1. Gus G, κατά κόσμον Κώστας Καραμητρούδης. Γεννήθηκες στη Θεσσαλονίκη και πλέον μοιράζεις τον χρόνο σου μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής και είσαι ένας από τους νεότερους μουσικούς metal που έχει φτάσει σε τόσο μεγάλο επίπεδο. Πόσο δύσκολο ήταν;
Ήταν μια προσπάθεια πολλών χρόνων. Δεν έγιναν όλα μέσα σε μία νύχτα. Κάνω δίσκους και είμαι στη σκηνή από το 2000 – 2001 χονδρικά, έφυγα από την Ελλάδα σε νεαρή ηλικία, σε μικρή ηλικία 17 χρονών. Γενικά ταξίδεψα αρκετά, απέκτησα πολλές εμπειρίες, έπαιζα με διάφορα groups, έχω περίπου 15…όχι παραπάνω από 15 άλμπουμ στο ενεργητικό μου, πολλές περιοδείες… Γενικά αυτή η καταξίωση τέλος πάντων του να φθάσω μέχρι την μπάντα του Ozzy Osbourne ήρθε μέσα σε 10 χρόνια όλο αυτό. Και βέβαια με πολύ σκληρή δουλειά έτσι.
2. Ήθελε πολύ χρόνο φαντάζομαι, πολύ χρόνο απομόνωσης καθώς οι περισσότεροι μουσικοί περνούν αρκετό χρόνο μόνοι τους
Εντάξει, βασικά στην ουσία όταν είσαι σε περιοδεία είσαι μία ώρα πάνω στην σκηνή ας πούμε και τις υπόλοιπες 23 ώρες είσαι ή σε ένα αεροπλάνο ή σε ένα λεωφορείο, κάπως έτσι, ή σε ένα ξενοδοχείο. Πρέπει βασικά να σου αρέσουν πολύ τα ταξίδια και οι συνθήκες πολλές φορές δεν είναι πάντα οι ιδανικότερες ειδικά όταν πρωτοξεκινάς, αλλά αν το κάνεις για τους σωστούς λόγους και ξέρεις γιατί το κάνεις αυτό, που είναι στην ουσία για μένα η αγάπη για την μουσική, αυτός είναι ο κύριος λόγος. Εάν το κάνεις για αυτόν τον λόγο, τότε τα υπομένεις όλα και θα περάσεις και καλά κιόλας.
3. Πότε κατάλαβες ότι η μουσική ήταν το πεπρωμένο σου σε μικρή ηλικία ή αργότερα;
Από 9 χρονών το κατάλαβα αυτό να σου πω την αλήθεια. Από τότε που είχα ακούσει έναν δίσκο του Peter Phantom που είχε ο πατέρας μου στο σπίτι, το “Phantom comes alive” και άκουσα την κιθάρα του να παίζει, ήμουν 9 ή 8 χρονών νομίζω. Ο πατέρας μου είχε κάποια ροκ βινύλια στο σπίτι, ένα του Peter Phantom, ένα των Eagles, το “Hotel California” και μεγάλωσα με αυτούς τους ήχους και μου άρεσε από μικρός, ήθελα από τότε να παίξω κιθάρα. Θυμάμαι πήγα και είπα στον πατέρα μου τότε, του ζήτησα να με γράψει σε ωδείο για να μάθω, να κάνω μαθήματα τέλος πάντων και να μου αγοράσει μια κιθάρα.
