Θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για εσάς. Που πήγατε σχολείο, που σπουδάσατε και με τι ακριβώς ασχολείστε σήμερα
Γεννήθηκα στην Ιεράπετρα Κρήτης. Εκεί πήγα σχολειό, και παρακολούθησα τα πρώτα μου μαθήματα παραδοσιακών χορών, αλλά και μοντέρνου χορού με την Νίκη Παπαδακη. Στα 19 μου μετακόμισα Αθήνα για να παρακολουθήσω μαθήματα στην ΚΣΟΤ, οπού και έμεινα μόνο δυο έτη, γιατί έγινα δεκτός στην σχολή RUDRA Maurice Bejart Lausanne, μετά από μια ακρόαση που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής. Για την διετία που πέρασα στην Ελβετία, ήμουν υπότροφος του ιδρύματος Μαρία Κάλλας. Στο τέλος των σπουδών μου, εντάθηκα στην ομάδα του Maurice Bejart, για δύο χρόνια, και στην συνέχεια, συνεργάστηκα με το Ballet de l’Οpera de Lyon , και τον Ιάπωνα χορογράφο Saburo Teshigawara.
Παρόλα αυτά, σε όλη την διάρκεια της επαγγελματικής μου καριέρας ως χορευτής, είχα πάντα χορογραφικές ανησυχίες, και είχα ήδη την ευκαιρία να χορογραφήσω για την ομάδα του Maurice Bejart , και το Ballet de l’Οpera de Lyon .
Έτσι το 2003 αποφάσισα να ασχοληθώ αποκλειστικά με την χορογραφία, χορογραφώντας ως καλεσμένος χορογράφος για μεγάλα συγκροτήματα χορού, ενώ παράλληλα ίδρυσα και την δική μου ομάδα στην Λυών Γαλλίας, με την ονομασία Apotosoma/Andonis Foniadakis.
Σήμερα και μετά από μια πορεία 10 ετών, ασχολούμαι αποκλειστικά με την χορογραφία, δημιουργώντας τόσο για την ομάδα μου, όσο και για μεγάλες ομάδες ανά τον κόσμο, και πρόσφατα για τον κινηματογράφο και την όπερα.
Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χορό; Ήταν κάτι που ασχοληθήκατε από πολύ μικρή ηλικία; Είχατε κάποιο πρότυπο;
Όπως ανέφερα στην παραπάνω απάντηση μου, από μικρός ασχολήθηκα με τους παραδοσιακούς κρητικούς χορούς, που χαρακτηρίζονται από ρυθμό παλμό και ζωντάνια. Κατόπιν ακολούθησαν τα μαθήματα μοντέρνου χορού στο τότε δημοτικό χορευτικό εργαστήρι του δήμου Ιεράπετρας με καθηγήτρια την Νίκη Παπαδάκη. Όχι δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο πρότυπο, απλά την προσωπική ανάγκη να χορεύω ασταμάτητα από ότι θυμάμαι. Ο χορός λειτουργούσε σαν απόδραση από την πραγματικότητα, ένα είδος κάθαρσης από τους εφηβικούς φόβους και ανησυχίες μου.
Υποτροφία Μαρία Κάλλας, σχολή Bejart, η καριέρα σας περιλαμβάνει σταθμούς-όνειρο για τους περισσότερους χορευτές, πως αισθάνεστε για αυτό;
Ομολογουμένως την εποχή που μου δόθηκε η ευκαιρία να σπουδάσω με την υποτροφία της Μαρίας Κάλλας στην Ελβετία, το χορευτικό τοπίο δεν έμοιαζε σε τίποτα με το σημερινό. Οι ευκαιρίες για ένα νέο Έλληνα χορευτή να σπουδάσει στο εξωτερικό ήταν λίγες και οι επιλογές περιορισμένες.
Καθώς και τα πρότυπα τελείως διαφορετικά. Παρόλα αυτά η πρόκληση τότε ήταν τεράστια, και τεράστιο επίσης το θάρρος μου, να πολεμήσω σε ένα περιβάλλον τελείως ξένο για μένα. Ομολογουμένως από την πρώτη μέρα σπουδών μου στο εξωτερικό μέχρι και σήμερα έχω ζήσει απεριόριστες συγκινήσεις, προκλήσεις, επιτυχίες, δυσκολίες επίσης, που με κάνουν να νιώθω μια προσωπική υπερηφάνεια και ευχαρίστηση συνάμα. Απολαμβάνω πλέον το πρόγραμμα μου και κοιτάζοντας πίσω βλέπω πως χωρίς την τεράστια προσπάθεια μου και την επιμονή μου, η ολοκλήρωση που νιώθω σήμερα θα ήταν αδύνατη.
