Το όνομά του δεν φιγουράρει συχνά στις λίστες των μεγάλων μορφών του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν έγινε αφίσα, ούτε αντικείμενο θρύλων στα γήπεδα. Κι όμως, ο Κώστας Λάππας έγραψε ιστορία. Ήταν ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε επαγγελματικά στο εξωτερικό, ανοίγοντας, σχεδόν αθόρυβα, τον δρόμο για όσα ακολούθησαν.

Βρισκόμαστε στο 1929. Η Ελλάδα ζει σε ρυθμούς μεσοπολέμου και το ποδόσφαιρο δεν έχει ακόμη εδραιωθεί ως η «λατρεία του Σαββατοκύριακου». Τα ερασιτεχνικά σωματεία ανθίζουν στις μεγάλες πόλεις, με την Αθήνα, τον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη να αποτελούν τους κύριους ποδοσφαιρικούς πυρήνες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο Κώστας Λάππας, ένας ταλαντούχος τερματοφύλακας με εξαιρετικά αντανακλαστικά και ηγετικό χαρακτήρα, ξεχωρίζει. Όχι μόνο για τις επιδόσεις του εντός γηπέδου, αλλά και για τη φιλοδοξία του να κάνει το βήμα παραπάνω.

Το 1929, ο Λάππας αφήνει πίσω του τα ελληνικά γήπεδα και εντάσσεται στον γαλλικό σύλλογο Racing Club de Paris, μια από τις σημαντικότερες ομάδες της εποχής εκείνης. Η μεταγραφή του περνά μάλλον απαρατήρητη στον Τύπο της εποχής – τα μέσα είναι ελάχιστα και το ποδόσφαιρο μόλις αρχίζει να κατακτά την ελληνική κοινωνία. Το γεγονός όμως είναι αναμφισβήτητο: Ένας Έλληνας αθλητής φορά τη φανέλα μιας μεγάλης ευρωπαϊκής ομάδας σχεδόν τέσσερις δεκαετίες πριν τον Δομάζο και τον Σιδέρη, πέντε πριν τον Σαραβάκο, και έξι πριν οι Έλληνες διεθνείς αρχίσουν να εξάγονται μαζικά.

Η ζωή και η καριέρα του Λάππα στη Γαλλία δεν είναι καταγεγραμμένες με λεπτομέρεια. Ωστόσο, η σημασία της επιλογής του είναι τεράστια. Πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή που τολμά να ξεπεράσει τα στενά όρια της εποχής του, να ταξιδέψει στο εξωτερικό, να ενταχθεί σε ένα διαφορετικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον και να σταθεί δίπλα σε παίκτες με εμπειρία, σε ένα άθλημα που ήδη είχε αρχίσει να επαγγελματοποιείται πολύ πιο γρήγορα στη Δυτική Ευρώπη.

Ο Κώστας Λάππας δεν διεκδίκησε δάφνες ούτε στη φήμη ούτε στο χρήμα. Δεν άφησε πίσω του μετάλλια ή τρόπαια. Άφησε όμως κάτι ίσως πιο σημαντικό: ένα μονοπάτι. Μπορεί να μην έγινε ποτέ household name, αλλά υπήρξε το παράδειγμα. Το ζωντανό αποδεικτικό ότι το ποδόσφαιρο δεν γνωρίζει σύνορα – και ότι ακόμη κι ένας ποδοσφαιριστής από μια μικρή χώρα της Μεσογείου μπορεί να σταθεί σε μια από τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές σκηνές, αρκεί να διαθέτει ταλέντο, τόλμη και ψυχή.

Η ιστορία του Κώστα Λάππα υπενθυμίζει τη σπουδαιότητα των αφανών πρωτοπόρων. Αυτών που δεν καταγράφηκαν στην Ιστορία με έντονα γράμματα, αλλά χωρίς τους οποίους η Ιστορία ίσως να μην είχε ποτέ γραφτεί. Σε μια εποχή που το ποδόσφαιρο έχει γίνει παγκόσμιο φαινόμενο και οι Έλληνες αθλητές διαπρέπουν διεθνώς, αξίζει να θυμόμαστε εκείνον τον πρώτο – τον Λάππα – που ξεκίνησε το ταξίδι.