4. Μπήκες σε ένα από τα πιο γνωστά πανεπιστήμια στον τομέα της μουσικής στο Μπέρκλευ, αλλά δεν ολοκλήρωσες αποφάσισες να μπεις στον κόσμο της μουσικής και να αποκτήσεις την εμπειρία
Κάπως έτσι, το Μπέρκλευ για μένα στην Βοστώνη ήταν κάπως ο τρόπος, αν θέλεις, ή μάλλον η δικαιολογία για να μπορέσω να πάω στο εξωτερικό για να δω τι γίνεται εκεί. Όχι ότι δεν είχα σκοπό να σπουδάσω… Είχα και είχα και υποτροφία μάλιστα τότε, αλλά όταν πήγα εκεί γενικά συνειδητοποίησα ότι δεν με ενδιέφερε και τόσο πολύ πια οι σπουδές πάνω στη μουσική γιατί είχα σπουδάσει και είχα πάει 4 χρόνια στο σύγχρονο ωδείο Θεσσαλονίκης. Είχα τέλος πάντων μουσικές σπουδές και για θεωρία και για αρμονία, ήξερα τι μου γινόταν και ένιωθα ότι αυτό που μου έλειπε ήταν να παίξω με μία μπάντα να αποκτήσω πραγματικές εμπειρίες, να παίξω σε συναυλίες και όχι τόσο πολύ το ακαδημαϊκό μέρος.
5. Πως είναι η συνεργασία με τον Ozzy Osbourne;
Είναι πολύ καλή, είμαι στην μπάντα του εδώ και πάνω από 3 χρόνια πλέον, από το καλοκαίρι του 2009, έπαιξα στο τελευταίο του άλμπουμ το “Scream” που βγήκε το 2010, κάναμε και την παγκόσμια περιοδεία, και φέτος το περασμένο καλοκαίρι κάναμε επίσης και την “Ozzy and Friends” περιοδεία στην Ευρώπη και γενικά η συνεργασία κυλάει πολύ ομαλά, τα πηγαίνουμε πολύ καλά, γενικά και όλη η μπάντα, είμαστε μια πολύ καλή ομάδα.
6. Ευτράπελα στις συναυλίες έχουν συμβεί που να είναι αξιομνημόνευτα; Το κοινό είναι ούτως ή άλλως φανατικό και η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη
Τίποτα το τρομερό δεν έχει συμβεί. Απλά, γενικά ο Ozzy είναι που είναι τρελάρας αλλά είναι και μεγάλος πλακατζής! Έχει αυτή την μάνικα, αν έχεις δει στα live του, η οποία πετάει αφρό και πάντα σε κάθε συναυλία βρέχει τις πρώτες σειρές, τους κάνει όλους άσπρους από πάνω μέχρι κάτω με αφρό! Κάποιες φορές με έχει πάρει και μένα η μπάλα, έχω καταλήξει και εγώ εκεί που παίζω ξαφνικά να γίνω ολόκληρος χιονάνθρωπος από πάνω μέχρι κάτω, καλυμμένος με αφρό! Αλλά τίποτα ιδιαίτερα τρελό, οι συναυλίες πάνε γενικά πολύ καλά.
7. Δουλεύεις συγχρόνως με πολλά συγκροτήματα. Πως καταφέρνεις να ανταποκρίνεσαι χρονικά;
Πολλά συγκροτήματα είχα όταν ήμουν πιο μικρός, έπαιζα σε 4 group ταυτόχρονα, αλλά από το 2005 και μετά είμαι μόνο με τους Firewind, την δικιά μου την μπάντα στην ουσία και από το 2009 εννοείται από τότε που μπήκα στον Ozzy είναι αυτές οι δύο οι προτεραιότητες μου. Όταν δεν δουλεύω με τον Ozzy, δουλεύω με την μπάντα μου. Οπότε ασχολούμαι με αυτά τα δύο.
8. Οι θαυμαστές σου σε έχουν δει και ως ήρωα κόμικ. Πως προέκυψε η ιδέα αυτή;
Έχουν ξαναγίνει παντρέματα του κόσμου των κόμικς με τον κόσμο της ροκ και της heavy metal από παλιές εποχές, από την εποχή των Kiss ας πούμε, αλλά η συγκεκριμένη συνεργασία έγινε μέσω ενός παιδιού που είναι και δημιουργός του συγκεκριμένου κόμικ του Λέξι Λίον, ο οποίος είναι ένας άγγλος με τον οποίο γνωριστήκαμε σε μία από τις μουσικές εκθέσεις πριν αρκετά χρόνια και είχε την ιδέα στο πρότζεκτ να συμπεριλάβει αρκετούς heavy metal μουσικούς, να τους δώσει υπερδυνάμεις και να τους κάνει κόμικ ήρωες και ήθελε να συνεργαστεί μαζί μου. Κάπως έτσι γνωριστήκαμε και έχω εμφανιστεί σε αρκετά τεύχη της σειράς του και μάλιστα έμαθα τελευταία ότι θα γίνει και βιντεοπαιχνίδι!
