“Τόσο τσαπατσούλικα είναι τα ελληνικά μου, που… ντροπίζομαι”
Γεννημένη πριν από 79 χρόνια στο Λόιελ της Μασαχουσέτης, η Ολυμπία Δουκάκη προέρχεται από οικογένεια Ελλήνων μεταναστών με έντονη πολιτική δράση. Η ίδια αν και με πλούσιες σπουδές, αφοσιώθηκε στην 7η Τέχνη, ωστόσο, εξακολουθεί να αναπτύσσει έντονη δράση ως ακτιβίστρια -με ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στα θύματα βασανισμού, αν και θεωρεί αποτυχημένη την προσπάθειά της σε ό,τι αφορά τους Ελληνες της Αμερικής, «γιατί ντρέπονται να μιλήσουν γύρω από αυτά τα θέματα».
Θιασάρχις, ηθοποιός του κινηματογράφου από τη δεκαετία του ΄60, ξεκίνησε την θεατρική της καριέρα στην Βοστόνη το 1958 και το 1963 έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία του Ρόμπερτ Ρόσεν, Λίλιθ. Κέρδισε το Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου το 1987 για τη συμμετοχή της στην ταινία «Κάτω από τη λάμψη του φεγγαριού» (Moonstruck). Δίδαξε επίσης από το 1965 στο τμήμα New School of Arts του πανεπιστημίου Καλών Τεχνών Tisch της Νέας Υόρκης. Προς τιμήν της δίνεται κάθε χρόνο υποτροφία με το όνομά της σε φοιτητή ή φοιτήτρια του Πανεπιστημίου που σημείωσε ιδιαίτερα υψηλές αποδόσεις. Είναι ξαδέρφη του Μάικλ Δουκάκης, υποψήφιου των Δημοκρατικών για την Προεδρία της Αμερικής το 1988.
Toula Zouros
-01/04/2021 7:06 μμ
Αγαπητή Ολυμπία,
I was born and raised in the village of Pelopi (formerly Gelia) in the island of Lesbos, Greece. My grandfather was a relative of Michael Dukakis’ father and thus of yours. I remember him telling stories about “their” trip from Smyrna (present day Izmir) to USA. My grandfather returned to the island in less than ten years. I lived in Canada for about 25 years and now we live in Heraklion after my husband retired from the University of Crete. We visit Pelopi periodically. This summer the village’s Historical Museum will open. The villagers (now around 350 from about 1000 in the days of my grandfather) are proud of the Dukakis roots and want very much to have a Dukakis corner in the museum. They mentioned to me that you have produced a documentary with photos of the village. I couldn’t find it in the internet. I write to you on behalf of the whole village with the request to send us not only this video but much more about you and Michael. Please forward this message to Michael (we met when he visited the University of Crete about 20 years ago). There can be no greater honor for the museum than to have documents of the history of the Dukakis family.
Ευχαριστώ, με αγάπη
Toula Zouros