Πόσο δύσκολο ήταν να φτάσετε στο σημείο που είστε σήμερα; Η πορεία ως την καθιέρωση είναι φαντάζομαι πολύ δύσκολη ειδικά στον τομέα σας
Πάρα πολύ δύσκολο. Πολέμησα μόνος μου να βρω την θέση μου στο διεθνές χορογραφικό στερέωμα, με ελάχιστη ως και καμία βοήθεια από ανθρώπους με επιρροή. Με μόνο εργαλείο την χορογραφική μου ικανότητα και το τεράστιο πείσμα και θέληση μου κατάφερα να εργάζομαι ασταμάτητα από την ημέρα που αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με την χορογραφία. Η μία δουλειά έφερνε την επόμενη, και άρχιζα να ταξιδεύω εκτός Γαλλίας και σε λίγο χρονικό διάστημα και εκτός Ευρώπης. Η προσήλωση στην δουλειά μου αλλά εν τέλει η προσωπική μου χορογραφική υπογραφή, κατάφεραν να με κάνουν να έχω την δική μου πορεία που μέχρι και σήμερα είναι ανοδική, με μεγαλύτερες προκλήσεις και απαιτήσεις.
Πως αποφασίσατε να δημιουργήσετε την δική σας ομάδα χορού;
Απλά από την επιθυμία μου να κάνω προσωπική δουλειά και έρευνα στην χορογραφία.
Ποια στιγμή στην καριέρα σας θα χαρακτηρίζατε ως κορυφαία;
Δυσκολεύομαι να απαντήσω καθώς κάθε στιγμή ανεξαρτήτως το μέγεθος, κρύβει μία ιδιαίτερη συγκίνηση. Έχω ζήσει στιγμές πολύ σημαντικές σε μητροπόλεις όπως το Λονδίνο Νέα Υόρκη Παρίσι Τόκυο Σαο Πάολο, Γενεύη και άλλες, αλλά ταυτόχρονα έχω ζήσει επίσης πολύ συγκινητικές στιγμές για παράδειγμα, στην γενέτειρα μου Ιεράπετρα ή στα Χανιά Κρήτης όπου έδωσα παραστάσεις, οι οποίες είχαν ήδη ταξιδέψει στο εξωτερικό.
Θυμάμαι πάντα με συγκίνηση τις συμβουλές του Maurice Bejart πριν βγω στην σκηνή ιδιαίτερα στην παρθενική μου εμφάνιση στο Ηρώδειο όταν είχε αντιληφθεί το τρακ μου και είπε την μαγική φράση που με έκανε να πιστέψω σε μένα, την μυθική παρτενέρ μου Ανα Λαγκουνα στην Κάρμεν του Ματς Εκ, τον υπέροχο δάσκαλο και χορογράφο Saburo Teshigawara με τον οποίο είχα την τύχη να συνεργαστώ σε μία αποκαλυπτική για μένα εμπειρία, τις παραστάσεις των μπαλέτων της Γενεύης με ενα από τα έργα μου στο Joyce της Νέας Υόρκης, την υπέροχη συνεργασία μου με το Cedar Lake Contemporary Balllet πάντα στην Νέα Υόρκη και το Joyce τον περασμένο Μάιο, την συνεργασία μου με τον Darren Aronofsky ως moving co ordinator για την νέα του ταινία Noah, τις έντονες και απαιτητικές πρόβες με τον Ohad Naharin διευθυντή της ομάδας χορού Batcheva, την απονομή του βραβείου Danza and Danza awards καλύτερου χορογράφου για το 2012 στην Ιταλία, και τόσες άλλες που όμως θα ήταν φλύαρο να τις αναφέρω όλες.
Ο χορός στην Ελλάδα πιστεύετε πως βρίσκετε σε «εμβρυακή» φάση;
‘Έχω χάσει την επαφή με τα Ελληνικά δρώμενα τα τελευταία 3 χρόνια άρα δεν μπορώ να μιλήσω τεκμηριωμένα για την σημερινή χορευτική σκηνή. Πάντα πιστεύω πάντως πως στην Ελλάδα το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη ταλέντων και χαρισματικών καλλιτεχνών, αλλά περισσότερο η πολιτική που ακολουθείται από την πολιτεία , η οποία πέρα του οικονομικού εμποδίου, πάσχει από έλλειψη οράματος, συνέπειας, δρώντας πολλές φορές “πελατειακά” δημιουργώντας δυστυχώς περιστασιακές σκηνές και ρεύματα. Δυστυχώς δεν υπάρχει αγορά για τον χορό και χρειάζεται συνεχή παρουσία όλη την χρονιά από παραστάσεις και όχι μόνο ένα καλοκαιρινό συνωστισμό σε φεστιβάλ.