9. Πως βλέπεις τον εαυτό σου σε 5 χρόνια από τώρα; Η οικογένεια είναι μέσα στα σχέδια ή σε απασχολεί προς το παρόν η καριέρα σου;
Όταν δεν περιοδεύω και δεν δουλεύω στην Αμερική, συνήθως στην Ελλάδα βρίσκομαι. Πριν ένα χρόνο παντρεύτηκα κιόλας οπότε η οικογένεια είναι μέσα στα σχέδια μου. Γενικά θέλω να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω. Αυτό ξέρω να κάνω καλύτερα και αυτό θέλω να συνεχίσω να κάνω. Πάνω από όλα θέλω να έχω την υγεία μου εννοείται και όλοι οι άνθρωποι τριγύρω μου και τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα να σου πω την αλήθεια. Υγεία να έχουμε πρώτα και μετά σκέφτομαι την δουλειά.
10. Θα έμπαινες στη διαδικασία να δημιουργήσεις ένα τραγούδι για την Ελλάδα;
Βασικά έχουμε γράψει ένα τραγούδι που δεν είναι για την Ελλάδα μεν, αλλά είναι για… θα σου πω την ιστορία είναι ένα τραγούδι των Firewind και είναι ένα instrumental κομμάτι, το οποίο λέγεται SKG, τα οποία είναι τα αρχικά του αεροδρομίου Θεσσαλονίκης! Όλη η ιδέα προήλθε τέλος πάντων, ο μπασίστας του group είναι μεγάλος φαν μιας καναδέζικης μπάντας που λέγεται Rush. Αυτοί έχουν ένα τραγούδι το ΥΥZ, το οποίο είναι τα αρχικά του κωδικού του αεροδρομίου του Τορόντο επειδή είναι από τον Καναδά. Και πάντα λέγαμε ότι πρέπει να κάνουμε και εμείς ένα τραγούδι για το αεροδρόμιο μας ως Θεσσαλονικείς! Το λέγαμε κάθε φορά που φεύγαμε από το αεροδρόμιο Μακεδονία για να πάμε σε κάποια περιοδεία και κάναμε αυτό το τραγούδι, το οποίο είναι από τον προηγούμενο μας δίσκο που βγήκε το 2010 και το ονομάσαμε SKG, όποτε έχουμε τραγούδι όχι για την Ελλάδα μεν αλλά για το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, για την πόλη μας, αν θέλεις.
11. Στο εξωτερικό πως αντιμετωπίζουν την κρίση και την κατάσταση στην Ελλάδα, έχεις ακούσει αρνητικά σχόλια;
Αρνητικά σχόλια για να μας κοροϊδέψουν, όχι βέβαια. Όλοι νιώθουν αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, όλοι παρακολουθούν το τι γίνεται και μη νομίζεις, όλοι φοβούνται ότι θα είναι οι επόμενοι. Η αλήθεια είναι ότι και στην Αμερική υπάρχει κρίση, δεν είναι και εκεί τα πράγματα όπως ήταν πριν 4-5 χρόνια. Αν θυμάσαι καλά το 2008 ήταν που χτύπησε η κρίση και την Αμερική όπως και την Αγγλία. Αυτό το βλέπω και στις περιοδείες μας, γενικά ο κόσμος δεν έχει και τόσα πολλά λεφτά πλέον, δυσκολεύεται να πάει σε συναυλίες, να αγοράσει merchandise των group, έχει επίπτωση και στον χώρο του θεάματος, αν και όχι τόσο πολύ όσο στις άλλες δουλειές, γιατί σε τέτοιους δύσκολους καιρούς φαντάζομαι, πιστεύω γενικά ο κόσμος το ρίχνει πιο πολύ στη διασκέδαση, θέλει μάλλον να διασκεδάσει πιο πολύ για να μην νιώθει μίζερα. Αλλά γενικά η κρίση υπάρχει και έξω δεν είναι μόνο εδώ πέρα.
