Ο Δημήτρης Ματσάκης είναι ο επικεφαλής του Τμήματος Παρατήρησης του Χρόνου στο Παρατηρητήριο του Ναυτικού στις ΗΠΑ από το 1997.

Γεννήθηκε στο Μισούρι των ΗΠΑ και έχει καταγωγή από την Κάρπαθο. Ο πατέρας του Νίκος ήταν οδοντίατρος  και κατά το διάστημα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρέτησε στο υγειονομικό τμήμα της Αμερικανικής Αεροπορίας και έφτασε μέχρι το βαθμό του ταγματάρχη.

Ο επονομαζόμενος “Father of time” (πατέρας του χρόνου) είναι υπεύθυνος για το Master Clock, δηλαδή τον κύριο χρονομέτρη της Αμερικής.

“Το Μaster Clock βασίζεται στη λειτουργία 100 περίπου ατομικών ρολογιών, που μετρούν τον χρόνο, τα οποία είναι τόσο ακριβή ώστε να μην χάσουν ούτε ένα δευτερόλεπτο μέσα στα επόμενα 300 δισεκατομμύρια χρόνια!” τονίζει ο Δρ. Ματσάκης.

Στα χρόνια της θητείας του το Master clock σταμάτησε τρεις φορές. Σε δέκα χρόνια όλο το σύστημα θα αναβαθμιστεί και θα εμπλουτιστεί με νέα ρολόγια, τα οποία ήδη κατασκευάζονται από τον ίδιο και την ομάδα του.

Τα βιβλία αστρονομίας που του αγόραζε η μητέρα του όταν ήταν ακόμη μικρός του καλλιέργησαν την επιθυμία να γίνει αστρονόμος για να μελετάει τα μυστήρια των άστρων. Ο ίδιος όχι μόνο έγινε αστρονόμος, αλλά διετέλεσε και Πρόεδρος της Επιτροπής Χρόνου της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης (IAU) από το 2003 ως το 2006.

Ξεκίνησε τις σπουδές του στη Φυσική στοιχειωδών σωματιδίων στο ΜΙΤ στη Βοστόνη και κατόπιν βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ στη Καλιφόρνια , όπου σπούδασε αστρονομία στο πλάι του Αμερικανού φυσικού Τσαρλς Τάουνς, που το 1964 μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την επαναστατική εφεύρεση του λέιζερ.

Την ίδια εποχή ο δρ. Ματσάκης διακρίθηκε για την ανακάλυψη μιας νέας μορφής μεθανόλης στο νεφέλωμα του Ωρίωνα και μετά την αποφοίτησή του ασχολήθηκε με την ραδιοαστρονομία, μετρώντας τις ταλαντώσεις κατά την περιστροφή της Γης και μελετώντας κβάζαρ (πυρήνες ενεργών γαλαξιών) κοντά στο ορατό άκρο του σύμπαντος. Αργότερα άρχισε να ενδιαφέρεται για χρονομετρήσεις με ατομικά ρολόγια και ταχέως περιστρεφόμενους αστέρες νετρονίων (pulsars).

Στο Παρατηρητήριο του Ναυτικού στις ΗΠΑ έφτασε το 1979 ως ραδιοαστρονόμος που μελετούσε την περιστροφή της γης και άλλαξε πόστο τυχαία το 1990 όταν κλήθηκε να επισκευάσει ένα καινούργιο ρολόι με υδράργυρο που έφτασε στα χέρια του.

«Κατά μία έννοια, έχουμε καταλάβει τα πάντα, από πρακτική άποψη – τα βασικά – και με μια άλλη έννοια, δεν ξέρουμε τίποτα… Υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι ο χρόνος θα μπορούσε να σταματήσει, ο χρόνος θα μπορούσε να έχει μια αρχή, ότι ο χρόνος είναι μια παράγωγη ποσότητα και όχι μια θεμελιώδης ποσότητα, και αυτά είναι πράγματα στα οποία δεν μπορώ να δώσω απαντήσεις. Είναι σαν να είναι ένας γιατρός που ξέρει πώς να κρατήσει κάποιον στη ζωή, αλλά δεν ξέρει τι είναι η ζωή. Ξέρω πώς να υπολογίζω το δευτερόλεπτο. Αυτή είναι η δουλειά μου» συμπληρώνει ο ομογενής επιστήμονας.

Μια ημέρα μπορεί να έχει 86,400.0001 δευτερόλεπτα ή  86,399.9999 δευτερόλεπτα.

“Όσοι συνεργάτες έχουν συνταξιοδοτηθεί, μου λένε πως δεν το συνειδητοποιείς όταν είσαι εδώ, αλλά έχεις συνεχώς τον φόβο μήπως χάσεις τον χρόνο. Είναι πάντα στο backround. Είναι σαν να ζεις στην Καλιφόρνια και πάντα να ανησυχείς έστω και λίγο για έναν σεισμό. Όταν αποσυρθείς, τότε πια ηρεμείς. Έτσι πιστεύω θα γίνει και με μένα” τονίζει.