Κουφονήσια: τα “μυστικά” νησιά της Ελλάδας
Η βρετανική Independent υμνεί τα Κουφονήσια με ένα άρθρο-αφιέρωμα με τον τίτλο “Κουφονήσια: Τα μυστικά νησιά της Ελλάδας”. Η Μύκονος είναι ένα από τα πιο διάσημα νησιά της Μεσογείου, γνωστή για την ατελείωτη διασκέδαση που προσφέρει, τα Κουφονήσια όμως έχουν τη δική τους πιο ήρεμη γοητεία και είναι γνωστά μόνο στους καλά “μυημένους”.
Διαβάστε παρακάτω τμήματα από το άρθρο της Independent:
Τα Κουφονήσια δεν είναι τόσο γνωστά επειδή τα επισκιάζουν φανταχτερά νησιά όπως η Μύκονος και η Νάξος, που είναι εύκολα προσβάσιμα και ανεπτυγμένα. Κυρίως όμως το προφίλ που έχουν τα Κουφονήσια οφείλεται στην απλή λογική: είναι πολύ μακριά από την Αθήνα για να δελεάσει τους τουρίστες του Αιγαίου, μέχρι πριν τρία χρόνια δεν υπήρχε απευθείας δρομολόγιο για το νησί. Τώρα βέβαια, υπάρχει καθημερινό τετράωρο δρομολόγιο με το γρήγορο πλοίο από Πειραιά. Παρόλα αυτά ακόμα και τώρα το νησί δεν «πλημμυρίζει» από τουρίστες, Έλληνες ή ξένους. Μάλιστα, η πιο συνηθισμένη γλώσσα που ακούς σε παραλίες και δρομάκια είναι τα ιταλικά – σύμφωνα με μερικές εκτιμήσεις αποτελούν τα 3/4 των επισκεπτών, ερχόμενοι κυρίως μέσω Μιλάνου στην κοντινή Νάξο και από κει με καραβάκι. Πολλοί άνθρωποι της ιταλικής μόδας έχουν ήδη ανακαλύψει το νησί, ο Roberto Cavalli και η οικογένεια Missoni το επισκέπτονται τακτικά, αν και συνήθως πάνε εκεί με το δικό τους ιστιοπλοϊκό.
Τα Κουφονήσια είναι στην πραγματικότητα μια τριάδα νησιών. Το κύριο νησί, το Άνω Κουφονήσι, έχει τη Χώρα και το λιμάνι, στο οποίο «πιάνει» το καράβι από την Αθήνα. Το Κάτω Κουφονήσι έχει περισσότερους ανέμους και είναι λιγότερο οργανωμένο, παρόλα αυτά ελκυστικό, ενώ το μικρότερο κομμάτι ξηράς, η Κέρος, φαίνεται κάπου στον ορίζοντα από το κεντρικό λιμάνι. Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση. Οι αρχαιολόγοι έχουν ζητήσει άδεια για να εξερευνήσουν το νησί και τα απομεινάρια αρχαίων πολιτισμών εκεί. Αυτά τα νησιά υπήρξαν μια αναπόσπαστη τριάδα από τους αρχαίους χρόνους, αν και η πιο έντονη εποχή που έζησαν ήταν στο Μεσαίωνα, με τους πολέμους που γίνονταν για το εμπόριο ανάμεσα σε Βενετία και Οθωμανική αυτοκρατορία. Έχοντας στρατηγική τοποθεσία, τα Κουφονήσια έγιναν πολυπόθητος στόχος. Ήταν μεγάλη η οξυδέρκεια των ντόπιων να μη συμμαχήσουν με καμία πλευρά, αλλά να προτιμήσουν την υποστήριξη των πειρατών.
Λίγες μαρτυρίες έχουμε πάντως από εκείνη τη θυελλώδη ιστορική περίοδο. Περπατώντας στα απόκρημνα δρομάκια της χώρας στο Άνω Κουφονήσι, με τα ολόλευκα τετράγωνα σπιτάκια και τα γαλάζια παραθυρόφυλλα, έρχεται στη ζωή μια διαφορετική Ελλάδα. Γείρετε για λίγο το βλέμμα σας και μπορείτε εύκολα να φανταστείτε τη Τζάκι Ωνάση να περιπλανιέται στο λιθόστρωτο δρομάκι, αφήνοντας την αινιγματική της παρουσία μέσα από τα τεράστια γυαλιά ηλίου της και τον πλούτο της (παρεμπιπτόντως, καλό είναι να φέρετε αρκετά μετρητά – ελάχιστες επιχειρήσεις στο νησί δέχονται κάρτες). Παρόλα αυτά δεν πρόκειται για ένα μέρος με jetsetters, αλλά για ένα ανεπιτήδευτο καταφύγιο, όπου ζουν λιγότεροι από 400 μόνιμοι κάτοικοι. Πράγματι, το πολυεπαναλαμβανόμενο ρητό είναι πως στα Κουφονήσια θα δεις περισσότερες ψαρόβαρκες από ότι ντόπιους που ζουν στο νησί.
