Ο γκουρού της πληροφορικής
Σημαντικοί Έλληνες

Ο γκουρού της πληροφορικής

Ο Νικόλας Νεγρεπόντε είναι Ελληνοαμερικανός αρχιτέκτονας, επιστήμονας υπολογιστών, επιχειρηματίας και ο ιδρυτής του Εργαστηρίου Πολυμέσων (Media Lab) του ΜΙΤ. Επιπλέον, είναι ο ιδρυτής του οργανισμού Ένας Φορητός Υπολογιστής για Κάθε Παιδί κι έγινε γνωστός με το βιβλίο του «Being Digital» (1995), το οποίο προέβλεπε ένα μέλλον στο οποίο η ψηφιακή τεχνολογία θα γινόταν ένα στενό κομμάτι της καθημερινής ζωής.

Είναι ένας παγκοσμίου φήμης τεχνολογικός οραματιστής με την κατανόηση της τεχνολογίας και των επιπτώσεων της στις επιχειρήσεις και την κοινωνία κι ένας εξαιρετικός ομιλητής. Το ευρύ φάσμα της εμπειρίας του και η πλήρης κατανόηση της ψηφιοποίησης και των επιπτώσεών της στη βιομηχανία τον καθιστούν την κύρια αρχή για μετασχηματισμούς που καθορίζουν το μέλλον μας.

 

 

Ο Νικόλας Νεγρεπόντε γεννήθηκε σε μια πλούσια ελληνική ναυτιλιακή οικογένεια και έζησε στο Le Rosey, την Ελβετία, το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη ως παιδί. Το 1961, ξεκίνησε να φοιτά στο MIT του Cambridge της Μασαχουσέτης για να σπουδάσει αρχιτεκτονική, ενώ το 1966, αποφοίτησε με μεταπτυχιακό τίτλο αρχιτεκτονικής και προσχώρησε στην σχολή. Στα επόμενα χρόνια εργάστηκε, επίσης, ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Yale, στο Πανεπιστήμιο του Michigan και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ. Το 1968, ίδρυσε την MIT Architecture Machine Group, η οποία εκτέλεσε μερικές από τις πρώτες αλληλεπιδράσεις ανθρώπου-υπολογιστή.

Το 1967 ίδρυσε την ομάδα Αρχιτεκτονικής Μηχανικής στο ίδρυμα, όπου το αντικείμενο έρευνας της ομάδας ήταν η αναζήτηση νέων μεθόδων στην αλληλεπίδραση ανθρώπου-υπολογιστή, ενώ αρκετό καιρό έπειτα, το 1985, ο Νεγρεπόντε δημιούργησε το Εργαστήριο Πολυμέσων του ΜΙΤ με τον Τζερόμ Μπ. Ουάισνερ (Jerome B. Wiesner), καθώς και με τη βοήθεια του Μιχάλη Δερτούζου του Εργαστηρίου Υπολογιστών. Κάτω από τη διεύθυνση του, το εργαστήριο απέκτησε κύρος και έγινε ιδιαίτερα γνωστό για τις τεχνολογίες πολυμέσων και τις προηγμένες μεθόδους αλληλεπίδρασης ανθρώπου-υπολογιστή που δημιούργησε.

 

 

Ο Νεγρεπόντε έγινε επίσης ένθερμος υποστηρικτής της ιδέας των ευφυών πρακτόρων και των ηλεκτρονικών εφημερίδων και δημιούργησε τον όρο Daily Me (Ντέιλι Μι, Καθημερινός Εγώ) αναφερόμενος στον ρόλο της τεχνολογίας να προσφέρει ανέσεις και υπηρεσίες προσαρμοσμένες στις ανάγκες και επιθυμίες του κάθε ανθρώπου.

Κατά τη δεκαετία του 1980, προέβλεψε πως τεχνολογίες, όπως τα τηλέφωνα, θα έπαυαν να λειτουργούν με καλώδια στο εγγύς μέλλον και θα λειτουργούσαν παντού μέσω ραδιοκυμάτων, ενώ αντίστροφες τεχνολογίες, όπως η τηλεόραση, που δεν απαιτούσαν καλώδια, θα κάλυπταν περισσότερες ανάγκες -όπως ήδη γίνεται.

