Ένας δημιουργικός και πολυπράγμων Έλληνας
Έργα Ελλήνων

Ένας δημιουργικός και πολυπράγμων Έλληνας

Ο Τζώρτζης Μηλιάς είναι ο πολυπράγμων εκπαιδευτικός, οδηγός βουνού και αναρριχητής, με την έντονη δραστηριότητα στο βουνό, το καγιάκ, το ορειβατικό σκι αλλά και την αναρρίχηση σε Ελλάδα, Γαλλία και Ηνωμένες Πολιτείες. Ακόμα, έχει συγγράψει κι εκδώσει βιβλία που έχουν σχέση με τα σπορ στη φύση αλλά και την εκπαίδευση στη Χημεία, τη Βιολογία και την Οικολογία.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958, με τη λογοτεχνία για εκείνον να ξεκινά εννιά χρόνια αργότερα όταν άρχισε να διαβάζει με πάθος όποιο βιβλίο έπιανε στα χέρια του. Ξεκίνησε από τα κλασικά του Ιουλίου Βερν, για να καταλήξει στη βιβλιοθήκη των γονιών του, σε Καζαντζάκη και Λουντέμη, Στάινμπεκ και Χεμινγουέι, αλλά και πολλούς άλλους -συχνά οριακά κατάλληλους για την ηλικία του, όπως σχολιάζει και ο ίδιος.

 

 

Ξεκίνησε ως παιδί, μαζί με τον αδερφό του, Ίωνα, την επαφή με το βουνό μέσω του σκι. Τη δεκαετία του ΄80 ξεκίνησε το ορειβατικό σκι και, το 1988, μαζί με τους Χλωροκώστα – Ζαφειρόπουλο κατέβηκαν το «Ασανσέρ» στα Βαρδούσια, την πρώτη διαδρομή με μεγάλες κλίσεις που έγινε με σκι στην Ελλάδα. Εκείνος και ο αδελφός του υπήρξαν αθλητές του σκι κατάβασης του ορειβατικού Αθηνών και αργότερα, ο ίδιος, έγινε μέλος της εθνικής ομάδας ανδρών.

Παράλληλα, τα Σαββατοκύριακα, έκανε εξορμήσεις με μέλη του ορειβατικού για προπόνηση σε ορεινά μονοπάτια της Πάρνηθας και έτσι άρχισε να αγαπά το βουνό.

Σπούδασε στο Χημικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία, ενώ, από το 1983 μέχρι το 1987, ασχολήθηκε με την έρευνα στο εργαστήριο Οργανικής Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών και αποτελέσματα της δουλειάς του ανακοινώθηκαν και δημοσιεύτηκαν σε διεθνή συνέδρια και επιστημονικά περιοδικά.

 

 

Το 1987, ήταν η χρονιά που, κυριολεκτικά, αφοσιώθηκε στην αναρρίχηση, σκαρφαλώνοντας σχεδόν καθημερινά και σκεπτόμενος συνεχώς βράχια, διαδρομές και δύσκολες κινήσεις. Η συνέχεια ήταν όλο και πιο δύσκολα βουνά, ορειβατικό σκι και αναρρίχηση. Ειδικά όσον αφορά την αναρρίχηση, επανέλαβε σημαντικές διαδρομές, ενώ άνοιξε και δεκάδες νέες -κάποιες από τις οποίες έγιναν κλασικές.

Το 1993, έγινε προπονητής ορειβασίας και, το 1998, οδηγός βουνού της ΕΟΟΑ. Το 1996, τα αδέλφια Μηλιά δημιούργησαν τη MILIAS CAMPS, μία εταιρία που διοργανώνει εξορμήσεις για σπορ στη φύση, και, το 2005, κατασκεύασαν τις δικές τους εγκαταστάσεις στον Παρνασσό, το MILIAS CAMPS VILLAGE, έναν ξενώνα που είναι πλέον η βάση τους.

 

 

Τα πρωτοποριακά προγράμματα για μαθητές στοχεύουν στη γνωριμία τους με τα σπορ στη φύση και, μέσω αυτών, της απόκτηση οικολογικής συνείδησης. Τα προγράμματα και οι εκδρομές αυτές, έγιναν παράδειγμα και για εκπαιδευτικούς και γονείς και σηματοδότησαν μία στροφή στην Ελλάδα για περισσότερα από 2.500 παιδιά και τους νέους προς τα σπορ τέτοιου είδους, όπως είναι η ορειβασία, το σκι, η αναρρίχηση, το καγιάκ κ.α.

Η συγγραφή απέκτησε ενεργό ρόλο στη ζωή του Τζώρτζη Μηλιά κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων. Όντας ορειβάτης και πρωταθλητής του σκι, άρχισε να γράφει σε περιοδικά ειδικού τύπου άρθρα, με θέμα τα σπορ στη φύση. Από το 1988 μέχρι σήμερα, έχει γράψει πληθώρα άρθρων σε περιοδικά και εφημερίδες, όπως τα STATOUS, ΠΑΝΘΕΟΝ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ, ΚΟΡΦΕΣ, αλλά και μυθιστορήματα με κεντρικό θέμα πάντα τα παιδιά και τους νέους, την εκπαίδευση και τα σπορ στη φύση. Έχει, επίσης, συμμετάσχει και στο Βιβλιοβούλιο (κανάλι της Βουλής).

 

 

«Τα κείμενά μου αυτά γρήγορα μεταλλάχθηκαν σε χρονογραφήματα» λέει ο ίδιος στην «Καθημερινή». «Γράφοντάς τα, ένιωθα ότι δίνω στους άλλους κάτι από την ευχαρίστηση που βίωνα στο βουνό και στη θάλασσα, ότι τους μετέφερα ιδέες, απόλαυση, προβληματισμούς και αίσθηση ελευθερίας, κάτι που συνεχίζεται με τα μυθιστορήματά μου».