Όσες βάρκες κι αν υπάρχουν, τα τοπικά εστιατόρια βασίζονται αποκλειστικά σε αυτούς τους ψαράδες για τις νυχτερινές προμήθειες. Αν οι περιβόητοι άνεμοι των Κυκλάδων είναι πολύ δυνατοί στη διάρκεια της μέρας, οι γυάλινες βιτρίνες με τα ψάρια θα είναι μισοάδειες στα περισσότερα εστιατόρια. Μην απογοητεύεστε όμως: υπάρχει μεγάλη ποικιλία σε φαγητό σε παραδοσιακές ταβέρνες.
Όπως στη Μύκονο αλλά και σε άλλα νησιά που τα «χτυπά» ο άνεμος, υπάρχει ένας ανεμόμυλος στο ψηλότερο σημείο πάνω από την πόλη.
Όσο ελκυστική κι αν μοιάζει όμως η πισίνα αυτή, ο βασικός πόλος έλξης των Κουφονησίων είναι οι μαγευτικές της παραλίες. Η ίδια η διαδρομή προς αυτές αποτελεί από μόνη της απόλαυση. Μιας και υπάρχουν λίγοι κανονικοί δρόμοι και ελάχιστη κίνηση, μπορείτε είτε να περπατήσετε στο νησί για να φτάσετε στις πολλές αμμώδεις κρυψώνες του, ή ακόμα καλύτερα να πάρετε ένα από τα τακτικά δρομολόγια που κάνουν οι βαρκούλες με σημείο εκκίνησης μια μικρή καλύβα στο κεντρικό λιμάνι. Τα θαλάσσια αυτά «λεωφορεία» πηγαίνουν με τη σειρά στις παραλίες στη νότια ακτή του νησιού. Η καλύτερη στρατηγική είναι να κατεβείτε στην τελευταία παραλία, στο Πορί, και μετά να γυρίσετε προς τα πίσω με τα πόδια μέσα από τις πλαγιές.
Η τελευταία στάση είναι μια τεράστια παραλία σε σχήμα πέταλου. Με λευκή αμμουδιά και ρηχά νερά που θυμίζουν πισίνα, είναι αρκετά άνετη ώστε να μη νιώθετε ενόχληση ακόμα και στην κορύφωση της σαιζόν. Ακόμα καλύτερα, σταματήστε εδώ για γεύμα – προσπεράστε το παλιό καφέ που βρίσκεται κοντά στο σημείο που σας αφήνουν, και περπατήστε προς το beach bar Καλόφεγγο, που θυμίζει κάτι από ιταλική ριβιέρα. Μάλιστα, σερβίρει aperol spritz σε κολονάτα ποτήρια, προς τιμή των πελατών του. Τολμήστε μια βουτιά στη φυσικά σχηματισμένη πισίνα σμιλεμένη στο βράχο με τα νερά στο νότιο άκρο της παραλίας. Θέλει θάρρος πάντως, καθώς θα πρέπει να βουτήξετε και να κολυμπήσετε προς τα έξω.
Η ακτογραμμή είναι γεμάτη με βραχώδεις ορμίσκους, το τέλειο μέρος για να κάνετε μόνος/η ηλιοθεραπεία, σε πλήρη απομόνωση. Επόμενη μεγάλη παραλία είναι ο Φανός, μια πιο «ζωντανή» παραλία, με μπαρ γεμάτο σερβιτόρους που δέχονται τις παραγγελίες μέσω iPad, και πουφ τριγύρω. Λίγο πιο κάτω θα συναντήσετε τη βασική παραλία, την Άμμο, αλλά και τη λιγότερο ευχάριστη, καθώς είναι συχνά γεμάτη με κόσμο που κουβαλά αποσκευές και προσπαθεί να ρουφήξει μερικές τελευταίες στιγμές ήλιου πριν ανέβει στο καράβι της επιστροφής από το διπλανό λιμάνι.
Υπάρχουν και στο Κάτω Κουφονήσι παραλίες, παρότι το νησί αυτό είναι εντελώς αντίθετο με το κομψό σκηνικό που έχει το Άνω Κουφονήσι. Σε μεγάλο μέρος μη κατοικήσιμο, είναι ένα ταξίδι που γίνεται σε μια μέρα. Τα καραβάκια φεύγουν από την ίδια αποβάθρα στο λιμάνι που γίνονται και τα άλλα δρομολόγια, αν και με μικρότερη συχνότητα.
Η δεύτερη στάση είναι στην κεντρική παραλία, το Νερό. Εντελώς αντίθετο με το Πορί και τα υπόλοιπα, από κάθε άποψη. Με χαλίκια και τεράστια παραλία, χωρίς εγκαταστάσεις, γεμάτο βραχώδεις λιμνούλες. Καλό είναι να έχετε αδιάβροχα παπούτσια για να αναρριχηθείτε και να βρείτε εύκολα έναν πιο ιδιωτικό χώρο για πικνίκ. Στα δυτικά της, υπάρχει επίσης χώρος για κάμπινγκ και σκηνές. Συνήθως υπάρχουν αρκετοί χίπηδες που κάνουν γυμνισμό και κοιμούνται εκεί -αν θέλετε κάντε παρέα μαζί τους. Τουλάχιστον εκεί είναι ένα σημείο που ακόμα και η Ίμπιζα και η Μύκονος μπορεί να το ζηλέψουν.