Ο Πλάτων Αντωνίου είναι ένας από τους σπουδαιότερους φωτογράφους του κόσμου και ο Έλληνας που έχει αποτυπώσει με τον φακό της κάμεράς του περισσότερους από 130 πολιτικούς ηγέτες και δεκάδες διάσημοι καλλιτέχνες, έχοντας, έτσι, κερδίσει μία σημαντική θέση στην κορυφή των πιο επιδραστικών φωτογράφων όλων των εποχών.

Τα ξεχωριστού στυλ και, κατά κύριο λόγο ασπρόμαυρα, πορτρέτα του έχουν κοσμήσει τα μεγαλύτερα περιοδικά της Αμερικής, όπως τα Rolling Stone, New York Times Magazine, Vanity Fair, Esquire, GQ και το Sunday Times Magazine. Έχει καταγράψει στιγμές ανθρώπων της διπλανής πόρτας, αλλά των συγκρούσεων στην Μπούρμα της Αιγύπτου διακινδυνεύοντας τη ζωή του. Πλέον, χαρακτηρίζεται ως «χαρισματικός ομιλητής», λόγω των εμπνευστικών ομιλιών, του και «αναζητητής της αλήθειας πίσω από τη δύναμη», εξαιτίας της επιδίωξής του να φανερώνει μέσα από τις φωτογραφίες του όσο το δυνατόν περισσότερο το «πραγματικό πρόσωπο» των ισχυρών μορφών των οποίων αναλαμβάνει τις φωτογραφίσεις.

Ο Πλάτων Αντωνίου γεννήθηκε το 1968 στο Λονδίνο, από Έλληνα πατέρα και βρετανίδα μητέρα. Ο πατέρας του, σημαντικός αρχιτέκτονας που είχε συνεργαστεί και με το αρχιτεκτονικό γραφείο του Δοξιάδη, αποφάσισε την επιστροφή τους στην Ελλάδα, όπου ο Πλάτων πέρασε κάποια χρόνια στην Αθήνα και σχεδόν όλα τα παιδικά του καλοκαίρια στην αγαπημένη του Πάρο. Αργότερα, η οικογένεια Αντωνίου επέστρεψε στο Λονδίνο, πόλη στην οποία οι ευκαιρίες απασχόλησης για τον πατέρα του ήταν μεγαλύτερες, όμως οι εικόνες της Ελλάδας, και δη της νησιωτικής Ελλάδας, είχαν αποτυπωθεί στο μυαλό του φωτογράφου.

Πηγή:http://www.platonphoto.com/

Παρακολούθησε μαθήματα στη Saint Martin’s School of Art, πήρε BA στο Graphic Design και, στη συνέχεια, MA στη φωτογραφία και τις καλές τέχνες στο Royal College of Art. Η πρώτη του δουλειά ήταν όντας ακόμα φοιτητής,, όταν είχε επιλεχθεί από ένα πρακτορείο προκειμένου να φωτογραφίσει τον Anthony Hopkins για μια διαφήμιση της ταινίας του «Hannibal Lector». Η αγγλική Vogue αναφερόταν σε αυτόν σημειώνοντας πως ήταν ένας πολλά υποσχόμενος καλλιτέχνης που στο μέλλον θα έκανε σπουδαία πράγματα. Λίγο αργότερα, άρχισε να συνεργάζεται με το βρετανικό περιοδικό, ώσπου τον κάλεσε ο ίδιος ο John Kennedy Jr να δουλέψει για το δικό του, «George».

Η συνεργασία που άνοιξε τον δρόμο στον «Platon» για να γίνει ο φωτογράφος των ισχυρών ήταν σίγουρα αυτή με το περιοδικό Time, για το οποίο έχει ήδη φωτογραφίσει 20 εξώφυλλα. Το 2007, έβγαλε την περίφημη φωτογραφία του Βαλντιμίρ Πούτιν, ως Προσωπικότητας της Χρονιάς και εξασφάλισε το πρώτο βραβείο του World Press Photo Contest. Για τον Πρόεδρο της Ρωσίας παραδέχτηκε πως «Θυμάμαι να νιώθω την ανάσα του Πούτιν στο πρόσωπό μου και πίσω μου να παραμονεύουν τα άτομα της ασφάλειάς του. Όταν βγήκα από το στούντιο, είδα να βρίσκονται απέναντι αγκυροβολημένοι σκοπευτές».

