. Πλέον, χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο θα στέκονται μπροστά από αυτό το ιδιαίτερης σημασίας πορτρέτο. 

 

Η Ελίζα Γουλανδρή σε πίνακα του Μαρκ Σαγκάλ 

 

Στο νέο κτήριο, τέσσερα υπέργεια εκθεσιακά επίπεδα είναι αφιερωμένα στα έργα της συλλογής –δύο στην ελληνική τέχνη και δύο στη διεθνή– ενώ στο ισόγειο φιλοξενείται το κατάστημα του Μουσείου, στο επίπεδο -1 θα γίνονται οι περιοδικές εκθέσεις, ενώ η βιβλιοθήκη με τους 5.000 τόμους για την τέχνη και το παιδικό εργαστήριο βρίσκονται στο -2, και ένα πλήρως εξοπλισμένο αμφιθέατρο χωρητικότητας 190 θέσεων με αυτόνομο φουαγιέ και βεστιάριο (συν οθόνη προβολής, μεταφραστική καμπίνα, μικρό στούντιο ηχογράφησης και control room με κονσόλα ήχου) στον όροφο ακριβώς από κάτω. Στα υπόλοιπα μη επισκέψιμα επίπεδα, είναι κατανεμημένα τα γραφεία, οι μηχανολογικές εγκαταστάσεις και λοιποί λειτουργικοί χώροι του Μουσείου. Υπάρχουν, επίσης, δύο καφέ-εστιατόρια, το ένα στο αρχιτεκτονημένο αίθριο-αστικό  κήπο του πρώτου επιπέδου, και το άλλο σε μία ταράτσα που έχει θέα προς την Ακρόπολη.

 

Άποψη του αιθρίου-urban garden  

 

Ξεκινήσαμε την περιήγησή μας από τον 4ο όροφο του Μουσείου, όπως μας πρότεινε ο άνθρωπός του, που έλεγξε τα εισιτήριά μας. Εκεί φιλοξενείται το κομμάτι της συλλογής που αποτελείται από τη Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη, με έργα των τελευταίων δεκαετιών που δίνουν μία εικόνα της πρόσφατης εικαστικής σκηνής της χώρας μας. Συναντήσαμε τη δουλειά των Βάρη, Καρέλα, Σόρογκα, Φασιανού και άλλων. Σε περίοπτη θέση βρίσκεται ένας επιβλητικός πίνακας-πορτρέτο του ζεύγους Γουλανδρή, φιλοτεχνημένος από τον Γιώργο Ρόρρη. Όλα τα έργα είναι εξαιρετικά τοποθετημένα στον χώρο, και η δουλειά που έχει γίνει στον φωτισμό τους είναι κορυφαία, κάνοντάς τα να μοιάζουν σαν να δημιουργήθηκαν σήμερα μπροστά στα μάτια μας. 

 

Το ζεύγος Γουλανδρή σε πίνακα του Γιώργου Ρόρρη

 

Στον 3ο όροφο, ο οποίος διαιρείται σε δύο χώρους, βρίσκονται έργα της Νεότερης Ελληνικής Τέχνης, μερικών εκ των σημαντικότερων εκπροσώπων της καλλιτεχνικής δημιουργίας του 20ού αιώνα στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως του Παρθένη, Χατζηκυριάκου-Γκίκα, Τέτση, Τσαρούχη και Μόραλη. Ο δεύτερος χώρος στεγάζει έργα μεγάλης κλίμακας εικαστικών της Σύγχρονης Τέχνης, όπως οι Ed Ruscha, Anselm Kiefer και Takis. Μας εντυπωσίασε το πόσες περισσότερες λεπτομέρειες και πτυχές των έργων είδαμε από κοντά, σε σχέση με την διαδικτυακή εξερεύνηση για τη ζωή και το έργο καλλιτεχνών-μύθων που έχουμε κατά καιρούς τιμήσει με άρθρα στο ellines.com.  

 

Έργα του Γιάννη Μόραλη

 

Στον 2ο όροφο φιλοξενούνται έργα της μεταπολεμικής κυρίως περιόδου, από τους Roy Lichtenstein, Giacometti, Hundertwasser, Jackson Pollock και Francis Bacon, τα οποία συνθέτουν μία εικόνα για τη Σύγχρονη Τέχνη του 20ού αιώνα. Οι λάτρεις της περιόδου Pop Art, αναμφίβολα θα συγκινηθούν. Συναντά κανείς επίσης μία πληθώρα γλυπτών, εξαιρετικά τοποθετημένα μέσα στον χώρο. Σε αντίθεση με τον πρώτο, είναι κατά τη διάρκεια της ημέρας, λουσμένος και από το φυσικό φως του ήλιου. 