Δεν ασχολούμαι πολύ με τα πολιτικά και σαν μουσικός δεν πιστεύω ότι ενδιαφέρει κανέναν η άποψη ενός μουσικού. Δουλειά μας είναι να κάνουμε τον κόσμο να ξεχνά τα προβλήματα του και όχι να του απευθύνεσαι πολιτικά. Αυτή είναι η δική μου άποψη.
Ο Έλληνας κιθαρίστας του Ozzy Osbourne
Ο Κώστας Καραμητρούδης, για τους φίλους της ροκ μουσικής Gus G, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 12 Σεπτεμβρίου του 1980. Μοιράζει το χρόνο του μεταξύ Αμερικής και Ελλάδας και είναι ο πιο αναγνωρισμένος Έλληνας μουσικός heavy metal στον κόσμο.
Ήταν 9 ετών όταν κατάλαβε πως η κιθάρα ήταν το πεπρωμένο του. Είχε ροκ ακούσματα από τον πατέρα του και δεν άργησε να αποκτήσει την πρώτη του κιθάρα και να ξεκινήσει μαθήματα στο Ωδείο.
Μόλις 17 ετών έφυγε από την Ελλάδα για να γραφτεί στο διάσημο μουσικό κολλέγιο του Μπέρκλεϊ στη Βοστώνη. Δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές του, πάρα το γεγονός ότι είχε και υποτροφία, επειδή συνειδητοποίησε ότι δεν τον ενδιέφεραν οι ακαδημαϊκές γνώσεις αλλά το να ζήσει την εμπειρία.
Είναι ένας από τους νεότερους μουσικούς της heavy-metal που έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο την κιθαριστική τεχνική. Έχει παίξει σε πολλές μουσικές μπάντες όπως Mystic Prophecy, Nightrage, Arch Enemy και Dream Evil.
Έχει πραγματοποιήσει guest εμφανίσεις με διάφορους καλλιτέχνες, όπως παίζοντας σόλο-κιθάρα στα τραγούδια «Felonies of the Christian Art» και «Life Deprived» των Old Man’s Child, στο άλμπουμ In Defiance of Existence, και στο άλμπουμ Gallows Gallery των γιαπωνέζων Sigh.
Το 2009 τον επέλεξε ο Ozzy Osbourne , ανάμεσα σε πολλούς μουσικούς για βασικό του κιθαρίστα και έκτοτε περιοδεύει μαζί του αν και τον χαρακτηρίζει τρελλάρα.
Αυτή την περίοδο έχει δύο προτεραιότητες, τον Ozzy Osbourne και την δική του μπάντα, τους Firewind.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ...
1. Gus G, κατά κόσμον Κώστας Καραμητρούδης. Γεννήθηκες στη Θεσσαλονίκη και πλέον μοιράζεις τον χρόνο σου μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής και είσαι ένας από τους νεότερους μουσικούς metal που έχει φτάσει σε τόσο μεγάλο επίπεδο. Πόσο δύσκολο ήταν;
Ήταν μια προσπάθεια πολλών χρόνων. Δεν έγιναν όλα μέσα σε μία νύχτα. Κάνω δίσκους και είμαι στη σκηνή από το 2000 – 2001 χονδρικά, έφυγα από την Ελλάδα σε νεαρή ηλικία, σε μικρή ηλικία 17 χρονών. Γενικά ταξίδεψα αρκετά, απέκτησα πολλές εμπειρίες, έπαιζα με διάφορα groups, έχω περίπου 15…όχι παραπάνω από 15 άλμπουμ στο ενεργητικό μου, πολλές περιοδείες… Γενικά αυτή η καταξίωση τέλος πάντων του να φθάσω μέχρι την μπάντα του Ozzy Osbourne ήρθε μέσα σε 10 χρόνια όλο αυτό. Και βέβαια με πολύ σκληρή δουλειά έτσι.