Πλέον η βάση σας είναι στο εξωτερικό, πολλά ταξίδια ανά τον κόσμο… Σας λείπει η Ελλάδα;
Ναι μου λείπει και είμαι κάθε καλοκαίρι στην Κρήτη.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Για την χρονιά που έρχεται κάνω τις παρακάτω δημιουργίες:
Martha Graham Dance Company New York USA
Sydney Dance Company Sydney Australia
BJM Dance Company Montreal Canada
Ballet de Lorraine Nancy France
Theatre de Champs Elysees Paris France, χορογραφώ την όπερα του Rameau “Castor and Pollux”
Επίσης κυκλοφορεί η νέα ταινία του Darren Aronofsky NOAH, τον Απρίλιο του 2014 στην οποία έχω συνεργαστεί για να δημιουργήσω την κινησιολογία τρισδιάστατων χαρακτήρων που πρωταγωνιστούν σε αυτήν. Με την ομάδα μου κάνω μια νέα δημιουργία για 8 άνδρες χορευτές, με την δική μου ομάδα Apotosoma/Andonis Foniadakis, με τίτλο Wisteria Maiden. Κάνει πρεμιέρα τον Απρίλιο 2014 στο Βelgrade International Dance Festival στην Σερβία.
Ποιες αναμνήσεις έχετε από την Ελλάδα; Ποιες είναι οι εικόνες που σας έρχονται στο μυαλό όταν σκέφτεστε τον χώρο καταγωγής σας;
Εικόνες πολλές αλλά και μνήμες επίσης, θολές μπερδεμένες. ‘Άγρια τοπία, περήφανα νιάτα, υπέροχο φαγητό, αποδράσεις στα βουνά της Κρήτης, ατελείωτη θάλασσα, αγαπημένους φίλους, οικογενειακές στιγμές, μουσική από την λύρα, ατελείωτους χορούς σε πανηγύρια, τον τυφλό παππού μου να παίζει μαντολίνο για να με νανουρίσει, τον άνεμο να λυσσομανά, ένα έντονο ερωτισμό παντού τριγύρω μου, υπέροχες αναγνώσεις κάτω από την σκιά ενός δέντρου, υπέροχα μικρά χωριά με τους ευγενικά περιέργους κατοίκους τους, βόλτες σε αγαπημένα σοκάκια, άφραγοι αρχαιολογικοί χώροι παντού στην εξοχή, τους παλιούς μου έρωτες, και τόσα πολλά άλλα.
Παρακολουθείτε φαντάζομαι τις εξελίξεις σε οικονομο-κοινωνικό επίπεδο. Πιστεύετε πως θα υπάρξει βελτίωση σε σύντομο χρονικό διάστημα;
Δεν είμαι και πολύ θετικός για το πως διαμορφώνεται το μέλλον στην Ελλάδα. Πάντως εύχομαι το καλύτερο για όλους μας. Η τουλάχιστον όσο μπορούμε ο καθένας μας να επιδιώκει το καλύτερο που μπορεί να κάνει αναλόγως στην κατάσταση που βρισκεται. Χρειάζεται προσωπική αλλά και συλλογική προσπάθεια. Για όσο χρειαστεί.
Βλέπετε στο μέλλον να επιστρέφετε στην Ελλάδα;
Πάντα επιστρέφω στην Ελλάδα. Κάποτε περισσότερο κάποτε λιγότερο. Η Ελλάδα είναι μέσα μου ασχέτως αν είμαι γεωγραφικά παρών η όχι στην χώρα.
Τι σημαίνει για εσάς Ελλάδα;
Η αρχή μου σε αυτό τον κόσμο, η οικογένεια μου, το περιβάλλον μου, το καταφύγιο μου, μια δύναμη πνεύματος και πολιτισμού, οι φίλοι μου καλλιτέχνες και όχι, ένα απέραντο φως, μια αιωνία πάλη ανάμεσα στο ιδεώδες και τον ωμό ρεαλισμό, και πάντα μα πάντα η θάλασσα.
Αν μπορούσατε να κάνετε μια ερώτηση στους Έλληνες ποια θα ήταν αυτή;
Πρώτα έχω ερωτήσεις για μένα και μετά για τους άλλους.
Αλλά αν είναι μια ερώτηση που θα έπρεπε να κάνω θα ήταν αν είναι ειλικρινείς με τους εαυτούς τους.