H Ρούλα Κοτσέτα γεννήθηκε το 1963 στα Χανιά της Κρήτης. Ξεκίνησε την δημοσιογραφία το 1987 από την εφημερίδα «Κέρδος», «24 Ώρες» και το περιοδικό «Και». Από το 1988-1997 έμεινε στη Νέα Υόρκη, όπου εργάστηκε στην Ελληνοαμερικανική εφημερίδα «Πρωινή», στους «Ρεπόρτερς» και στον Ελληνοαμερικανικό τηλεοπτικό σταθμό NGTV όπου έκανε ρεπορτάζ και παρουσίαση ομογενειακών ειδήσεων.

Το 1997 επέστρεψε στην Αθήνα ανοίγοντας και αναλαμβάνοντας το γραφείο της «Πρωινής» στην Αθήνα. Από το 2000 έως και σήμερα εργάζεται στην εφημερίδα «Κέρδος» ως υπεύθυνη του πολιτιστικού ρεπορτάζ και ως συντάκτρια και χειρίστρια του site της εφημερίδας. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ.

Η έκδοση «Κυνηγώντας το όνειρο» είναι η πρώτη της συγγραφική δουλειά ενώ ασχολείται και με την συγγραφή σεναρίων.

Το βιβλίο της, αναφέρεται στους ομογενείς των ΗΠΑ και κυρίως της Νέας Υόρκης, στην ιστορία των κοινοτήτων του ελληνισμού αλλά και στους συλλόγους της Νέας Υόρκης από το 1900 μέχρι το 1995. Μέσα από αρχειακό υλικό και φωτογραφίες που χρησιμοποιεί η Ρούλα Κοτσέτα στο βιβλίο της, ταξιδεύει τους αναγνώστες στην προσπάθεια των Ελλήνων να ενταχθούν στις νέες τους πατρίδες.

Μερικά από τα ενδιαφέροντα στοιχεία που παραθέτει η Ρούλα Κοτσέτα, σοτ έργο της, αφορούν τους πρώτουης μετανάστες από τη Λακωνία, οι οποίοι δημιούργησαν το δικό τους στέκι στη Νέα Υόρκη, την «Τράπεζα Λακωνίας». Πόσοι γνωρίζουν για παράδειγμα ότι ο πρώτος Έλληνας μετανάστης που πάτησε το πόδι του στη Νέα Υόρκη το 1844 λεγόταν Βασίλης Κωνσταντίν, πως ανάμεσα στους πρώτους ο Κολόμβος της Σπάρτης, Χρήστος Τσάκωνας -λεγόταν Κολόμβος γιατί έφερε κι άλλους συμπατριώτες του από τη Λακωνία στη «γη της επαγγελίας», ότι το 1857 άνοιξε στη Νέα Υόρκη το πρώτο ελληνικό εστιατόριο, η «Πελοπόννησος», ενώ η πρώτη ελληνική εφημερίδα – η βασιλική «Ατλαντίς»- άρχισε να κυκλοφορεί καθημερινά από το 1894;

Λάτρης της Νέας Υόρκης η συγγραφέας, μας δίνει ένα οδοιπορικό στη Νέα Υόρκη των Ελλήνων διά μέσου των αιώνων με τη μορφή ενός πλούσια εικονογραφημένου λευκώματος, με κείμενα στην ελληνική και την αγγλική, με φωτογραφίες-ντοκουμέντα από διασημότητες- όπως ο Νουρέγιεφ, ο Ωνάσης και ο Άντονι Κουίν στο κέντρο διασκέδασης «Διόνυσος»- ενίοτε μοναδικές. Μέχρι κάποια παλιά συγκινητική φωτογραφία με τους μουστακαλήδες Έλληνες μετανάστες που πίνουν αρειμάνιοι τον καφέ τους και πίσω η ταμπέλα να γράφει, εις άπταιστον ελληνικήν: «Τράπεζα Λακωνίας». Τι δουλειές έκαναν; Ξεκίνησαν πουλώντας λουλούδια, λαχανικά, φρούτα ή παγωτά, εργάζονταν ως λούστροι. Μέχρι το 1910 είχαν φτάσει στο λιμάνι της Νέας Υόρκης- από την Πάτρα και τον Πειραιά 183.000 Έλληνες- χώρια οι λαθραίοι. Πολύ σύντομα γεννήθηκε το λεγόμενο «αν δύο Έλληνες συναντηθούν, ανοίγουνσύντομα δικό τους εστιατόριο». Κάποιοι διέπρεψαν- οι αδελφοί Σκούρα, για παράδειγμα, στους οποίους ανήκε η κινηματογραφική εταιρεία 20th Century Fox.

Οι πρώτοι Έλληνες της Νέας Υόρκης κατοικούσαν στο Lower Μanhattan- όπου απομένει η Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Νικολάου από το 1820-και στο Μπρονξ- όπου δημιουργήθηκε και το πρώτο ελληνικό σχολείο και όπου κατοικούν ακόμα 400 οικογένειες ομογενών, στην πιο φτωχή γειτονιά της Νέας Υόρκης, στην Αστόρια, όπου ιδρύθηκε μια δεύτερη πατρίδα. Η μετοίκηση άρχισε στη δεκαετία του ΄20. Οι Έλληνες οργανώθηκαν γύρω από τους συλλόγους και την Εκκλησία, πλήθυναν, πρόκοψαν, άνοιξαν σχολεία και, με τον καιρό, ιδιαίτερα μετά την ηρωική αντίστασή τους κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κέρδισαν κάποιες συμπάθειες και έβγαλαν εκπροσώπους τους στην πολιτική σκηνή.