Ο Δημήτρης Σκύλλας είναι ένας “ανήσυχος” νέος συνθέτης, λάτρης της ποπ, μεγαλωμένος στον Βόλο και ο πρώτος Έλληνας που του ζητήθηκε από την ορχήστρα του BBC να συνθέσει ένα πρωτότυπο μουσικό έργο. Παρόλο που μεγάλωσε δίπλα στη θάλασσα αισθάνεται “βουνίσιος”, επηρεασμένος ίσως από τα καλοκαίρια που περνούσε, στα Άγραφα, στην γενέτειρα του πατέρα του.

Γεννήθηκε στον Βόλο το 1987 και φοίτησε στο μουσικό σχολείο της πόλης, ένα σχολείο που τον έφερε σε επαφή με πολλά μουσικά είδη, από την παραδοσιακή μουσική και το κλαρίνο έως την Ευρωπαϊκή, το πιάνο και το βιολί. Το 2005 έφυγε στην Αγγλία, όπου πραγματοποίησε τις σπουδές του στην Εκτέλεση Πιάνου και τη Μουσικολογία στο Πανεπιστήμιο Kingston του Λονδίνου και έλαβε διάκριση για το τελικό του ρεσιτάλ με θέμα τα σύγχρονα έργα για πιάνο. “Δεν ήταν εύκολη η μετάβαση για ένα επαρχιωτόπαιδο· από το κέντρο του Βόλου βρέθηκα στο κέντρο του Λονδίνου, γεμάτος ενθουσιασμό, μάλλον με άγνοια κινδύνου” έχει πει σε συνέντευξή του.

Το 2009 κέρδισε την υποτροφία Bucher-Fraser και συνέχισε τις σπουδές του στη σύνθεση σύγχρονης μουσικής στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, κοντά στο συνθέτη Nigel Osborne. Οι σπουδές του δεν σταμάτησαν εκεί αφού μαθήτευσε δίπλα στον Simon Firth, την αισθητική και φιλοσοφία της μουσικής, εστιάζοντας ιδιαίτερα στο ρόλο του συνθέτη στη σύγχρονη κοινωνία. Στη συνέχεια, έλαβε υποτροφία από το ίδιο το Κονσερβατόριο, από την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών και από το SAAS (Student Awards Agency for Scotland και συνέχισε να μελετά σύνθεση στο Βασιλικό Κονσερβατόριο της Σκωτίας (Royal Conservatoire of Scotland). Από το 2012 έως το 2014 συνέθετε υπό την καθοδήγηση του συνθέτη Michael Finissy.

 Τα μουσικά έργα του έχουν κάποια βουκολικά στοιχεία στον ήχο τους αφού χρησιμοποιεί ιδιαίτερα πνευστά και κρουστά. “Είμαι πιανίστας, αλλά με έχει κερδίσει ο αέρας. Αλλά και οι γονείς μου ανέκαθεν λάτρευαν τη μουσική: από πιτσιρίκι με έπαιρναν μαζί τους στα μπαρ, θυμάμαι τη μητέρα μου να ακούει στη διαπασών Φρανκ Ζάπα και Ντέιβιντ Μπάουι στο σπίτι και τους τοίχους να “δονούνται” έχει πει σε συνέντευξη του. 

Στις 19 Φεβρουαρίου 2015 παρουσίασε το έργο του “Grief Gestures” στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στο κλείσιμο του συνεδρίου “Σύνθεση και η Μεσόγειος: νέα μουσική χωρικότητα, νέες χρονικότητες”. Το έργο ερμήνευσε το μουσικό σύνολο Kyklos Ensemble και έλαβε εξαιρετικές κριτικές. Πρόκειται για μία σύνθεση εννέα οργάνων με βάση το κλαρινέτο και έμπνευση από το Ηπειρώτικο μοιρολόι “Τι κακό έκανα ο καημένος”. Το έργο γράφτηκε αρχικά για το Βασιλικό Κονσερβατόριο της Σκωτίας. 

Τον Απρίλιο του 2016 σύστησε στο κοινό το έργο Περί Ύψους, στο Θέατρο Πόρτα στην Αθήνα. Το έργο αναφερόταν γύρω από την έννοια του ύψους όσον αφορά το θεό, το θάνατο, τον έρωτα, το χρόνο και το σύμπαν. Μία σύγχρονη μουσική σύνθεση, όπου συμμετείχαν ηθοποιοί όπως ο Αργύρης Πανταζάρας και η Αριάννα Χατζηγαλανού, ένα κουαρτέτο σαξοφώνων και πιανίστες που ερμήνευσαν έργα των Σκύλλα, Κουμεντάκη, Σελαμσή, Liszt και Crumb.

