Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Μεγάλωσε στις γειτονιές του Αγίου Παντελεήμονα και στη συνέχεια μετοίκησε στη Γλυφάδα. Πήγε σχολείο στο Κολλέγιο Αθηνών και σπούδασε στο ΕΜΠ και σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Στη συνέχεια γνώρισε την «πράσινη» αρχιτεκτονική.

Ο κ. Μεσσίνας έχει αφιερώσει τη ζωή του στην «πράσινη» αρχιτεκτονική και μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ της Ελλάδας και του Ισραήλ. Εκεί, όπου βρέθηκε αρχικά ως φοιτητής και στη συνέχεια ως επαγγελματίας. Χρειάστηκε να μάθει εβραϊκά προτού αναλάβει μια σημαντική αρχιτεκτονική δουλειά στο πλέον αφιλόξενο κομμάτι του Ισραήλ, την έρημο του Νεγκέβ! Διατελεί πρόεδρος της μη κυβερνητικής οργάνωσης Εcoweek, ενώ έχει σχεδιάσει και ετοιμάζεται να κατασκευάσει ένα κτίριο στην κυριολεξία μέσα στον Χώρο Υγειονομικής Ταφής Απορριμάτων του Νουντάιμ.

Οπως ο ίδιος επισημαίνει, «το κτίριο βρίσκεται στη φάση της προμελέτης και του καθορισμού χρήσεων και κτιριολογικού προγράμματος του έργου. Ο σχεδιασμός του ακολουθεί τις αρχές της οικολογικής δόμησης, την εξοικονόμηση ενέργειας, τη χρήση βιοαερίου (μεθάνιο) από τον σταθμό που βρίσκεται δίπλα στον ΧΥΤΑ και πρόκειται να χρησιμοποιεί 75% ανακυκλωμένα υλικά από τον ίδιο χώρο».

Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι πάντα ρόδινα. Ετσι, κι αυτό το έργο, αντιμετωπίζει πρόβλημα χρηματοδότησης, μόλις όμως κι αυτός ο σκόπελος ξεπεραστεί, αναμένεται να είναι έτοιμο εντός διετίας. Το εμβαδόν του θα φθάσει στα 2.000 τ.μ., ενώ το κόστος κατασκευής θα κυμανθεί μεταξύ 2,5-3 εκατ. ευρώ.

Η αρχιτεκτονική που προτείνει ο κ. Μεσσίνας είναι αν μη τι άλλο, πρωτότυπη, καθώς «αντλείται από τη σκέψη ότι το κτίριο θα είναι ριζωμένο μέσα στην πραγματικότητα της χωματερής και θα βρίσκεται θεωρητικά θαμμένο κάτω από τη γη. Ότι δεν θα έχει παράθυρα, ότι το φως θα μπαίνει από την οροφή και ότι θα δίνει την εντύπωση ότι περιτριγυρίζεται από σκουπίδια. Δηλαδή ότι θα είναι ένας χώρος ελεγχόμενης εμπειρίας». Οσο για τα υλικά του κτιρίου; Ξύλα, χαλίκια, ροδέλες, καλώδια, θρυμματισμένο μπετόν, μπάζα, λάστιχα αυτοκινήτων, παλέτες και άλλα, θα συνθέσουν το δημιούργημα.