Ερευνά την παγκόσμια κλιματική αλλαγή
Ο Αναστάσιος Τσώνης είναι επιστήμονας της ατμόσφαιρας και διακεκριμένος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν στο Μιλγουόκι. Η έρευνά του επικεντρώνεται στη θεωρία του χάους, τη δυναμική του κλίματος και την παγκόσμια κλιματική αλλαγή.
Γεννήθηκε στην Ελευσίνα στις 13 Μαΐου 1953, όπου μεγάλωσε με τον αδελφό του Παναγιώτη. Σπούδασε φυσική και μαθηματικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου έλαβε το πτυχίο του, το 1976. Ταξίδεψε στο Μόντρεαλ όπου σπούδασε ατμοσφαιρικές επιστήμες και έλαβε το διδακτορικό του το 1982 από το Πανεπιστήμιο McGill.
Για τα επόμενα τρία χρόνια ήταν μεταδιδακτορικός συνεργάτης στην Υπηρεσία Ατμοσφαιρικών Υπηρεσιών Περιβάλλοντος, Τμήμα Φυσικής του Cloud, στο Downsview του Οντάριο. Το 1985, προσλήφθηκε στο Τμήμα Γεωεπιστημών στο Πανεπιστήμιο Wisconsin (UWM) ως Επίκουρος Καθηγητής και στη συνέχεια ως διακεκριμένος καθηγητής στο τμήμα Μαθηματικών Επιστημών, ενώ είχε υπό την επίβλεψή του το πρόγραμμα Atmospheric Sciences
Είχε υπό την επίβλεψή του το πρόγραμμα Atmospheric Sciences, μια υποδιαίρεση των Μαθηματικών Επιστημών, η οποία περιλαμβάνει 6 άλλα διεθνώς αναγνωρισμένα μέλη ΔΕΠ και έχει γίνει μια από τις πιο επιτυχημένες ερευνητικές ομάδες στο UWM.
Το έργο του έχει επικεντρωθεί στη μελέτη των ατμοσφαιρικών επιστημών, ειδικά στους τομείς της κλιματικής δυναμικής και της παγκόσμιας αλλαγής. Ήταν ένας από τους πρώτους επιστήμονες που προώθησαν την εφαρμογή της θεωρίας του Χάους και της μη γραμμικής ανάλυσης δεδομένων στις Ατμοσφαιρικές Επιστήμες.
Μαζί με τον Jim Elsner, με μια σειρά άρθρων στα τέλη της δεκαετίας του ’80, κατέστησαν δημοφιλή αυτή τη θεωρία ανάμεσα στους μετεωρολόγους.
Η έρευνά τους οδήγησε στο Κριτήριο Tsonis, μια μέθοδος που φέρει τα ονόματά τους, καθώς και δύο στατιστικές δοκιμασίες που φέρουν τα ονόματά τους, τη μέθοδο Tsonis-Elsner και τη δοκιμή Elsner-Tsonis. Το Κριτήριο Tsonis αναφέρεται στον απαραίτητο αριθμό σημείων που απαιτούνται για τις ανακατασκευές των ελκυστών.
Στο μαθηματικό πεδίο των δυναμικών συστημάτων, ένας ελκυστής είναι ένα σύνολο αριθμητικών τιμών προς τις οποίες ένα σύστημα τείνει να εξελιχθεί, για μια ευρεία ποικιλία συνθηκών εκκίνησης του συστήματος.
Ελκυστής Λόρεντζ
Το 2004 ήταν ο πρώτος επιστήμονας που εφάρμοσε τις έννοιες των δικτύων “μικρού κόσμου” στις επιστήμες της ατμόσφαιρας. Η έρευνά του στον τομέα αυτό οδήγησε στην ανακάλυψη ενός νέου δυναμικού μηχανισμού για σημαντικές κλιματικές αλλαγές, που εξηγεί όλες τις μεγάλες μεταβολές της θερμοκρασίας παγκοσμίως τον 20ο και τον 21ο αιώνα.
Έχει επίσης πραγματοποιήσει σημαντική έρευνα στον τομέα της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής και έχει δημοσιεύσει μια θεωρία σχετικά με τη σχέση της παγκόσμιας θερμοκρασίας και τη συχνότητα του φαινομένου El Niño.
Οι διεπιστημονικές προσπάθειες και οι συνεργασίες του σε μη γραμμικές μεθόδους κατέληξαν σε πάνω από 15 εργασίες στα μαθήματα Βιολογίας, Οικονομίας, Γλωσσολογίας και Ψυχολογίας. Με τον αδελφό του Παναγιώτη, έχουν δημοσιεύσει αρκετές σημαντικές εργασίες σχετικά με τις μαθηματικές ιδιότητες των αλληλουχιών DNA και έχουν αναπτύξει μια υπόθεση σχετικά με το μαθηματικό πλαίσιο για τις αναμνήσεις και τα όνειρα.
Είναι μέλος του Global Warming Policy Foundation, ενός παγκόσμιου ιδρύματος για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Έχει γράψει άρθρα και θέσεις στα περίφημα Nonlinear Processes in Geophysics και Journal of Hydrology. Ήταν προσκεκλημένος ομιλητής σε πάνω από 30 συνέδρια για την κλιματική αλλαγή, ενώ έχει συγγράψει περισσότερες από 120 επιστημονικές μελέτες και έχει εκδώσει οκτώ βιβλία.
CD Marshall
-03/01/2021 6:07 μμ
Climate scientists are brilliant no doubt about that but what baffles me is this mindset of ‘global warming’.
Such simple misunderstanding of the COE, entropy and thermal equilibrium. Energy in does not equal heat out. As a simple minded person comparably speaking to a scientist (in climate, thermodynamics, physics and the geosciences), this is so crystal clear to me I think it escapes those who are studying more complex variables.
The error is in the budget itself, the /4 math for incoming solar irradiance creates a false premise for how thermal energy is used in the system. Thermal emissions from the planet radiates 24 hours a day, globally, by /4 yet somehow no one can ‘see’ the error of using this as incoming solar irradiance and the density flux of solar irradiance coming in is so far removed from the flux coming out.
Yet when I address this with climate scientists, they all say the same thing as if it was scripted, ““All of the factors you describe are fully taken into account in climate models…” Yet no one can show me this data “in the models” and I have asked repeatedly.
Under the COE law energy is equal (more or less) in and out of the Earth’s system but the thermal heat variable is not.
The zero energy balance at the tropics is proof that incoming solar irradiance can’t be ‘smoothed over the entire planet’ as an average, especially when the equatorial zenith is receiving between 910-980 W/m^2 daily.
I have little doubt this will not get a reply or a uniform reply, but I do try. Thank you anyway for your time and all I ask is to consider a possibility to maybe improve some fundamental considerations in climate science.