Ο Θάνος Ζακόπουλος είναι ζωγράφος, σχεδιαστής, φωτογράφος και δημιουργός θεμάτων που ισορροπούν μεταξύ σύγχρονης τέχνης και design. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η σύζευξη διαφορετικών ειδικοτήτων δημιουργώντας έργα που αφορούν τον σημερινό κόσμο, τη σχέση του ανθρώπου με αυτόν και πώς ο κόσμος μπορεί να εκφραστεί μέσα από την τέχνη.

Έχει συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις και καλλιτεχνικά projects, κυρίως στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα. Είναι συνιδρυτής της CTRLZAK Art & Design Studio, μίας πολυδιάστατης ομάδας με πολυβραβευμένα πρότζεκτ και έδρα το Μιλάνο, της οποίας είναι και καλλιτεχνικός διευθυντής.

Ο Θάνος Ζακόπουλος γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα και μεγάλωσε στα Ιωάννινα, τα οποία θεωρεί και την ιδιαίτερη πατρίδα του. Από μικρό παιδί, του άρεσε να ζωγραφίζει και για αυτόν τον λόγο παρακολούθησε για αρκετά χρόνια το εικαστικό εργαστήρι της πόλης -κάτι που αποδίδει στους γονείς του, οι οποίοι, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, έχουν ανοιχτό μυαλό και του έδωσαν την ευκαιρία να δοκιμάσει ποικίλα πράγματα.

Ως έφηβος, μαθήτευσε στο γραφείο του αρχιτέκτονα Μιχάλη Αράπογλου, ο οποίος υπήρξε και ο μέντορας του, ενώ το πάθος του για τη φωτογραφία γεννήθηκε παράλληλα, λόγω του πατέρα του, ο οποίος ήταν και αυτός που τον μύησε στα μυστικά της.

Σπουδασε Θεωρία της Τέχνης και Σχεδιασμού Αντικειμένων στην Αγγλία, ενώ μέσω της σχολής επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Ιταλία και τη Σχολή Καλών Τεχνών της Βενετίας με το πρόγραμμα ανταλλαγής Erasmus. Η δεύτερη φορά που ταξίδεψε εκεί ήταν το 2000, όταν εργάστηκε για έναν χρόνο σε μία εταιρεία επίπλων, και η τρίτη το 2003, όταν έκανε το μεταπτυχιακό του στη Σχολή Καλών Τεχνών της Ιταλίας.

Αφού έζησε σε διάφορα μέρη ανά τον κόσμο, αποκομίζοντας διάφορες εμπειρίες, επέλεξε να μείνει «μόνιμα» στο Μιλάνο, το 2009. Η συνειδητή αυτή επιλογή έγινε επειδή η πόλη συνδυάζει μια καλά αναπτυγμένη σκηνή στον χώρο της τέχνης, καθώς και του design, που τον ενδιαφέρουν πρωταρχικά. Παράλληλα, όπως έχει πει ο ίδιος, είναι μια πόλη σε γεωγραφικά ενδιαφέρουσα θέση, η οποία, χωρίς να είναι ιδιαίτερα μεγάλη, αποτελεί πύλη για τα περισσότερα μέρη του κόσμου.

Το 2009, ίδρυσε μαζί με την Ιταλίδα Katia Meneghini, το CTRLZAK Art & Design Studio, μία πολυδιάστατη ομάδα που συνδυάζει την τέχνη και το design. Το CTRLZAK είναι ένα υβριδικό στούντιο που ενσωματώνει διαφορετικούς κλάδους και πολιτισμούς που βασίζονται στην εκτεταμένη έρευνα για την παράδοση και οδηγούν το πολιτιστικό πλαίσιο να δημιουργεί ένα νέο υβριδικό μέλλον, μαθαίνοντας συνεχώς από το παρελθόν. Οι δημιουργίες του ντουέτου, που πωλούνται παντού στον κόσμο, εμπνέονται από τις εμπειρίες τους, από το πλούσιο πολιτιστικό τους υπόβαθρο και από τον φυσικό κόσμο.

Ο καθένας πειραματίζεται με ποικίλες μεθόδους αφήγησης, όπου ο συμβολισμός και η ειρωνεία ξεπερνούν την αισθητική και τη λειτουργικότητα για να κάνουν τους ανθρώπους να σκέφτονται τις πράξεις τους και τον κόσμο. Οι δημιουργίες αυτές έχουν παρουσιαστεί σε γκαλερί σε όλο τον κόσμο και η δουλειά τους έχει επιλεγεί από μουσεία και ιδρύματα, όπως η MOMA, το Λούβρο, η Μπιενάλε της Βενετίας κά.

Ο καλλιτέχνης φροντίζει πολλές από τις δημιουργίες του, εκτός από την εικαστική τους πλευρά, να έχουν και χρησιμότητα, καθώς πιστεύει πως η σύγχρονη τέχνη μπορεί να λειτουργήσει ως κριτικό φίλτρο και υπό αυτή την έννοια ότι οτιδήποτε δημιουργεί τον ενδιαφέρει να έχει έναν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης και, αν είναι δυνατόν, να πάει τον δέκτη του λίγο παραπέρα.