 

Έργο του Roy Lichtenstein

 

Μία ξεχωριστή αίθουσα, δίπλα, είναι αφιερωμένη σε έργα ζωγραφισμένα σε χαρτί, παρουσιάζοντας και αυτή την πλευρά της δημιουργίας ως αυτοτελές στοιχείο – και αυτά από καλλιτέχνες όπως οι Picasso, Modigliani, Derain, De Chirico Matisse και Braque, αλλά και δύο διπλά έργα του Balthus στο κέντρο, όπου ο εξαιρετικός φωτισμός τα κάνει να αναδεικνύονται υπέροχα στο σκοτάδι που επικρατεί στον περιβάλλοντα χώρο.

 

Έργο του Picasso, ζωγραφισμένο σε χαρτί 

 

Υπάρχει επίσης ένας ακόμη χώρος όπου πραγματοποιούνται προβολές σύντομων ντοκιμαντέρ, τα οποία προσφέρουν πληροφορίες για τα επιμέρους έργα της συλλογής. Κατά την ώρα της επίσκεψής μας σχεδόν όλες οι θέσεις ήταν γεμάτες, γεγονός που μαρτυρά το ενδιαφέρον περιεχόμενο των συγκεκριμένων video, τα οποία δυστυχώς δεν παρακολουθήσαμε λόγω περιορισμένου χρονοδιαγράμματος.

 

  Αίθουσα προβολών ντοκιμαντέρ 

 

Ο 1ος όροφος του Μουσείου, που ήταν και ο τελευταίος κατά σειρά ανοιχτός για επίσκεψη την ημέρα που ήμαστε εκεί, είναι αφιερωμένος στους Κλασικούς της Μοντέρνας Τέχνης, με έργα από το 1870 έως το 1945, μια περίοδο κατά την οποία γεννήθηκε και αναπτύχθηκε ο Μοντερνισμός στην Ευρώπη. Εξαίρεση αποτελεί μόνον ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, El Greco, καθώς το συγκεκριμένο έργο που εκτίθεται εκεί, με τίτλο «Η Θεία Μορφή», χρονολογείται στη δεκαετία του 1580. 

 

Έργο του El Greco 

 

Ως πρόδρομος της Μοντέρνας Τέχνης, το συνολικό έργο του El Greco συνδιαλέγεται με χαρακτηριστικά έργα ζωγραφικής και γλυπτικής των Vincent Van Gogh, Paul Cezanne, Gauguin, Monet, Degas, Picasso, Rodin και άλλων, πολλοί από τους οποίους αναγνώρισαν την προσφορά του στο πλαίσιο του Μοντερνισμού στην τέχνη. Κάθε ένα από αυτά τα έργα αξίζει να του αφιερώσει κανείς χρόνο και προσοχή, ώστε να συγκρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερη από τη μαγεία τους.

 

Έργο του Van Gogh

 

Ο δεύτερος ξεχωριστός και με διαφορετικό ύφος χώρος, είναι αφιερωμένος στη σημαντική συλλογή του Ιδρύματος Γουλανδρή από γαλλικά έπιπλα, ενώ κάποια συγκεκριμένα κομμάτια ήταν του Λουδοβίκου, υπογεγραμμένα από τους διασημότερους επιπλοποιούς της εποχής, αλλά και αντικείμενα τέχνης που χρονολογούνται από το 18ο αιώνα, καθώς και κάποια κινέζικα αντικείμενα τέχνης από πορσελάνη και νεφρίτη.

 

Συλλογή επίπλων 

 

Περπατώντας μπροστά από τις προθήκες των τεσσάρων εκθεσιακών ορόφων είναι σαν να ξεφυλλίζαμε κάποιο βαρύ βιβλίο Ιστορίας της Τέχνης, με τις πιο σημαντικές καλλιτεχνικές υπογραφές των τελευταίων αιώνων, μόνο που τα έργα αυτά δεν βρίσκονται απλά μέσα σε ένα βιβλίο, αλλά είναι ολοζώντανα και ανέγγιχτα από τον χρόνο μπροστά σου, μπορέσαμε να τα πλησιάσουμε και να παρατηρήσουμε την κάθε τους λεπτομέρεια, που δυστυχώς καμία φωτογραφική κάμερα δεν μπορεί να απαθανατίσει. Ό,τι είδαμε και ό,τι βλέπει ο κάθε επισκέπτης χαράσσεται ασύγκριτα καλύτερα στο μυαλό και την καρδιά του.