Πηγή:http://www.platonphoto.com/

Ακολούθησε, έναν χρόνο μετά, η υπογραφή συμβολαίου με πολύ υψηλή αμοιβή για το περιοδικό New Yorker, επικεντρώνοντας μεταξύ άλλων στη φωτογράφηση του Ομπάμα σε διάφορες φάσεις της πορείας του, αρχής γενομένης από την ορκωμοσία του. Δύο από τις φωτογραφίες που τράβηξε κατά της συνεργασία αυτή με το περιοδικό κέρδισαν ASME Awards το 2009.

Το 2010, εξέδωσε το λεύκωμα «Power» με φωτογραφίες εκατό ηγετών, μεταξύ των οποίων ήταν οι Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Μπένζαμιν Νετανιάχου, Τόνι Μπλερ και ο Μουαμάρ Καντάφι, ενώ, το 2011, τιμήθηκε με το υψηλού κύρους Peabody Award, λόγω μίας συνεργασίας με το New Yorker και με τη μη κερδοσκοπική οργάνωση το Παρατηρητήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επί του θέματος της Κοινωνίας των Πολιτών της Ρωσίας. Την ίδια χρονιά, βρέθηκε επτά εκατοστά από τον πιο διαβόητο δικτάτορα της ιστορίας, τον Μουαμάρ αλ Καντάφι, εστιάζοντας στα μαύρα μάτια που τον κοίταζαν άγρια μέσω του φακού του. «Δεν υπήρχε τίποτα μέσα τους» είπε στο Time «Ήταν σαν η ψυχή του να είχε παρθεί μακριά από το κεφάλι του».

Το 2012, αποφάσισε να ξεφύγει από τα πορτρέτα διάσημων και να ασχοληθεί με την Ελλάδα, φωτογραφίζοντας απλούς ανθρώπους της καθημερινότητας, παραδοσιακές φυσιογνωμίες, εικόνες που αποπνέουν την αύρα της χώρας. Η συλλογή του με τίτλο «Greece» παρουσιάστηκε στο Παρίσι. Όλες οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες στην Πάρο, την οποία και χαρακτηρίζει πνευματική γενέτειρά του, καθώς εκεί, στο σπίτι του θείου του ήταν που μεγάλωσε μέχρι τα επτά του χρόνια, προτού φύγει με την οικογένειά του για τις ΗΠΑ.

Πηγή:http://www.platonphoto.com/

Φέτος, συμμετέχει στο «Lavazza calendar» και την καμπάνια του Lavazza, μια προσπάθεια δεκαεφτά πρεσβευτών της βιωσιμότητας του πλανήτη, προσπάθεια που αποσκοπεί στην ενθάρρυνση των πολιτών, των ινστιτούτων και των εταιρειών στο να επιτύχουν τους Στόχους της Βιώσιμης Ανάπτυξης σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη.

Πηγή:http://www.lavazza.com

Σε συνέντευξή του στη Lifo, μίλησε για τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες που έλαβε μέσα από τις επαγγελματικές συναντήσεις του με το πλήθος των διασημοτήτων και παγκόσμιων πολιτικών αρχηγών. «Πανίσχυροι ηγέτες που έχουν αγνοήσει, ακόμα και ακυρώσει, τα ανθρώπινα δικαιώματα τυχαίνει να είναι πολύ γοητευτικοί -ενδεχομένως να μην είχαν αυτές τις θέσεις αν δε διέθεταν κι αυτήν τη γοητεία. Κι εμείς, που βρισκόμαστε στην άλλη πλευρά, σπεύδουμε πολλές φορές να τους περιγράψουμε ως δισδιάστατους, γραφικούς τύπους, αλλά δεν είναι. Είναι τρισδιάστατοι και μάλιστα διαθέτουν ένα φυσικό, και γι’ αυτό πολύ επικίνδυνο, χάρισμα. Αυτό ακριβώς καλούμαι εγώ να αναγνωρίσω, να καταγράψω και με κάποιον τρόπο να το μεταφέρω στον κόσμο».

Η πρόθεσή του κρατώντας τη μηχανή στα χέρια και στεκόμενος απέναντι από ανθρώπους που «έχουν αφοσιωθεί σε έναν στόχο και τους οποίους καλούμουν να φωτογραφίσω, ανθρώπους που είναι ταυτόχρονα στρατευμένοι, αλλά και με αυτοπεποίθηση είναι πώς θα τους κάνω να γίνουν οι εμπνευστές ενός κοινού αγώνα. Γι’ αυτό πάντα λέω ότι ποτέ δεν βλέπω τον εαυτό μου ως φωτογράφο, αλλά ως φορέα ενός μηνύματος».

