Ο Έλληνας καλλιτέχνης Θοδωρής Μπαργιώτας στέφθηκε νικητής του διεθνούς διαγωνισμού των Βρετανικών Πανεπιστημίων «Graduate Art Prize 2018». Πρόκειται για έναν διαγωνισμό που αναδεικνύει κάθε χρόνο το έργο ενός εικαστικού από όλους τους αποφοίτους προπτυχιακών και μεταπτυχιακών προγραμμάτων Καλών Τεχνών της Βρετανίας.

Το έργο που συγκέντρωσε τις περισσότερες ψήφους και κέρδισε τον διαγωνισμό είναι το ζωγραφικό έργο μεγάλων διαστάσεων που αποπνέει αύρα sci-fi δυστοπίας, με τίτλο «Άτιτλο». Το βραβείο, εκτός του χρηματικού επάθλου, περιλαμβάνει συμβόλαιο εκπροσώπησης με την ARTIQ.

Ο Θοδωρής Μπαργιώτας σχολίασε πως «Είναι πολύ μεγάλη τιμή που επιλέχθηκα για το Graduate Art Prize φέτος. Η βράβευση αυτή μου επιτρέπει να επικοινωνήσω την κοσμολογία μου σε ένα κοινό πέρα από την αυστηρά ακαδημαϊκή κοινότητα, μια διαδικασία άκρως απαραίτητη για τον εικαστικό και για το κοινό προφανώς. Τελικώς, το να βραβεύεται κανείς είναι σίγουρα ευχάριστο αλλά η ουσία της υπόθεσης είναι ότι μ’ αυτόν τον τρόπο το έργο μου θεάθηκε. Όσο πιο σημαντικό το βραβείο τόσο περισσότερο και το κοινό με το οποίο δυνητικά θα επικοινωνήσω, και αυτό είναι που με ευχαριστεί πάνω απ’ όλα».

«Αυτοσκοπός δεν είναι απλά να εκθέτεις ή να κάνεις καριέρα μέσα από τη ζωγραφική, αλλά να θεάται το έργο σου και να μπορείς να το επικοινωνήσεις σωστά, κάτι που επιτεύχθηκε με αυτόν τον διαγωνισμό. Από τη σύγχρονη τέχνη λείπει η πραγματική «χειροσοφία», αφού αυτό που κυριαρχεί είναι το «αλαλούμ» και το «όλα είναι τέχνη». Αυτό που σχολιάστηκε ήταν ότι επρόκειτο για ένα έργο πολύ καλά ζωγραφισμένο κι αυτό πιστεύω ότι εκτιμήθηκε, μιας και σπανίζει», σχολιάζει, υπογραμμίζοντας πως «Στην ελληνική Σχολή Καλών Τεχνών, όμως, προωθείται η πραγματικά καλή ζωγραφική και αυτός είναι ο λόγος που Έλληνες εικαστικοί διαπρέπουν στο εξωτερικό».

Όσον αφορά στο νόημα του έργου του «Άτιτλο», εξηγεί ο καλλιτέχνης ότι αποτελεί μια διερεύνηση του «τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Και το διερευνώ αυτό σκεπτόμενος τι σημαίνει να μην είσαι άνθρωπος, μέσα στον σύγχρονο ψηφιακό κόσμο. Ο στόχος μου είναι να μην δεσμεύω το έργο όμως, ώστε ο κάθε θεατής να το ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο».

Ο Patrick McCrae, CEO της ARTIQ, δήλωσε σχετικά με τον διαγωνισμό «Η τέχνη ανέκαθεν λειτουργεί ως κεραία της κοινωνίας, και φέτος η θεματολογία των φιναλίστ αφορούσε σε θέματα που είναι άκρως φλέγοντα, από ζητήματα έμφυλης και εθνικής ταυτότητας, μέχρι την ψυχική υγεία και την τεχνητή νοημοσύνη. Είμαστε πολύ περήφανοι που μπορούμε κάθε χρόνο να στηρίζουμε αυτούς τους συναρπαστικούς καλλιτέχνες στην προσπάθεια να χτίσουν μια μακρόχρονη καριέρα μέσω της τέχνης τους».

Ο Θοδωρής Μπαργιώτας, το 2004, πήρε πτυχίο από τη Νομική Σχολή Αθηνών. «Όπως χιλιάδες νέοι δικηγόροι, δούλευα από το πρωί έως το βράδυ για ένα χαρτζιλίκι. Έκανα και το αναμενόμενο, να ανοίξω δικό μου δικηγορικό γραφείο. Είχε όμως ήδη ενσκήψει η κρίση και τα χρήματα δεν έφταναν ούτε για να πληρώσω τις ασφαλιστικές εισφορές μου. Αρρώσταινα» είπε ο βραβευμένος ζωγράφος στην Καθημερινή.

Έπειτα από το κλείσιμο του γραφείου του και με την αμοιβή από μία μεγάλη υπόθεση που κέρδισε, απομονώθηκε, μελέτησε καλά και την επόμενη χρονιά έδωσε εξετάσεις την Ανώτατη Σχολή Καλών τεχνών. Αποφοίτησε με Άριστα κάτω από την εποπτεία των Καθηγητών Παντελή Χανδρή και Μάριο Σπηλιόπουλο και στη συνέχεια ολοκλήρωσε Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Συνεχίζει τις σπουδές του με διδακτορικό στη «Θεωρία της Κουλτούρας» στο Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα στις ΗΠΑ, όπου διδάσκει και ως βοηθός καθηγητή.

Η διαδικασία και η τεχνική της ζωγραφικής του είναι αποτέλεσμα της έρευνας της πρόωρης σύγχρονης ευρωπαϊκής τέχνης, ιδιαίτερα της ολλανδικής και φλαμανδικής αναγεννησιακής / μπαρόκ ζωγραφικής. Δημιουργεί τα δικά του μέσα ζωγραφικής πετρελαίου, έχοντας ερευνήσει προσεκτικά τις συνταγές από τους Παλιούς Δασκάλους και τους σύγχρονους συντηρητές.

«Αυτή η αλχημιστική προσέγγιση μού δίνει ένα αίσθημα συνέχισης μιας παράδοσης που ξεκίνησε πριν από 30.000 χρόνια στις σπηλιές του Chauvet, όπου οι προκάτοχοί μου απεικόνιζαν τις εντυπώσεις του άνθρακα από τον κόσμο γύρω τους» παραδέχτηκε και συνέχισε, «Είμαστε εύθραυστα πλάσματα που προσπαθούν συνεχώς να ερμηνεύουν κομμάτια της αλήθειας στην ερημιά. Ο ρόλος του καλλιτέχνη είναι να αναγνωρίζει αυτά τα μικρά κομμάτια της αλήθειας και να τα απεικονίζει.

Ο καλλιτέχνης θα πρέπει να συλλάβει αυτή τη στιγμή των ονείρων που οι περισσότεροι άνθρωποι υποπτεύονται ότι υπάρχουν, αλλά μόνο αυτός/αυτή μπορεί να απαθανατίσει και να απεικονίσει. Αυτή είναι μια κρίσιμη αποστολή για τον ζωγράφο σήμερα,  προσπαθώντας να ανιχνεύσει το πανέμορφο και πνευματικό σε καθημερινές χειρονομίες και συνθήκες, εξετάζοντας τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού και δείχνοντας την στην ανθρωπότητα με τη μορφή μιας εικόνας, μιας ζωγραφικής».