Το Σεπτέμβριο του 2016 συνεργάστηκε με τον καλλιτέχνη κεραμικής Ματ Σμιθ για τη δημιουργία του έργου Abyss/Spode: A thirty one note love song. Η ιδέα προέκυψε όταν ο Ματ Σμιθ περιηγήθηκε στην πρώην βιομηχανία κεραμικών Spode στην Αγγλία, η οποία λειτουργούσε αδιάκοπα από το 1776 έως το 2008. Ο καλλιτέχνης συγκέντρωσε τα απομεινάρια των κεραμικών από την εγκαταλελειμμένη βιομηχανία και τα μετέτρεψε σε νέα αντικείμενα, για τα οποία ο συνθέτης δημιούργησε ένα μουσικό έργο ως φόρο τιμής σε αυτήν τη θρυλική βιομηχανία. Το έργο Abyss φιλοξενήθηκε στην αίθουσα Globe Gallery του Μουσείου Βικτώριας και Αλβέρτου στο Λονδίνο. Το έργο Abyss επιλέχθηκε και από το Ίδρυμα Ωνάση για να εγκαινιάσει την Ωνάσειο Βιβλιοθήκη. Το έργο παρουσιάστηκε στο ίδιο πιάνο από την συνθέτη, όπου συνήθιζε να παίζει η Μαρία Κάλλας κατά την παραμονή της στη θαλαμηγό “Χριστίνα” συμβολίζοντας την πρώτη παγκόσμια προβολή του ιστορικού οργάνου. 

Το 2008 σε μια βόλτα στο κέντρο του Λονδίνου με τους συμφοιτητές του, έκαναν μια στάση έξω από το Barbican Centre, ήταν η μέρα που είχε πάρει το πτυχίο του κι ακόμη δεν είχε ξεκινήσει τη σύνθεση αλλά ούτε είχε φανταστεί πως ο χώρος αυτός θα του δινόταν ώστε να παρουσιάσει το έργο του. Τον Ιανουάριο του 2020 ο ταλαντούχος συνθέτης θα έχει όλο δικό του το Barbican Centre  ώστε να παρουσιάσει το έργο του «Kyrie Eleison» -με απευθείας ανάθεση-  από τη Συμφωνική ορχήστρα του BBC, ή αλλιώς την “ορχήστρα των ονείρων του” όπως την έχει αποκαλέσει. 

Η έμπνευση για το συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι του ήρθε πριν δύο χρόνια, στην γενέτειρα του τον Βόλο. “Είχε καύσωνα, η πόλη ήταν άδεια, όλοι έλειπαν σε διακοπές κι εγώ, περνώντας βράδυ έξω από τον Άγιο Νικόλαο, άκουσα ένα μέρος από τα εγκώμια της Παναγίας. Μπήκα στην εκκλησία την ώρα που έψαλλαν ένα συγκλονιστικό «Κύριε ελέησον». Ήταν ό,τι καλύτερο είχα ακούσει τα τελευταία χρόνια. Αν έπρεπε να στείλω μουσική στο Διάστημα, αυτόν τον ψαλμό θα επέλεγα” έχει πει σε συνέντευξή του. Το περιεχόμενο της σύνθεσης αυτής έχει λιτές γραμμές αλλά όχι απλές. Πατάει σε τρεις πυλώνες: στη λατρευτική μουσική και στα εγκώμια του Πάσχα, στο μοιρολόι και στην αρχαία ελληνική τραγωδία. “Θέλω να φτιάχνω με τη δική μου μουσική γλώσσα ολοκληρωμένα δρώμενα – τελετές με αρχή, κορύφωση και κάθαρση”. φαίνεται να έχει πει ο συνθέτης αναφερόμενος στο έργο του. 

Η ζωή στο Λονδίνο για τον νεαρό Δημήτρη Σκύλλα ξεκινά από το Κάμντεν, την περιοχή που μένει, οι βόλτες του είναι γύρω από την γειτονιά του όπου συνηθίζει να παίρνει το πρωινό του γράφοντας ή απλώς παρατηρώντας τους περαστικούς,πηγή έμπνευσης για τον συνθέτη και ταυτόχρονα “μεγάλη πολυτέλεια” όπως έχει πει ο ίδιος. Η Ελλάδα για τον νεαρό καλλιτέχνη κατοικεί εντός του και εκφράζεται μέσω των συνθέσεών του. Στις 19 Μαρτίου του 2020, το έργο του “Kyrie Eleison” θα παρουσιαστεί στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, δίνοντας έτσι την ευκαιρία και στο ελληνικό κοινό να απολαύσει το μουσικό ταλέντο του Δημήτρη Σκύλλα.