2. Ήθελε πολύ χρόνο φαντάζομαι, πολύ χρόνο απομόνωσης καθώς οι περισσότεροι μουσικοί περνούν αρκετό χρόνο μόνοι τους
Εντάξει, βασικά στην ουσία όταν είσαι σε περιοδεία είσαι μία ώρα πάνω στην σκηνή ας πούμε και τις υπόλοιπες 23 ώρες είσαι ή σε ένα αεροπλάνο ή σε ένα λεωφορείο, κάπως έτσι, ή σε ένα ξενοδοχείο. Πρέπει βασικά να σου αρέσουν πολύ τα ταξίδια και οι συνθήκες πολλές φορές δεν είναι πάντα οι ιδανικότερες ειδικά όταν πρωτοξεκινάς, αλλά αν το κάνεις για τους σωστούς λόγους και ξέρεις γιατί το κάνεις αυτό, που είναι στην ουσία για μένα η αγάπη για την μουσική, αυτός είναι ο κύριος λόγος. Εάν το κάνεις για αυτόν τον λόγο, τότε τα υπομένεις όλα και θα περάσεις και καλά κιόλας.
3. Πότε κατάλαβες ότι η μουσική ήταν το πεπρωμένο σου σε μικρή ηλικία ή αργότερα;
Από 9 χρονών το κατάλαβα αυτό να σου πω την αλήθεια. Από τότε που είχα ακούσει έναν δίσκο του Peter Phantom που είχε ο πατέρας μου στο σπίτι, το “Phantom comes alive” και άκουσα την κιθάρα του να παίζει, ήμουν 9 ή 8 χρονών νομίζω. Ο πατέρας μου είχε κάποια ροκ βινύλια στο σπίτι, ένα του Peter Phantom, ένα των Eagles, το “Hotel California” και μεγάλωσα με αυτούς τους ήχους και μου άρεσε από μικρός, ήθελα από τότε να παίξω κιθάρα. Θυμάμαι πήγα και είπα στον πατέρα μου τότε, του ζήτησα να με γράψει σε ωδείο για να μάθω, να κάνω μαθήματα τέλος πάντων και να μου αγοράσει μια κιθάρα.
4. Μπήκες σε ένα από τα πιο γνωστά πανεπιστήμια στον τομέα της μουσικής στο Μπέρκλευ, αλλά δεν ολοκλήρωσες αποφάσισες να μπεις στον κόσμο της μουσικής και να αποκτήσεις την εμπειρία
Κάπως έτσι, το Μπέρκλευ για μένα στην Βοστώνη ήταν κάπως ο τρόπος, αν θέλεις, ή μάλλον η δικαιολογία για να μπορέσω να πάω στο εξωτερικό για να δω τι γίνεται εκεί. Όχι ότι δεν είχα σκοπό να σπουδάσω… Είχα και είχα και υποτροφία μάλιστα τότε, αλλά όταν πήγα εκεί γενικά συνειδητοποίησα ότι δεν με ενδιέφερε και τόσο πολύ πια οι σπουδές πάνω στη μουσική γιατί είχα σπουδάσει και είχα πάει 4 χρόνια στο σύγχρονο ωδείο Θεσσαλονίκης. Είχα τέλος πάντων μουσικές σπουδές και για θεωρία και για αρμονία, ήξερα τι μου γινόταν και ένιωθα ότι αυτό που μου έλειπε ήταν να παίξω με μία μπάντα να αποκτήσω πραγματικές εμπειρίες, να παίξω σε συναυλίες και όχι τόσο πολύ το ακαδημαϊκό μέρος.