Είναι χαρακτηριστική η ιστορία που θυμάται με τον Μοχάμεντ Άλι, «με τον οποίο είχα την τύχη να περάσω μαζί τις τελευταίες του ώρες και να του κάνω το τελευταίο του πορτρέτο προτού πεθάνει. Θυμάμαι να του λέω πόσο σπουδαίος είναι, πόσο μεγάλη τιμή ήταν που βρισκόμουν μαζί του και να του ζητάω να μου διδάξει κάτι ανάλογο, πώς ακριβώς κατάφερε να γίνει ένα τέτοιο μέγεθος και να εμπνεύσει μια ολόκληρη γενιά. Τότε εκείνος, αφού δεν μπορούσε να μιλήσει δυνατά επειδή ήταν πολύ άρρωστος, έσκυψε στο αυτί και μου είπε ψιθυριστά «Θέλω να σου εξομολογηθώ κάτι: δεν ήμουν τόσο τρομερός όσο έλεγα». Και όταν εγώ του είπα ενθουσιασμένος «Αυτή είναι πραγματικά η πιο ουσιαστική εξομολόγηση που έχω ακούσει!», δέχτηκα την απάντηση που θα μου μείνει για πάντα «Δεν κατάλαβες καλά, δεν ήμουν εγώ σπουδαίος, αλλά οι άνθρωποι που είδαν τον εαυτό τους σε μένα, που είδαν τους ίδιους στους αγώνες μου, που ταύτισαν τις δικές τους αγωνίες με τις δικές μου». Και αυτό ακριβώς θέλω να κρατήσεις• αν καταφέρεις να κάνεις τους ανθρώπους να δουν τον εαυτό τους στις ιστορίες που εσύ ενσαρκώνεις, τότε ίσως έχεις την ευκαιρία να καταφέρεις κάτι σημαντικό και υπέροχο». Αλλά και πάλι, αυτό δεν έχει ακριβώς να κάνει με σένα, αφού εσύ είσαι απλός ο γεφυροποιός κι αυτός που φέρει το μήνυμα. Απλώς, μόλις έχεις ξεκινήσει έναν μεγάλο αγώνα, πρέπει να τον φέρεις εις πέρας».

Πηγή:http://www.platonphoto.com/

Ο Platon, όπως είναι ευρέως γνωστός, έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία με τα έργα του. Το «PLATON’S REPUBLIC» είναι μια αναδρομική συλλογή στα πρώτα του έργα, το «POWER» εμπεριέχει εκατό πορτρέτα από τους παγκόσμιους πιο ισχυρούς ανθρώπους του πλανήτη, το «CHINA: THROUGH THE LOOKING GLASS», που είναι μία συνεργασία με το Metropolitan Museum of Art και το «SERVICE», που ήταν αφιερωμένο στους άντες και τις γυναίκες του Αμερικάνικου Στρατού, τις σωματικές και ψυχολογικές τους πληγές και τα έντονα συναισθήματα που περιβάλλουν όσους υπηρετούν στον Στρατό.  

Επιπλέον, εκπροσωπείται από την Washington Speakers Bureau, έχει προσκληθεί ως βασικός ομιλητής περί της ηγεσίας στο World Economic Forum στα Davos, Chanel, Nike, Yale University, Oxford University, Wharton University, την Εθνική Έκθεση Πορτρέτων στο Λονδίνο και στο Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας της Νέας Υόρκης. Έχει, επίσης, εμφανιστεί σε διαφόρων ειδών τηλεοπτικών εκπομπών, συμπεριλαμβανομένου του Charlie Rose (PBS), Morning Joe (MSNBC), Fareed Zakaria’s GPS (CNN) and the BBC World News.

Ο Πλάτων Αντωνίου έχει πει στο παρελθόν «Αν ο παράδεισος είχε ένα όνομα, θα ήταν οι Λεύκες της Πάρου. Εκεί επιστρέφω κάθε καλοκαίρι, εκεί παντρεύτηκα, εκεί ονειρεύομαι ακόμα», εξομολογούμενος την αγάπη που τρέφει για το νησί των Κυκλάδων, την ελληνική παράδοση και κουλτούρα.