Παραδοσιακή ηπειρώτικη μουσική, τζαζ, λαούτο, κλασική κιθάρα, βαριά πωγωνίσια τραγούδια, σπουδές με υποτροφία στη Βοστώνη και ασίγαστη αγάπη και θαυμασμός για το κλαρίνο του Πετρολούκα Χαλκιά. Για έναν καλλιτέχνη που καταφέρνει να συνδυάζει όλα αυτά – και πολλά περισσότερα – και να ανοίγει νέους ορίζοντες με το λαούτο του για τον συνδυασμό του τζαζ αυτοσχεδιασμού με τα παραδοσιακά στοιχεία της μουσικής του τόπου του, ακόμη και η πρόσφατη υποψηφιότητά του για βραβείο Grammy μπορεί να μην προκαλεί έκπληξη. Ο Βασίλης Κώστας είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ελληνικής μουσικής σκηνής στο εξωτερικό, δείχνοντας ότι το ταλέντο του δεν υπακούει σε κανόνες και όρια. 

Γεννημένος στην Κληματιά, ένα μικρό ημιορεινό χωριό κοντά στα Γιάννενα, η παραδοσιακή μουσική της περιοχής πρωταγωνιστεί στη ζωή του από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Οπως έχει περιγράψει, ένα από τα πρώτα ακούσματα που μπορεί να ανασύρει από τη μνήμη του ήταν οι βραδινές επισκέψεις του παππού με τα «βαριά πωγωνίσια τραγούδια του». Ξεκίνησε να παίζει κιθάρα σε πολύ μικρή ηλικία, εισερχόμενος στον μαγικό «κόσμο» θρυλικών καλλιτεχνών της τζαζ, όπως ο αγαπημένος του Κιθ Τζάρετ. Την ίδια στιγμή, ο παππούς του τον προέτρεψε να μαθητεύσει δίπλα στον παραδοσιακό κλαρινίστα Ανδρέα Φάκο, ο οποίος του μεταλαμπάδευσε το μεράκι για την παραδοσιακή μουσική. Ο Βασίλης Κώστας δεν «απαρνήθηκε» ποτέ κανέναν από τους δύο κόσμους, αντίθετα τους πάντρεψε με τον καλύτερο τρόπο ανοίγοντας νέους δρόμους μουσικής έκφρασης. 

Τελειώνοντας το σχολείο, μετέβη στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ, ενώ παράλληλα ολοκλήρωσε τις σπουδές τζαζ κιθάρας στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας. Ακούγοντας τις προτροπές των καθηγητών του στο Ωδείο, έδωσε ακρόαση για το Berklee College of Music της Βοστώνης, όπου και κέρδισε πλήρη υποτροφία. Ξεκίνησε το 2013 με σπουδές πάνω στην κιθάρα, ωστόσο το 2014 πήρε μια πολύ σημαντική απόφαση για την μετέπειτα καλλιτεχνική του πορεία: Να εξερευνήσει τις μουσικές του ρίζες μέσα από το λαούτο, το οποίο άρχισε να μαθαίνει πρώτη φορά στην Αμερική. Με «οδηγό» την αγάπη του για τον τρόπο παιξίματος του Πετρολούκα Χαλκιά και τη θέλησή του να μεταφέρει την εκστατική ατμόσφαιρα από το κλαρίνο στο λαούτο, αλλά και την ανάγκη του να συνδυάσει τις δύο μεγάλες του μουσικές «αγάπες», άφησε την κιθάρα που μελετούσε για 20 χρόνια και ξεκίνησε τη δημιουργική εφαρμογή του τζαζ αυτοσχεδιασμού μέσω του αγαπημένου παραδοσιακού του οργάνου.

Tο 2014 πήρε μια πολύ σημαντική απόφαση για την μετέπειτα καλλιτεχνική του πορεία: Να εξερευνήσει τις μουσικές του ρίζες μέσα από το λαούτο, το οποίο άρχισε να μαθαίνει πρώτη φορά στην Αμερική.