5. Πως είναι η συνεργασία με τον Ozzy Osbourne;
Είναι πολύ καλή, είμαι στην μπάντα του εδώ και πάνω από 3 χρόνια πλέον, από το καλοκαίρι του 2009, έπαιξα στο τελευταίο του άλμπουμ το “Scream” που βγήκε το 2010, κάναμε και την παγκόσμια περιοδεία, και φέτος το περασμένο καλοκαίρι κάναμε επίσης και την “Ozzy and Friends” περιοδεία στην Ευρώπη και γενικά η συνεργασία κυλάει πολύ ομαλά, τα πηγαίνουμε πολύ καλά, γενικά και όλη η μπάντα, είμαστε μια πολύ καλή ομάδα.
6. Ευτράπελα στις συναυλίες έχουν συμβεί που να είναι αξιομνημόνευτα; Το κοινό είναι ούτως ή άλλως φανατικό και η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη
Τίποτα το τρομερό δεν έχει συμβεί. Απλά, γενικά ο Ozzy είναι που είναι τρελάρας αλλά είναι και μεγάλος πλακατζής! Έχει αυτή την μάνικα, αν έχεις δει στα live του, η οποία πετάει αφρό και πάντα σε κάθε συναυλία βρέχει τις πρώτες σειρές, τους κάνει όλους άσπρους από πάνω μέχρι κάτω με αφρό! Κάποιες φορές με έχει πάρει και μένα η μπάλα, έχω καταλήξει και εγώ εκεί που παίζω ξαφνικά να γίνω ολόκληρος χιονάνθρωπος από πάνω μέχρι κάτω, καλυμμένος με αφρό! Αλλά τίποτα ιδιαίτερα τρελό, οι συναυλίες πάνε γενικά πολύ καλά.
7. Δουλεύεις συγχρόνως με πολλά συγκροτήματα. Πως καταφέρνεις να ανταποκρίνεσαι χρονικά;
Πολλά συγκροτήματα είχα όταν ήμουν πιο μικρός, έπαιζα σε 4 group ταυτόχρονα, αλλά από το 2005 και μετά είμαι μόνο με τους Firewind, την δικιά μου την μπάντα στην ουσία και από το 2009 εννοείται από τότε που μπήκα στον Ozzy είναι αυτές οι δύο οι προτεραιότητες μου. Όταν δεν δουλεύω με τον Ozzy, δουλεύω με την μπάντα μου. Οπότε ασχολούμαι με αυτά τα δύο.
8. Οι θαυμαστές σου σε έχουν δει και ως ήρωα κόμικ. Πως προέκυψε η ιδέα αυτή;
Έχουν ξαναγίνει παντρέματα του κόσμου των κόμικς με τον κόσμο της ροκ και της heavy metal από παλιές εποχές, από την εποχή των Kiss ας πούμε, αλλά η συγκεκριμένη συνεργασία έγινε μέσω ενός παιδιού που είναι και δημιουργός του συγκεκριμένου κόμικ του Λέξι Λίον, ο οποίος είναι ένας άγγλος με τον οποίο γνωριστήκαμε σε μία από τις μουσικές εκθέσεις πριν αρκετά χρόνια και είχε την ιδέα στο πρότζεκτ να συμπεριλάβει αρκετούς heavy metal μουσικούς, να τους δώσει υπερδυνάμεις και να τους κάνει κόμικ ήρωες και ήθελε να συνεργαστεί μαζί μου. Κάπως έτσι γνωριστήκαμε και έχω εμφανιστεί σε αρκετά τεύχη της σειράς του και μάλιστα έμαθα τελευταία ότι θα γίνει και βιντεοπαιχνίδι!
