Η Αλεξάνδρα Ιωσηφίδη είναι μπαλαρίνα που κέρδισε την παγκόσμια αναγνώριση.

Γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου 1977 στο Λένινγκραντ από Έλληνα πατέρα και Ρωσίδα μητέρα. Στην ηλικία των 10 χρόνων πέρασε από διαγωνισμό και εγγράφηκε στην παγκοσμίως γνωστή Ακαδημία Ρωσικού Μπαλέτου της Α. Βαγκάνοβα, παρ’ όλο που ήταν πολύ ψηλή για την ηλικία της. Με την αποφοίτησή της, το 1995, πήρε το δίπλωμα του Διεθνούς Διαγωνισμού Βαγκάνοβα (Vaganova-Prix) στην Αγία Πετρούπολη και μπήκε στο θίασο του Θεάτρου Μαριίνσκι.

Ο πατέρας της Αλέξανδρος από την Κριμαία, γεννήθηκε στο Ουζμπεκιστάν, όπου είχε μεταφερθεί όλη του η οικογένεια παραμονές της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917. Σε μία μικρή πόλη, της περιοχής Φεργκάνα, την Κοκάντ, 300 χιλιόμετρα από την Τασκένδη, «εκεί γεννήθηκαν ο πατέρας μου και ο αδελφός του» αναφέρει και συνεχίζει: «Τα χρόνια εκείνα ήταν πολύ σκληρά. Ο μπαμπάς μας θυμάται πως έκλαιγαν η μάνα του, οι γιαγιάδες του και άλλοι συγγενείς για τη χαμένη πατρίδα. Τα ελληνικά σχολεία ήταν απαγορευμένα και στο σπίτι φοβόντουσαν οι γονείς να διδάσκουν ελληνικά στα παιδιά. Οι μεγάλοι μιλούσαν μόνο μεταξύ τους την ποντιακή γλώσσα. Τα παιδιά ήξεραν μόνο κάποιες φράσεις, όπως “καλημέρα”, “έλα σ” εμένα”, “κι εσύ δεν ντρέπεσαι”, “καθίστε παρακαλώ”, “μικρό πουλί” κ.ά.. Πήγαν στο σοβιετικό σχολείο, γι αυτό, δυστυχώς, και εμείς σήμερα δεν μιλάμε ελληνικά στο σπίτι. Καμαρώνουμε, βέβαια, που η αδελφή μου, Ελισάβετ, όχι μόνο έμαθε τα ελληνικά, αλλά σήμερα κάνει το διδακτορικό της στην ελληνική γλώσσα, στο πανεπιστήμιο της Αγ. Πετρούπολης» είχε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξη της στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Οι δυσκολίες πολλές, ωστόσο, το συναίσθημα του Έλληνα που δεν αρνείται την ελληνική του ταυτότητα και διατηρεί το ελληνικό επώνυμο, παρά τις διώξεις, δυνατότερο. Γι΄ αυτό και η ίδια, αισθάνθηκε ως ένα πολύ σημαντικό γεγονός στη ζωή της την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας, την άνοιξη του 2009. Το πιο μεγάλο όνειρο της Αλεξάνδρας Ιωσηφίδη, που σήμερα είναι στην κορυφή της τεχνικής της τελειότητας, είναι να κάνει ένα γκαλά μπαλέτου στην ιστορική της πατρίδα και γιατί όχι να εγκατασταθεί στην Ελλάδα και να ανοίξει μια δική της σχολή μπαλέτου.

Την ίδια χρονιά, το 2009, με διάταγμα που υπέγραψε ο πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, της απονέμεται ο τίτλος της «Τιμώμενης Καλλιτέχνιδας της Ρωσίας». Η ύψιστη αυτή διάκριση για την Αλεξάνδρα Ιωσηφίδη αποτελεί προσωπικό της άθλο, καθώς η επιλογή της γίνεται σε μια χώρα που διαθέτει όχι μια, αλλά πολλές σπουδαίες μπαλαρίνες, τις πιο φημισμένες σκηνές μπαλέτου στον κόσμο (Μπολσόι, Μαριίνσκι, Νοβοσιμπίρσκ, Στανισλάφσκι, κ.ά.) και με τους ειδικούς πάνω στο είδος να περνούν τους χορευτές διαρκώς από «ακτινογραφία».

Η πανύψηλη (έχει ύψος 1.82) μπαλαρίνα των Μαριίνσκι, έχει περιοδεύσει σε όλες σχεδόν τις γωνιές του πλανήτη, Ευρώπη, ΗΠΑ, Λ. Αμερική, Κίνα, Ιαπωνία, ξεχωρίζοντας πάντα για «το ταλέντο και την έμφυτη μεγαλοπρέπεια που διαθέτει», όπως έχει χαρακτηριστικά πει γι” αυτή, η «μούσα» των μπαλέτων Μαριίνσκι, Ουλιάνα Λοπάτκινα, η οποία δεν παρέλειψε να αναφέρει τη χρονιά, όταν εμφανίστηκαν μαζί στο Ηρώδειο, στους πρωταγωνιστικούς ρόλους στη «Λίμνη των Κύκνων», πως «η Αλεξάνδρα έχει έμφυτη μια βασιλική στάση και χάρη στο ελληνικό αίμα έχει ιδιαίτερη ομορφιά».

Ως σολίστ έχει χορέψει σε πολλές παγκόσμιες παραστάσεις των μπαλέτων Μαριίνσκι (Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, ΗΠΑ, Βραζιλία, Ιαπωνία), μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει «Το σιντριβάνι του Μπαχτσισαράι», την «Ωραία Κοιμωμένη», τον «Δον Κιχώτη», και τον «Καρυοθραύστη», ενώ έχει εμφανιστεί πλάι σε μεγάλους χορευτές, όπως οι Ζελένσκι, Κουζνεζόφ, Ιβάντσενκο, Περετόκιν, Ζαχάροβα, Λοπάτκινα, Μαχάλινα, Βισνέβα, Νιοράτζε κ.ά.

Η πιο ιδιαίτερη στιγμή, για την ίδια, ήταν η εμφάνισή της στη σκηνή του Ηρωδείου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και της Επιδαύρου το 2009. Παράλληλα με τις εμφανίσεις της με τα Μαριίνσκι, η Αλεξάνδρα βελτιώνει τη δεξιοτεχνία της ως καθηγήτρια μπαλέτου και ακολουθεί μεταπτυχιακές σπουδές στην Ακαδημία Ρώσικου Μπαλέτου της Βαγκάνοβα, που την ανέδειξε. Έχει επίσης εμφανιστεί σε μία από τις πιο διάσημες σκηνές του κόσμου, στο Kennedy Center της Ουάσιγκτον, – σε πρωταγωνιστικό ρόλο – τον Ιανουάριο του 2012 στο μπαλέτο «Το πουλί της Φωτιάς» (“The Firebird”) του Στραβίνσκι.