«Το γλυκό των μερακλήδων» που έχει κατακτήσει την Κολομβία
Έργα Ελλήνων

«Το γλυκό των μερακλήδων» που έχει κατακτήσει την Κολομβία

Ο επιχειρηματίας που βρίσκεται πίσω από την «άλωση» της Κολομβίας και γειτονικών της χωρών με κουραμπιέδες είναι ο Σπύρος Γκόγκας, κύριος μέτοχος της εταιρείας Greco S.A. Σήμερα, το εργοστάσιό του στα βόρεια προάστια της πόλης, η οποία κάποτε ήταν το αρχηγείο του θρυλικού Pablo Escobar, παράγει 60 τόνους κουραμπιέδες τον μήνα, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων κατευθύνεται για εσωτερική κατανάλωση, αλλά ένα μέρος εξάγεται σε Παναμά και Εκουαδόρ.

Ο Σπύρος Γκόγκας, που κατάγεται από την Κέρκυρα, σπούδασε βιολογία στην Αθήνα και έφτασε στο Μεντεγίν πριν από 20 χρόνια. «Σε κάποια φάση, συνειδητοποίησα ότι η Κέρκυρα ήταν πολύ μικρή για μένα και ότι θα έπρεπε να ψάξω την τύχη μου στον ευρύτερο κόσμο», είχε αναφέρει. ‘Ετσι, ανέβηκε σε ένα αεροπλάνο, προσγειώθηκε στην Κολομβία, αγόρασε ένα απαρχαιωμένο εργοστάσιο και ξεκίνησε να παράγει κουραμπιέδες. Οι ντόπιοι εντυπωσιάστηκαν από το γλυκό και σύντομα έγινε καθημερινή τους συνήθεια -«το γλυκό των μερακλήδων», το χαρακτηρίζουν και το λένε μπισκότο αμυγδάλου (galleta almendra).

 

 

Λόγω του εξαιρετικού κλίματος της «αιώνιας άνοιξης», του νεανικού και μορφωμένου εργατικού δυναμικού, του φτηνού εθνικού νομίσματος και της φιλοεπιχειρηματικής κυβερνητικής πολιτικής, η πόλη αποτελεί μαγνήτη για τις ξένες επιχειρήσεις.

Η εταιρεία του Κερκυραίου επιχειρηματία αποτελεί τμήμα ενός ομίλου εταιρειών που δραστηριοποιείται στους τομείς κλωστοϋφαντουργίας, τροφίμων και διανομής. Τα τελευταία 6 έτη, η Greco διεύρυνε τον κατάλογο των προϊόντων της προσθέτοντας γλυκίσματα, τσίχλες, σοκολατάκια και μπισκότα. Όμως το προϊόν-σημαία της εταιρείας παραμένει ο «ηρωικός» κουραμπιές.

 

 

Είχε ήδη ορισμένα μέλη της οικογένειάς του στο Mεντεγίν κι έτσι η πόλη της Κολομβίας ήταν η φυσική επιλογή. Αγόρασε ένα χρησιμοποιημένο εργοστάσιο με ορισμένες παλιές μηχανές και αποφάσισε να ξεκινήσει. «Οι πρώτες μου προσπάθειες απέτυχαν τραγικά. Και τότε μου ήρθε η ιδέα του κουραμπιέ. Αγόρασα νέες μηχανές και τα υπόλοιπα είναι ιστορία». Στην ερώτηση του γιατί επέλεξε τους κουραμπιέδες, απάντησε «Οταν πρωτοήρθα, η αγορά μπισκότων κυριαρχούταν από δυο-τρεις μεγάλες εταιρείες που ακολουθούσαν τις αρχές του μαζικού μάρκετινγκ. Αποφάσισα να επιλέξω ένα προϊόν που απευθυνόταν στους «μερακλήδες» -ακολούθησα μια στρατηγική που αργότερα ονομάστηκε «niche marketing». Με άλλα λόγια, σκέφτηκα ορισμένες ελληνικές πολιτισμικές προτιμήσεις και βρέθηκα να ακολουθώ -χωρίς να το γνωρίζω- μια πολύ επαναστατική τότε στρατηγική μάρκετινγκ!».

Η ιστορία του κ. Γκόγκα αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα των πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων που έχει ένας ξένος όταν προσπαθεί να μπει σε μια αγορά. Τα μειονεκτήματα είναι η έλλειψη γνώσης των τοπικών συνθηκών και της τοπικής κουλτούρας, όμως τα πλεονεκτήματα είναι η εισαγωγή νέων τρόπων σκέψης που επαναστατικοποιούν τις τοπικές παραδόσεις και κανόνες, κάτι που για πολλούς αναλυτές αποτελεί την πεμπτουσία της επιχειρηματικότητας.

 

 

Το εργοστάσιό του απασχολεί σήμερα 150 άτομα που είναι ντόπιοι. «Οι εργαζόμενοί μας έχουν όλοι οικογένειες. Λειτουργούν στο πλαίσιο αξιών που τονίζουν τη σκληρή δουλειά και την πειθαρχία. Η τοπική κοινωνία από την πρώτη στιγμή μάς αγκάλιασε και μας υποστήριξε» παραδέχεται και συνεχίζει λέγοντας «Bρίσκω τους ανθρώπους εδώ εξαιρετικά επιχειρηματικούς. Πιστεύω επίσης ότι το υπάρχον σήμερα κλίμα ιδεών στο Mεντεγίν ενθαρρύνει την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία. Απ’ αυτή τη σκοπιά, η Κολομβία διαφέρει πολύ από την Ευρώπη και ιδιαίτερα την Ελλάδα, όπου το όραμα είναι ο δημόσιος τομέας.

Εδω οι άνθρωποι δεν θέλουν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι -θέλουν να γίνουν επιχειρηματίες. Οι δημόσιοι υπάλληλοι εδώ δεν έχουν τα προνόμια που έχουν στην Ελλάδα, όπως π.χ. τη μονιμότητα. Το όνειρο κάθε γονιού είναι να δουλέψουν τα παιδιά του σε μία ιδιωτική επιχείρηση, όχι για το κράτος. Βοηθάει επίσης ότι η φορολογική πολιτική εδώ είναι σχετικά σταθερή, ενώ στην Ελλάδα αλλάζει κάθε μέρα. Η ραχοκοκαλιά της Κολομβίας και η ατμομηχανή της οικονομίας είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Αυτό το λαμβάνει υπόψη η φορολογική πολιτική».

 

 

Ο Σπύρος Γκόγκας όταν ρωτήθηκε ποιο είναι ακριβώς το στοιχείο που χαρακτηρίζει περισσότερο από όλα την επιχειρηματική δραστηριότητα σε μία αναπτυσσόμενη χώρα όπως η Κολομβία απάντησε πως «Eδώ πρέπει να είσαι συνέχεια στην «τσίτα». Κάθε ημέρα, αντιμετωπίζεις νέους παράγοντες που ποτέ σου ούτε καν ονειρεύτηκες και νέες συνθήκες που δεν μπορούσες να προβλέψεις. Υπάρχουν μεγάλες ευκαιρίες, όμως και μεγάλα ρίσκα. Είναι σαν να έχει ενωθεί σε ένα η Κόλαση και ο Παράδεισος. Τη μία ημέρα είσαι πλούσιος και την άλλη δεν έχεις τίποτα!»

Ο κ. Γκόγκας είναι παντρεμένος με τη Maria Victoria Mesa και έχουν τρία παιδιά, την Καρολίνα, τη Σοφία και τον Νικόλα.

 

ΠΡΟΣΘΕΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