Το 1989, ο Τζώρτζης Μηλιάς, μαζί με τον ζωγράφο Γιώργο Κούβακα, έγραψε το πρώτο γυμνασιακό βιβλίο χημείας με κόμικς που αφορούσε μαθητές Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου. Το βιβλίο αυτό, «Χημεία με κόμικς», είχε μεγάλη επιτυχία και ήταν το πρώτο μιας σειράς εκπαιδευτικών βιβλίων με κόμικς. Ακολούθησε η «Οργανική χημεία με κόμικς», η «Οικολογία με κόμικς» και η «Βιολογία με κόμικς».

 

 

Η βιωμένη εμπειρία από τις αναρριχητικές διαδρομές στις ορθοπλαγιές της Ελλάδας βρίσκει καταφύγιο στις «Χαμένες Διαδρομές», το βιβλίο που κυκλοφόρησε το 2019, συνδυάζοντας στοιχεία φυσιολατρικού οδηγού και στοχαστικής αναζήτησης. Το βιβλίο είναι φόρος τιμής στους Έλληνες αναρριχητές αλλά και ελεγεία για τη φύση της Ελλάδας.

Όταν ερωτάται για το πώς οι άνθρωποι που έχει συνεργαστεί τον ενέπνευσαν, απαντά «Οι ήρωές μου είναι υπαρκτά πρόσωπα. Με κάποιους από αυτούς έκανα τα πρώτα μου βήματα στα βράχια και στις χιονισμένες πλαγιές, και τους χρωστάω πολλά. Όχι μόνο για τη βοήθεια σε πρακτικά θέματα, αλλά κυρίως επειδή με ενέπνευσαν και μου μετέδωσαν τις ανησυχίες τους και την αγάπη τους για το βουνό. Μου έδειξαν πώς μπορείς να είσαι δημιουργικός και να περνάς υπέροχα με λιτά μέσα, έχοντας στη διάθεσή σου όσα η Ελλάδα προσφέρει απλόχερα δωρεάν: βουνά, ορθοπλαγιές, ποτάμια και θάλασσες».

 

 

Για να συνδέσει αληθινά γεγονότα και να δώσει απαντήσεις που αφορούν σε μια χαμένη αναρριχητική διαδρομή, κάπου στους γκρεμούς της Γκαμήλας αλλά και στην ύπαρξη ενός μυστηριώδους καρφιού σε μια ορθοπλαγιά του Παρνασσού, επινόησε τον Claude. «Όσο όμως προχωρούσε το βιβλίο τόσο κι εγώ ταυτιζόμουν με τον Claude. Με τον Claude είκοσι ετών, όταν σκεφτόταν μόνο βουνά και αναρρίχηση, με τον Claude, στα εβδομήντα και κάτι, όταν γέρος επιστρέφει στον τόπο ενός ατυχήματος που τον σημάδεψε για πάντα, προσπαθώντας να βρει απαντήσεις και γαλήνη. Μαζί του, και μαζί μου, σε κάθε βήμα και ο ήρωας από την «Πτώση» του Αλμπέρ Καμύ, ένας αγαπημένος μου ήρωας που συντρίβεται από ηθική άποψη και αναρωτιέται για το καλό και το κακό».

Έχοντας χαρτογραφήσει ορειβατικά και αναρριχητικά την ελληνική επικράτεια, ξεχωρίζει και μοιράζεται κάποιες από τις διαδρομές που έχει διασχίσει, όπως εκείνη στη Σύμη, όπου άνοιξε, πριν από πολλά χρόνια, στη μνήμη του πατέρα του, πάνω ακριβώς από μια αγαπημένη παραλία όπου πήγαινε εκείνον και τον αδελφό του για ψαροντούφεκο όταν ήταν παιδιά.

 

 

Ακόμα, θυμάται στον Παρνασσό και την Γκιώνα τις διαδρομές που έχει ανοίξει και επαναλαμβάνονται συχνά από άλλους αναρριχητές -κάτι που του δίνει μεγάλη χαρά. Στην Καλιφόρνια, στα πενήντα επτά του, μαζί με τον φίλο του Γιάννη Τσιτσικλή, καθηγητή στο MIT, σκαρφάλωσαν μια τεράστια διαδρομή στο περίφημο Half Dome στο Yosemite National Park. Μια διαδρομή με πολύωρη και δύσκολη πρόσβαση, μεγάλη υψομετρική διαφορά και ελάχιστα σημεία για σωστή ασφάλιση. «Αλλά πιο προκλητικές για μένα είναι οι διαδρομές που δεν έχω ανοίξει ακόμη» παραδέχεται ο Έλληνας αναρριχητής.

Σήμερα, όσον αφορά την ανάβαση, βρίσκεται ακόμα εκεί ακριβώς που ήταν το 1987 όταν πρωτοξεκίνησε. «Για να καταλάβετε, πρόπερσι έβαλα στο μάτι μια ορθοπλαγιά στον Παρνασσό, έναν γκρεμό 220 μ., στον οποίο κανείς ακόμη δεν είχε δοκιμάσει να σκαρφαλώσει. Έτσι, στα εξήντα μου χρόνια, μαζί με έναν πιο νέο από εμένα σχοινοσύντροφο, ολοκληρώσαμε μια νέα διαδρομή και τη βαφτίσαμε “Εξήντα αποχρώσεις του γκρι”. Εξήντα εγώ, γκρι ο βράχος και πολλή ταλαιπωρία, τόση που μας έκανε να αναρωτηθούμε κατά πόσον, και αν, είμαστε φυσιολογικοί άνθρωποι».

ΠΡΟΣΘΕΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