 

Έργο του Toulouse Lautrec 

 

Διευθυντής του νέου Μουσείου, αλλά και επικεφαλής του πρώτου κατά σειρά ομώνυμου Μουσείου του Ιδρύματος στην Άνδρο, είναι ο κ. Κυριάκος Κουτσομάλλης, ο οποίος συνδέεται με την οικογένεια Γουλανδρή από το ’68 που πήγε νέος στη Γαλλία για σπουδές πάνω στην Ιστορία και την Ιστορία της Τέχνης. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα από τη γνωριμία του με το ζεύγος Γουλανδρή, ο Βασίλης και η Ελίζα εκτίμησαν τον χαρακτήρα και τις γνώσεις του και τον προσέλαβαν. Οι ικανότητές του στη γραφή σε ελληνικά και γαλλικά ήταν άριστες και επιπλέον τους ενημέρωνε για τον «καταιγισμό» των πολιτιστικών και καλλιτεχνικών δρώμενων του Παρισιού. Σταδιακά, οι τότε διαρκώς αναπτυσσόμενοι Έλληνες συλλέκτες, τού εμπιστεύτηκαν την επιμέλεια της συλλογής τους, από την καταγραφή και τη φροντίδα των έργων μέχρι τις ανταλλαγές τους σε δημοπρασίες και εκθέσεις.

 

Παλέτα ζωγραφικής του Balthus, δώρο με αφιέρωση στην Ελίζα Γουλανδρή

 

Το ζεύγος Γουλανδρή, είχε στον στενό του κύκλο φίλους ζωγράφους, γλύπτες και κάθε είδους καλλιτέχνες, συγγραφείς, καθώς και όλα τα μεγάλα ονόματα της εποχής, όπως η Μαρία Κάλλας και o Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ, ο Σαγκάλ, ο Αντρέ Μπρετόν, ο Balthus και ο Σεζάρ, ο Τσαρούχης και ο Μπουζιάνης. Στα δείπνα που έκαναν τότε, υπήρχε μια πολύ ενδιαφέρουσα και παραγωγική μίξη ανθρώπων. Συνυπήρχαν στον ίδιο χώρο και γευμάτιζαν μαζί επιφανείς των τεχνών και των γραμμάτων, εφοπλιστές και επιχειρηματίες, γεννώντας πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις για τέχνη, πολιτική, φιλοσοφία και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.

 

Συλλογή γλυπτών

 

Θα μπορούσαμε εύλογα να υποθέσουμε κι εμείς πως ο Βασίλης και η Ελίζα Γουλανδρή ήταν «γεννημένοι για την τέχνη» –  και ίσως τελικά να είναι ο κυριότερος λόγος που οι δυο τους παντρεύτηκαν. Πρωτο-συναντήθηκαν τη δεκαετία του ’50 στην Νέα Υόρκη, όπου η Ελίζα βρισκόταν για σπουδές και ο Βασίλης –ένας επιφανής και υπερδραστήριος επιχειρηματίας– είχε αναλάβει τα ηνία της οικογενειακής εφοπλιστικής εταιρείας, μετά τον πρόωρο θάνατο του μεγαλύτερου αδερφού του. Ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν και έγιναν μαζί εραστές της τέχνης, της καλλιτεχνικής δημιουργίας και του πολιτισμού. Ο ελεύθερος χρόνος τους μοιραζόταν σε μουσεία και εκθέσεις, όπερες και θεατρικές παραστάσεις ή μουσικές εκδηλώσεις, ενίσχυαν με χορηγίες πολιτιστικές εκδηλώσεις και υποστήριζαν νέους καλλιτέχνες στο ξεκίνημά τους, δραστηριότητες που συνέχισαν ανελλιπώς μέχρι το θάνατό τους.

