Πολυβραβευμένος σολίστ σε διεθνείς διαγωνισμούς, μόνιμο μέλος των θρυλικών Canadian Brass και τρομπονίστας των διάσημων Pink Martini. Ο 33χρονος μουσικός είναι μέλος του περίφημου κουιντέτου των Canadian Brass, οι οποίοι μετρούν σχεδόν μισό αιώνα επιτυχίας με εμφανίσεις σε όλο τον κόσμο,  πωλήσεις που αγγίζουν τα 2.000.000 δίσκους, ενώ κομμάτια τους έχουν βρεθεί για περισσότερες από οκτώ εβδομάδες στο τοπ 25 του Billboard Classical Music, σκαρφαλώνοντας ακόμα και στη 2η θέση.

«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήξερα πως η μουσική ήταν το πάθος μου, αλλά την πρώτη φορά που έπαιξα στην Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα Νέων κατάλαβα πως θα ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά. Μου άρεσε πολύ να παίζω μουσική με άλλους μουσικούς» τονίζει. Ο Αχιλλέας Λιαρμακόπουλος καταμετρά περισσότερες από 100 εμφανίσεις και με τους Pink Martini, το ανατρεπτικό λάτιν/τζαζ γκρουπ που λατρεύει το ελληνικό κοινό. Η συνεργασία αυτή προέκυψε από μια χαριτωμένη συγκυρία: «Ξεκίνησα να παίζω μαζί τους τον Ιανουάριο του 2013. Το email που μου έστειλαν έγραφε πως θα ήθελαν να παίξω μαζί τους γιατί ο τρομπονίστας τους μόλις είχε αποκτήσει μωρό και δεν μπορούσε να ταξιδεύει τόσο συχνά. Από τότε έχω παίξει μαζί τους σε πάνω από εκατό συναυλίες σε Ευρώπη και Αμερική».

Έχει ηχογραφήσει πέντε σόλο άλμπουμ αλλά και έχει πολυάριθμες συμμετοχές σε άλμπουμ κλασικής, ποπ, λάτιν μουσικής. Κρατά θέση βοηθού καθηγητή στο Brooklyn College at CUNY University στη Νέα Υόρκη από το 2014, πριν ακόμα κλείσει τα 30. «Ξεκίνησα στα 7 μου χρόνια πιάνο και όταν ήμουν 10 χρονών με πήγε η μητέρα μου να δω μια συναυλία της βασίλισσας της salsa, Celia Cruz. Μέσα στην μπάντα ήταν ένας απίστευτος τρομπονίστας. Αυτό ήταν! Ξετρελάθηκα! Τι φοβερό όργανο ήταν αυτό; Δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια, έλεγα «αυτό το όργανο θέλω να παίξω». Τελικά, μετά από πολλούς μήνες, έπεισα τους γονείς μου και μου πήραν ένα τρομπόνι. Είναι αστείο, γιατί, αφού τελείωσα τις σπουδές μου, 25 χρονών, μετακόμισα στη Νέα Υόρκη, για να ξεκινήσω ως ελεύθερος επαγγελματίας.»

«Την πρώτη εβδομάδα που ήμουν εκεί πήγα αργοπορημένος να δω μια συναυλία σε ένα salsa club. Με πλησίασε ένας μουσικός μόλις είδε τη θήκη του τρομπονιού και με ανέβασε στη σκηνή, επειδή ένας από τους τρομπονίστες τους έλειπε και δεν μπορούσαν να ξεκινήσουν! Αν και είχα τρομερό άγχος, στο τρίτο κομμάτι άρχισα να ηρεμώ λιγάκι και συνειδητοποίησα ότι ο διπλανός μου τρομπονίστας ήταν πολύ καλός, πάρα πολύ καλός. Μου φάνηκε ότι κάπου τον είχα ξαναδεί, αλλά δεν ήμουν σίγουρος. Το βράδυ που επέστρεψα σπίτι, έψαξα στο Youtube τις συναυλίες της Celia Cruz από το 1995 και είδα ότι αυτός που με είχε εμπνεύσει να ξεκινήσω το τρομπόνι ήταν ο διπλανός μου τρομπονίστας εκείνο το βράδυ, ο William Cepeda.» λέει χαρακτηριστικά. Αυτή η πορεία έχει θεμέλια τις σπουδές του στο Yale, στο Curtis και στο San Francisco Conservatory αλλά και στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας. Ο ίδιος όμως επιμένει ότι «σίγουρα είναι εφόδιο, όχι όμως το παν».