Αφού αποφοίτησε με μεταπτυχιακό από το Berklee Global Jazz Institute, ξεκίνησε να κατακτά τον κόσμο της μουσικής μέσα από την ιδιαιτερότητα της καλλιτεχνικής του έκφρασης. Η προσέγγισή του βασίζεται στη χρήση των εργαλείων του τζαζ αυτοσχεδιασμού μέσα από το λαούτο και ταυτόχρονα στη μελέτη του τρόπου παιξίματος του Πετρούλακα Χαλκιά, μέσω και της συνεργασίας του με τον ίδιο τον ζωντανό θρύλο της Ελληνικής παραδοσιακής μουσικής. Αφου γνωρίστηκαν σε μια συνάντηση ομογενών στη Βοστώνη, αποφάσισαν να ενώσουν τη δεξιοτεχνία τους δημιουργώντας τον δίσκο «Η ψυχή της Ηπείρου», ο οποίος στηρίζεται στον πολιτιστικό θησαυρό της τοπικής μουσικής, με επίκεντρο ένα καινούριο, εντυπωσιακό «διάλογο» μεταξύ του κλαρίνου και του λαούτου. Ο δίσκος έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από παγκοσμίου φήμης μουσικά περιοδικά όπως το Rootsworld, το οποίο τον ανακήρυξε και «Δίσκο του μήνα» για τον Νοέμβριο του 2019. Βρέθηκε επίσης στην πρώτη τριάδα των αγαπημένων άλμπουμ του ίδιου μήνα σύμφωνα με το Transglobal World Music Chart, έλαβε την πρώτη θέση στο ετήσια «Top Ten» λίστα του BWMC (Balkan World Music Chart) για το 2019 και παρουσιάστηκε σε περισσότερους από 20 ραδιοφωνικούς σταθμούς στις ΗΠΑ. 

O δίσκος «Η ψυχή της Ηπείρου», ο οποίος στηρίζεται στον πολιτιστικό θησαυρό της τοπικής μουσικής, με επίκεντρο ένα καινούριο, εντυπωσιακό «διάλογο» μεταξύ του κλαρίνου και του λαούτου.

Παγκόσμια καταξίωση

Παρά το νεαρό της ηλικία του, η μουσική του πορεία του έχει χαρίσει ήδη σημαντικές διακρίσεις – πολύ πριν την υποψηφιότητα για Grammy. Εχει κερδίσει το βραβείο «Forty Under 40» του ελληνοαμερικανικού Ινστιτούτου στη Νέα Υόρκη και το βραβείο «Artist Fellowship in the Traditional Arts» του Mass Cultural Council στη Βοστώνη για τις προσπάθειές του να παρουσιάσει την Ηπειρώτικη και Ελληνική παραδοσιακή μουσική σε συναυλιακούς χώρους και ακαδημαϊκά ιδρύματα στην Αμερική. Το δεύτερο είναι ένα από τα τρία βραβεία που δίνει κάθε πολιτεία της Αμερικής κάθε 2 χρόνια σε μόλις 3 μουσικούς στις ΗΠΑ που ασχολούνται με την παραδοσιακή μουσική του τόπου τους.

Παράλληλα, είναι μέλος των Global Messengers, του μουσικού σχήματος που δημιουργήθηκε από τον βραβευμένο με Grammy πιανίστα της τζαζ και πρεσβευτή Ειρήνης της UNESCO Ντανίλο Πέρες. Το συγκεκριμένο σχήμα του έδωσε μια «πλατφόρμα» για να εξερευνήσει έναν νέο κόσμο δημιουργικής αποτύπωσης των μουσικών του ριζών μέσα από τον διάλογο με τον σύγχρονο και τζαζ αυτοσχεδιασμό. Ο καταξιωμένος Ελληνας καλλιτέχνης έχει εμφανιστεί στο Carnegie Hall, στο Montreal International Jazz Festival, στο Panama Jazz Festival και στο WOMEX στην Πολωνία. Εχει συνεργαστεί επίσης με μεγάλα ονόματα της διεθνούς τζαζ σκηνής όπως οι Τιγκράν Χαμασιάν, Αντόνιο Σεράνο και Σίμον Σαχίν. Παράλληλα,  έχει εμφανιστεί ως σολίστ με την διάσημη ορχήστρα Berklee World Strings υπό τη διεύθυνση του Γιουτζίν Φρίζεν και έχει ταξιδέψει σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική για να παρουσιάσει τη δουλειά του στο λαούτο. Σήμερα, ζει στη Βοστώνη όπου διδάσκει μουσική.

Ο Βασίλης Κώστας έχει έναν στόχο: Να δώσει στην ηπειρωτική μουσική την οικουμενική διάσταση που της αξίζει. Μετά τις τιμητικές διακρίσεις, η υποψηφιότητα για βραβείο Grammy είναι μια ατράνταχτη απόδειξη ότι τα καταφέρνει. Στις 6 Φεβρουαρίου ήταν με το μουσικό σχήμα Global Messengers του οποίου είναι βασικό μέλος – ανάμεσα στους υποψήφιους για το βραβείο στην κατηγορία «Καλύτερο Λάτιν Τζαζ Αλμπουμ», για τον δίσκο «Crisalida», που κυκλοφόρησε το 2022 από την Mack Avenue Records. Ακόμη και αν δεν κέρδισαν τελικά το βραβείο, αυτή ήταν η πιο ξεχωριστή – μέχρι την επόμενη – στιγμή στην καριέρα του, η οποία αποτελεί από μόνη της μια αποθέωση για το παραδοσιακό ελληνικό τραγούδι.