 

Έργα του Χατζηκυριάκου-Γκίκα

 

Έτσι, με πολλή –και πολυετή– προσπάθεια και φυσικά σχολαστική έρευνα ανά έργο, αποκτήθηκαν από τις δημοπρασίες που γίνονταν κυρίως στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο και σε άλλες πόλεις, τα εκπληκτικά έργα που τώρα συνθέτουν την αμύθητης αξίας συλλογή, η οποία πλέον θα παρουσιάζεται για πρώτη φορά σταδιακά στο σύνολό της. Πρόκειται για 800 καρτέλες, στις οποίες υπάρχουν 200 έργα ξένων καλλιτεχνών και περίπου 400 Ελλήνων – σύνολο που ειδικοί εκτιμητές και δημοσιογράφοι του ξένου Τύπου έχουν πρόσφατα κοστολογήσει στα 3 δισ. δολάρια. Από αυτά τα 800 έργα, θα εκτίθενται περιοδικά ανά έτος περίπου 180 στο νέο αθηναϊκό Μουσείο.

 

Έργο του Picasso

 

Ο Βασίλης και η Ελίζα Γουλανδρή, πίστευαν ότι η τέχνη είναι πνευματικό αγαθό και αφορά τους πάντες. Ναι μεν στόχος του Ιδρύματος ήταν και είναι να αναπτυχθεί η πολιτιστική συνείδηση και η ταυτότητα, αλλά με πνεύμα ανοιχτοσύνης. Το Ίδρυμα θέλει και το νεο του Μουσείο να απευθύνεται σε όλους, να μην μένει κανείς «εκτός» και θέλει επίσης να εντάξει τους πρόσφυγες, τους μετανάστες και γενικά τις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες μέσω των εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Αξίζει να σημειωθεί πως στην ενότητα των νεότερων Ελλήνων εικαστικών υπάρχει η μεγαλύτερη ποικιλία του ιδρύματος, οπότε κάθε έτος όλα τα έργα θα αλλάζουν, δίνοντας τη θέση τους σε άλλα και κατά συνέπεια τη δυνατότητα για πολλές επισκέψεις στο Μουσείο. 

 

Μπαλαρίνα από μπρούτζο, γλυπτό του Edgar Degas  

 

Όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει παλαιότερα ο κ. Κουτσομάλλης, ο στόχος είναι «η κοινωνική ανεξιθρησκία: σε όποια κοινωνική τάξη κι αν ανήκουμε να είμαστε ίσοι». Αυτή ήταν, φυσικά, η πάγια θέση των ιδρυτών του Ιδρύματος. Για τους ίδιους, η τέχνη δεν αφορούσε στην κοινωνική «ελίτ», αλλά στο σύνολο του λαού, ανεξαρτήτως χώρας καταγωγής, μια και αποτελεί πνευματικό αγαθό που απευθύνεται σε μορφωμένους και μη, σε μεγάλους και νέους, σε μυημένους και αμύητους σ’αυτήν. Κάθε άνθρωπος μπορεί να ερμηνεύσει διαφορετικά ένα έργο τέχνης, ανάλογα με τα βιώματά του, άλλωστε, και μην εκπλαγείτε αν συναντήσετε επισκέπτες τόσο συγκινημένους που είναι αδύνατο να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους που προκλήθηκαν από το έντονο συναίσθημα που μόλις εισέπραξαν, αντικρίζοντας τα.

 

Έργο του Paul Cézanne

 

Είναι γεγονός πως το τελικό αποτέλεσμα δικαιολογεί και κυρίως δικαιώνει την πολυετή αναμονή γι’ αυτό το δώρο στην Αθήνα. Με την επίσκεψή μας στο νέο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, κερδίσαμε εικόνες και συναισθήματα που θα μας συντροφεύουν για πολύ καιρό ακόμα. Είμαστε ευτυχείς ως πολίτες, που άνοιξε ένα νέο, σημαντικό και υπέροχο κεφάλαιο μέσα στην αθηναϊκή καθημερινότητα και ανυπομονούμε να το επισκεφθούμε πολλές φορές στο μέλλον, κοιτάζοντας με δέος και συγκίνηση έργα που θα ορίζουν για πάντα τη σύγχρονη τέχνη και το μεγαλείο των δημιουργών της.

 

 

 

Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή

Ερατοσθένους 13, Παγκράτι | 2107252895 | Τρ.-Κυρ.: 10 π.μ.-6 μ.μ., Παρ.: 10 π.μ.-8 μ.μ. Δευτέρα κλειστά | Γενική είσοδος: 8€, μειωμένο εισιτήριο: 6€ (άτομα άνω των 65 ετών, παιδιά, έφηβοι 12-17 ετών, φοιτητές, άνεργοι, υπηρετούντες την στρατιωτική τους θητεία).