 

 

Το 1992, έγινε ο πρώτος επενδυτής του ψηφιακού περιοδικού Wired, και, από το 1993 έως το 1998, αρθρογραφούσε στο περιοδικό. Πολλές από τις ιδέες που παρουσίασε στα διάφορα άρθρα που έγραψε για το περιοδικό τις περιέλαβε και στο βιβλίο του με τίτλο «Ψηφιακός Κόσμος» (αγγλικός τίτλος: Being Digital).

Το 1995, που δημοσιεύτηκε το βιβλίο αυτό, στο οποίο περιέγραψε και προέβλεψε ένα μέλλον που αποτελούταν από ψηφιακά κομμάτια τα οποία θα ήταν διαφορετικά από τον αρχαϊκό αναλογικό κόσμο που περιλαμβάνει αντικείμενα ή «άτομα» (atoms). Προέβλεψε ότι τα πράγματα στον κόσμο των ατόμων, όπως οι εφημερίδες, τα βιβλία, οι ταινίες και τα αυτοκίνητα, θα συνέχιζαν να υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό, αλλά θα αντικατασταθούσταν από ψηφιακά bits με τη μορφή νέων μέσων.

Οι περισσότεροι στην ψηφιακή κοινότητα συμφωνούν ότι ο Negroponte ήταν σωστός με την κεντρική του ιδέα -ότι τα bits θα μετατρέπουν το βίντεο, το κείμενο, τον ήχο και τη φωτογραφία σε ένα ενιαίο ενοποιημένο μέσο- και οπότε το βιβλίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία, μεταφράστηκε σε 40 γλώσσες, και τον έκανε διάσημο.

 


Το 2000, παραιτήθηκε από διευθυντής του Media Lab ωστόσο παρέμεινε ως πρόεδρος του και ως καθηγητής, ενώ έξι χρόνια αργότερα, παραιτήθηκε και από αυτόν τον ρόλο, ώστε να έχει τον χρόνο να επικεντρωθεί στο όραμα που είχε για το έργο του, Ένας Φορητός Υπολογιστής για Κάθε Παιδί (OLPC), έργο το οποίο επιδιώκει να παρέχει φορητούς υπολογιστές στα εκτιμώμενα 100 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως, τα οποία δεν έχουν εκπαιδευτεί εξαιτίας της έλλειψης σχολείων.

Το OLPC σχεδίασε υλικό και λογισμικό για να τροφοδοτήσει ανθεκτικά φορητούς υπολογιστές χαμηλού κόστους για «αυτοδύναμη μάθηση». Το πρόγραμμα ήταν επιτυχές, αν και η τιμή ανέβηκε στα 180 δολάρια, και υπολογιστές διανεμήθηκαν για περίπου δύο εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο, σε 25 γλώσσες και 40 έθνη, όπως η Αϊτή, το Αφγανιστάν, η Μογγολία, η Ρουάντα, η Αιθιοπία και η Παλαιστίνη.

Πιστεύοντας ότι ο πολυτιμότερος πόρος ενός έθνους είναι τα παιδιά του, ο Νικόλας Νεγρεπόντης στοχεύει να τοποθετήσει χαμηλού κόστους, ισχυρή, συνδεδεμένη τεχνολογία φορητών υπολογιστών στα χέρια που το χρειάζονται περισσότερο -τα σχεδόν δύο δισεκατομμύρια παιδιά στις αναπτυσσόμενες χώρες. Αυτός ο επαναστατικός τρόπος προώθησης της εκμάθησης ξεκίνησε με την κατασκευή πέντε σχολείων σε αγροτικά χωριά της Καμπότζης που δε διαθέτουν ηλεκτρισμό, τηλέφωνο ή τηλεόραση -αλλά πλέον έχουν ευρυζωνική ασύρματη σύνδεση.