«Στη σύγχρονη κοινωνία των ανθρώπων που ζούμε υπάρχει δυστυχώς λίγος χώρος και ευκαιρία για στοχασμό και περισυλλογή» έχει πει. Μέσα από τα δημιουργικά projects του studio, επιδιώκει να δημιουργούνται καταστάσεις και έργα τα οποία εισάγουν τους ανθρώπους που έρχονται σε επαφή με αυτά σε μία διαδικασία προβληματισμού -τις περισσότερες φορές υποσυνείδητου. «Είναι, πιστεύω, σημαντικό ο κάθε δημιουργός να πάει το «κοινό» του μερικά βήματα παραπέρα. Δεν αρκεί να δώσεις στον κόσμο αυτό που θέλει -τις περισσότερες φορές δεν ξέρει τι θέλει, άλλωστε- αλλά οφείλεις να προσπαθήσεις να δημιουργήσεις τις κατάλληλες συνθήκες που θα τον βάλουν σε συνειρμικούς μηχανισμούς νόησης και πιθανότητα συνειδητοποίησης».

Όταν ερωτάται για τον σκοπό που τα έργα του συμπληρώνονται και ολοκληρώνονται πολλές φορές με τη χρήση ελληνικών λέξεων, απαντά πως στα ταξίδια του έχει πάντα μαζί του διάφορα σημειωματάρια, στα οποία σχεδιάζει και γράφει στις τρεις γλώσσες τις οποίες χρησιμοποιεί περισσότερο (ελληνικά, αγγλικά, ιταλικά). Προτιμά την ελληνική γλώσσα για την καταγραφή σκέψεων και ποιημάτων -αν και πολλές φορές μπλέκονται μέσα λέξεις από άλλες γλώσσες.

Ο Θάνος Ζακόπουλος εκτός από την έρευνα και τη συλλογή στοιχείων σχετικά με το εκάστοτε project, αλλά και τα ερεθίσματα τα οποία προκύπτουν ύστερα από καθημερινή παρατήρηση και συστηματική συλλογή πραγμάτων, πιστεύει ότι η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης είναι η ζωή, τα βιώματά του καθενός.

«Άλλωστε, για αυτό και επιδιώκω να ταξιδεύω σε μέρη που δεν έχω ξαναπάει και να αποκτώ ετερόκλητες εμπειρίες» έχει πει σε συνέντευξή του, «Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι είμαστε μέρος ενός συνόλου και ζούμε σε έναν πλανήτη ο οποίος μας παρέχει οτιδήποτε έχουμε δημιουργήσει με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Κατ’ επέκταση, λοιπόν, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η φύση που μας φιλοξενεί είναι εν τέλει αυτή που αποτελεί την ουσιαστική αρχή κάθε έμπνευσης».

Στην ερώτηση για το πώς συνδυάζει όλες του τις επαγγελματικές ιδιότητες, απαντά πως από μικρός τού άρεσε να κάνει πολλά διαφορετικά πράγματα, κάτι που είχε αρχίσει να τον ανησυχεί, φοβούμενος ότι δε θα κατάφερνε ποτέ να τελειοποιήσει κάτι. «Η αλήθεια είναι ότι ακόμα το πιστεύω ως ένα βαθμό, απλώς πλέον προσπαθώ να δώσω προτεραιότητα σε κάθε τι που καταπιάνομαι και να το ευχαριστιέμαι για αυτό που είναι.

Πλέον έχω συνειδητοποιήσει ότι ο κοινός παρονομαστής όλων αυτών δεν είναι άλλος από μένα τον ίδιο και τα ενδιαφέροντά μου». Αναζητά ακόμα το «καινούργιο»,με την περιέργεια και την έρευνα να κυριαρχούν τόσο στη διαδικασία δημιουργίας όσο και στα τελικά του έργα. Στόχος του, άλλωστε, είναι να προσεγγίζει τα δημιουργικά projects από διαφορετικές σκοπιές, ώστε να αποκτά μια πιο ολοκληρωμένη κατανόησή τους.

Έχει παραδεχτεί πως, μέχρι και σήμερα, έχει μια εμμονή με τον χρόνο, την έννοια της οποίας η φιλοσοφία τον βοήθησε να κατανοήσει καλύτερα. Η σύγχρονη επιστήμη, όμως, ήταν εκείνη που του έδωσε την πραγματική συνειδητοποίηση και τον δίδαξε την ύπαρξη του χωροχρόνου. «Η τέχνη από την άλλη είναι το φίλτρο που με κάνει να συνεχίζω να διερωτώμαι».

Στόχοι του καλλιτέχνη για το μέλλον είναι το να ζει όλο και περισσότερο πιο κοντά στη φύση και το να μην πάψει να μαθαίνει -οπότε ελπίζει να έχει τον χρόνο για πολύ διάβασμα και βόλτες στον φυσικό κόσμο του πλανήτη «στον οποίο έχουμε την τύχη να βρισκόμαστε». Ακόμα, σκέφτεται τη διδασκαλία, έτσι ώστε να κατανοήσει καλύτερα αυτά που ήδη «γνωρίζει» και να έρθει σε επαφή με ανθρώπους από άλλους κλάδους, οι οποιοι με τη σειρά τους μπορούν να του υποδείξουν καινούρια πεδία γνώσης.