Ερευνητές μεταξύ των οποίων και ο ομογενής Χρήστος Αργυρόπουλος, κατάφεραν να επιτύχουν νέο ρεκόρ ταχύτητας στον μοριακό φθορισμό. Η νέα αυτή τεχνική που πολλαπλασιάζει την μέχρι σήμερα ταχύτητα, μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία πολύ γρήγορων διόδων εκπομπής φωτός ή LED όπως είναι ευρύτερα γνωστά.

Tο φετινό Νόμπελ Φυσικής δόθηκε για την ανακάλυψη της δημιουργίας LED μπλε φωτός, πράγμα που επέτρεψε σημαντικές πρακτικές εφαρμογές στο πεδίο του φωτισμού και των οθονών. Ομως, η αργή ταχύτητα με την οποία oι LED ανάβουν και σβήνουν, έχει αποτελέσει εμπόδιο για την εξάπλωση της χρήσης τους, ως πηγής φωτός, στις τηλεπικοινωνίες που βασίζονται στην μετάδοση φωτονίων μέσω οπτικής ίνας.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Ντιουκ της Β. Καρολίνα, με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Υπολογιστών Maiken Mikkelsen και με τη συμμετοχή του Χρήστου Αργυρόπουλου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό φωτονικής «Nature Photonics», κατάφεραν να αυξήσουν δραστικά την εκπομπή φωτονίων από μια LED, κάνοντας «σάντουιτς» τα μόρια του φθορίζοντος υλικού ανάμεσα σε νανοκύβους από άργυρο 75 νανομέτρων (δισεκατομμυριοστών του μέτρου) και σε ένα φιλμ χρυσού.

Οταν το φως παγιδεύεται ανάμεσά τους (η απόσταση μεταξύ νανοκύβων και φιλμ χρυσού είναι μόλις 20 άτομα), αυξάνεται σημαντικά η έντασή του. Οταν τα φθορίζοντα μόρια της LED τοποθετούνται κοντά σε αυτό το έντονο φως, τότε εκπέμπουν φωτόνια με πολύ ταχύτερο ρυθμό. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι, με τις κατάλληλες βελτιώσεις, μπορούν να αυξήσουν κι άλλο την ταχύτητα εκπομπής φωτονίων σε μια LED. Σε αυτή την περίπτωση, όπως είπαν, πέρα από τις LED, η νέα τεχνική θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στην κβαντική κρυπτογράφηση, επιτρέποντας απολύτως ασφαλείς επικοινωνίες, που δεν θα μπορούν να παραβιαστούν από χάκερ – ωτακουστές.

Ο Χρήστος Αργυρόπουλος είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Νεμπράσκα – Λίνκολν. Ειδικεύεται, μεταξύ άλλων, στη νανοφωτονική, καθώς επίσης στα μετα-υλικά και στις εφαρμογές τους. Αποφοίτησε από τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσασαλονίκης, ενώ συνέχισε για τις μεταπτυχιακές σπουδές του στη Βρετανία (πανεπιστήμια Μάντσεστερ και Λονδίνου – Queen Mary), προτού κάνει ακαδημαϊκή και ερευνητική καριέρα στις ΗΠΑ.

Τα κύρια ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την υπολογιστική ηλεκτρομαγνητισμού, μηχανική κεραιών, ηλεκτρομαγνητισμό μετασχηματισμού, φούρνο μικροκυμάτων / mm-wave / THz, οπτικές επικοινωνίες, μετα-υλικά και τις εφαρμογές τους και άλλα.