9. Πως βλέπεις τον εαυτό σου σε 5 χρόνια από τώρα; Η οικογένεια είναι μέσα στα σχέδια ή σε απασχολεί προς το παρόν η καριέρα σου;
Όταν δεν περιοδεύω και δεν δουλεύω στην Αμερική, συνήθως στην Ελλάδα βρίσκομαι. Πριν ένα χρόνο παντρεύτηκα κιόλας οπότε η οικογένεια είναι μέσα στα σχέδια μου. Γενικά θέλω να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω. Αυτό ξέρω να κάνω καλύτερα και αυτό θέλω να συνεχίσω να κάνω. Πάνω από όλα θέλω να έχω την υγεία μου εννοείται και όλοι οι άνθρωποι τριγύρω μου και τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα να σου πω την αλήθεια. Υγεία να έχουμε πρώτα και μετά σκέφτομαι την δουλειά.
10. Θα έμπαινες στη διαδικασία να δημιουργήσεις ένα τραγούδι για την Ελλάδα;
Βασικά έχουμε γράψει ένα τραγούδι που δεν είναι για την Ελλάδα μεν, αλλά είναι για… θα σου πω την ιστορία είναι ένα τραγούδι των Firewind και είναι ένα instrumental κομμάτι, το οποίο λέγεται SKG, τα οποία είναι τα αρχικά του αεροδρομίου Θεσσαλονίκης! Όλη η ιδέα προήλθε τέλος πάντων, ο μπασίστας του group είναι μεγάλος φαν μιας καναδέζικης μπάντας που λέγεται Rush. Αυτοί έχουν ένα τραγούδι το ΥΥZ, το οποίο είναι τα αρχικά του κωδικού του αεροδρομίου του Τορόντο επειδή είναι από τον Καναδά. Και πάντα λέγαμε ότι πρέπει να κάνουμε και εμείς ένα τραγούδι για το αεροδρόμιο μας ως Θεσσαλονικείς! Το λέγαμε κάθε φορά που φεύγαμε από το αεροδρόμιο Μακεδονία για να πάμε σε κάποια περιοδεία και κάναμε αυτό το τραγούδι, το οποίο είναι από τον προηγούμενο μας δίσκο που βγήκε το 2010 και το ονομάσαμε SKG, όποτε έχουμε τραγούδι όχι για την Ελλάδα μεν αλλά για το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, για την πόλη μας, αν θέλεις.
11. Στο εξωτερικό πως αντιμετωπίζουν την κρίση και την κατάσταση στην Ελλάδα, έχεις ακούσει αρνητικά σχόλια;
Αρνητικά σχόλια για να μας κοροϊδέψουν, όχι βέβαια. Όλοι νιώθουν αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, όλοι παρακολουθούν το τι γίνεται και μη νομίζεις, όλοι φοβούνται ότι θα είναι οι επόμενοι. Η αλήθεια είναι ότι και στην Αμερική υπάρχει κρίση, δεν είναι και εκεί τα πράγματα όπως ήταν πριν 4-5 χρόνια. Αν θυμάσαι καλά το 2008 ήταν που χτύπησε η κρίση και την Αμερική όπως και την Αγγλία. Αυτό το βλέπω και στις περιοδείες μας, γενικά ο κόσμος δεν έχει και τόσα πολλά λεφτά πλέον, δυσκολεύεται να πάει σε συναυλίες, να αγοράσει merchandise των group, έχει επίπτωση και στον χώρο του θεάματος, αν και όχι τόσο πολύ όσο στις άλλες δουλειές, γιατί σε τέτοιους δύσκολους καιρούς φαντάζομαι, πιστεύω γενικά ο κόσμος το ρίχνει πιο πολύ στη διασκέδαση, θέλει μάλλον να διασκεδάσει πιο πολύ για να μην νιώθει μίζερα. Αλλά γενικά η κρίση υπάρχει και έξω δεν είναι μόνο εδώ πέρα.
Δεν ασχολούμαι πολύ με τα πολιτικά και σαν μουσικός δεν πιστεύω ότι ενδιαφέρει κανέναν η άποψη ενός μουσικού. Δουλειά μας είναι να κάνουμε τον κόσμο να ξεχνά τα προβλήματα του και όχι να του απευθύνεσαι πολιτικά. Αυτή είναι η δική μου άποψη.
