Ο Δημοσθένης Δαββέτας είναι καθηγητής στη φιλοσοφία της τέχνης στο IESA (International Studies in History and Business of Art & Culture) στο Παρίσι, ποιητής, συγγραφέας και αρθρογράφος σε σημαντικά διεθνή περιοδικά και εφημερίδες, ενώ έχει συμμετοχές στη σύνταξη καταλόγων και μονογραφιών σημαντικών καλλιτεχνών για μουσεία και δίνει διαλέξεις σε σχολές τέχνης και πανεπιστήμια. Είναι μία προσωπικότητα με πολλές αξιοσημείωτες δραστηριότητες.

Γεννήθηκε στην Αθήνα, με τη ζωγραφική του διαδρομή να έχει ρίζες στην παιδική του ηλικία. Από μικρός, σχεδίαζε και έγραφε στο ίδιο πλαίσιο, συνήθεια η οποία αργότερα όταν έψαχνε να βρει την πλαστική του γλώσσα, έγινε σιγά σιγά το θεμέλιο της εικαστικής του ταυτότητας. Όπως ο ίδιος έχει παραδεχτεί, η γραφή και η εικόνα συνυπήρχαν άρρηκτα συνδεδεμένες, ως κλαδιά του ίδιου πλαστικού-εικαστικού κορμού, ως σύντροφοι του που μπορούσαν να καλύψουν τον φόβο του κενού και της απουσίας που τον τρόμαζε υπαρξιακά από την πολύ νεαρή του ηλικία.

Ο Δημοσθένης Δαββέτας σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και είναι Διδάκτωρ Αισθητικής στο Πανεπιστημιο Paris VIII, ενώ παράλληλα διδάσκει στο IESA στο Παρίσι και παραδίδει σεμινάρια στο Πανεπιστημιο Paris IV. Έχει διδάξει Φιλοσοφία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, στο Strate Collège και στο Créapole στο Παρίσι. Έχει παραδώσει σεμινάρια Φιλοσοφίας της Τέχνης στο École des Beaux-Arts (Παρίσι) και Φιλοσοφία Ἐφαρμοσμένων Τεχνών στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών. Συχνά, δίνει διαλέξεις σε σχολές τέχνης και πανεπιστήμια.

Γράφει άρθρα και δοκίμια, από το 1982, στα περιοδικά Art Forum, Art in America, Art Studio, Beaux Arts Magazine, Galleries Magazine, Parkett Risk, και στις εφημερίδες Liberation, Figaro και Les Echos.

Έχει εκδώσει είκοσι βιβλία σε Ελλάδα και εξωτερικό, μεταξύ των οποίων τα «Έρωτας δαίμονας», «Λιτανεία για ένα άστρο», «H απιστία των άστρων», «Ήχοι του σύμπαντος», «Μαρίνα Αμπράμοβιτς», «Το πορτραίτο ενός… τρομοκράτη» και «Για μια άλλη χρήση του κόσμου».

Ακόμα, είναι πολιτικός σχολιαστής και αναλυτής στην τηλεόραση και τον έντυπο Τύπο, διατηρώντας εβδομαδιαίες στηλες σε εφημερίδες, ενώ τα εικαστικά του έργα έχουν εκτεθεί σε πολλές χώρες.

Η ιστορικός τέχνης Μαρία Μόσχα Καρατζόγλου στο κείμενο του καταλόγου της έκθεσης του Δημοσθένη Δαββέτα αναφέρει, «Η πάντα τολμηρή μορφοπλαστική γλώσσα του Δημοσθένη Δαββέτα έχει κάποιες σταθερές, γνώρισμα κάθε συνεπούς στις εσωτερικές του ενοράσεις καλλιτέχνη, λέξεις που εισχωρούν στο ζωγραφικό έργο με τη διπλή τους ιδιότητα ως φωνήματα και ως μορφήματα, εξπρεσιονιστική γραφή, ανορθόδοξους χρωματισμούς, και ένα φόβο κενού.

Ο Δαββέτας χωρίς να εγκαταλείπει τα γνωρίσματα της τέχνης του, διερευνά τα όρια τους, οι λέξεις παρεμβαίνουν λιγότερο εμφατικά, η γραφή γίνεται πιο γραμμική, στο πρότυπο της αρχαιοελληνικής και της βουδιστικής τέχνης που αποτελούν άλλωστε εν πολλοίς έναν βασικό πόλο άντλησης έμπνευσης, με ελεύθερο τρόπο του καλλιτέχνη, εκτος από το μορφικό και ως προς το εννοιολογικό τους περιεχόμενο, ενώ η χρωματική γκάμα περιορίζεται σε παραλλαγές των τριών βασικών χρωμάτων (κόκκινο, κίτρινο, μπλε)».

Όταν ερωτάται σε συνέντευξη για τον λόγο που έφυγε από την Ελλάδα και για το αν θα επέστρεφε, απαντά πως έφυγε για να βρει τον εαυτό του. «Ετσι γεύτηκα την εμπειρία της ηθελημένης εξορίας, με ξαναδιάβασα. Όντας πια συνειδητοποιημένος, παρά τις δύσκολες καταστάσεις που συναντώ στην Ελλάδα, τίποτε δε θα με εμποδίσει να επιστρέψω στη χώρα μου, διότι θέλω να προσφέρω όσα έχω μάθει τόσα χρόνια έξω».

Η Γαλλία, λέει, του έμαθε να λειτουργεί ορθολογικά, ότι του δίδαξε πως η εργασία είναι πηγή δημιουργικής ευχαρίστησης, ότι η αισθητική είναι τρόπος ζωής και ότι η ελληνικότητα είναι ανθρωπισμός δίχως αλαζονεία και ναρκισσισμό.