 


Εκτός από τις ακαδημαϊκές και φιλανθρωπικές του συνεισφορές, υπηρέτησε και στον ιδιωτικό τομέα, στο διοικητικό συμβούλιο της Motorola, Inc. (1995-2009) και ως γενικός συνεργάτης σε μια εταιρεία επιχειρηματικών κεφαλαίων που ειδικεύεται στις ψηφιακές τεχνολογίες πληροφόρησης και ψυχαγωγίας. Παρείχε, επίσης, κεφάλαια εκκίνησης για περισσότερες από 40 εταιρείες, όπως Zagats, Ambient Devices, Skype και Velti.

Είναι επίτιμος δημότης Πάτμου και αρκετές φορές επισκέπτεται το νησί με την οικογένεια του για διακοπές, κάτι που έχει επηρεάσει θετικά την περιοχή, μιας και ο Νικόλας Νεγρεπόντε έχει επενδύσει σημαντικά στην διαδικτυακή προσβασιμότητα του νησιού και την εξ’ ολοκλήρου ασύρματη διασύνδεση του, μαζί με τον επίσης ερευνητή του Τεχνολογικού Ιδρύματος της Μασαχουσέτης, Μιχάλη Μπλέτσα.

Πατέρας του ήταν ο εφοπλιστής Δημήτριος Νεγροπόντης. Έχει επίσης άλλα τρία αδέρφια, τον Τζον Νεγκροπόντε, ο οποίος υπήρξε αναπληρωτής Yπουργός Eσωτερικών των ΗΠΑ, Μάικλ Νεγκρεπόντε, ο οποίος είναι βραβευμένος με Έμμυ κινηματογραφιστής, και τον Τζορτζ Νεγκροπόντε, ο οποίος είναι καλλιτέχνης.

ΣΧΟΛΙΑ

  Σχόλια: 1

  1. ΜΥΡΣΙΝΗ ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΥ

    Καλό βράδυ διαβάζω ότι ασχοληθηκατε με τη παροχή υπολογιστών σε παιδιάστη Καμπότζη στην Ελλάδα η εκπαίδευση στην εποχή Covit έγινε με τους υπολογιστές των παιδιών δεν παρείχε τίποτα το κράτος είχαν την απαίτηση χωρίς εκπαίδευση τα παιδιά να γνωρίζουν πως να το χειριστούν, είμαι μητέρα αγοριού με φυσιολογικη νοημοσύνη ΔΕΠΥ 4= γυμνάσιο Πολίχνης Θεσσαλονίκης Γ γυμνασίου παρακολούθησε 7 ώρες ένταξη ,δεν υπάρχουν βιβλία για αυτά τα παιδιά ούτε πρόγραμματα όπως και στο Λύκειο η ίδια κατάσταση τώρα δίνουν εξετάσεις πως θα δώσουν εξετάσεις αυτά τα παιδιά με τη βοήθεια ιδιωτών καθηγητών και των γονιών οι οποίοι χωρίς ικανότητες να τα χειριστούν αποτυγχάνουν απευθύνθηκα στη Δευτεροβάθμια στη Μονή Λαζαριστών ,στο σχολείο,σε σύλλογο δυσλεξίας,στο Συνήγορο του Πολίτη….και όμως αυτά τα παιδιά δίνουν εξετάσεις και τις περισσότερες φορές που έδιναν εξετάσεις ο καθηγητής σχολίαζε να διαβασεις λίγο περισσότερο,αν υπήρχε προγράμμα στον υπολογιστή πόσο εύκολα και αξιόλογα θα ήταν λυπάμαι για την ελληνική πραγματικότητα αυτά τα παιδιά χωρίς γνώσεις , χωρίς ελπίδακαι σεις φτάσατε ως τη Καμπότζη…. μπράβο….. διαπιστώνω ότι είμαστε Καμπότζη …. Ζητείται Ελπίς….Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ….καλό βράδυ Σταματελου Μυρσίνη Εύοσμος Θεσσαλονίκη


Απάντησε στο ΜΥΡΣΙΝΗ ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΥ

Πατήστε εδώ για να ακυρώσετε το σχόλιο.