Ο Ντίνος Κωνσταντινίδης, χειρούργος και διευθυντής στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, είναι ο Έλληνας γιατρός που διακρίθηκε και τιμήθηκε στην Αμερική για την πανεπιστημιακή και ιατρική του προσφορά και αυτός που έφερε την επανάσταση της Λαπαροσκοπικής και Ρομποτικής Χειρουργικής στην Ελλάδα.

Γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1956 στο παραθαλάσσιο χωριό Αρκάσα της Καρπάθου, η οποία έχει ιδιαίτερα ξεχωριστή θέση στην καρδιά του. Στις αρχές του 1970, οι γονείς και τα πέντε αδέλφια του μετανάστευσαν στην Αμερική, ενώ εκείνος παρέμεινε στην Ελλάδα και μεγάλωσε με τον παππού και τη γιαγιά του. Έπειτα, ταξίδεψε στη Ρόδο, όπου και συνέχισε το σχολείο στο Βενετόκλειο Γυμνάσιο.

Από μικρό παιδί αγαπούσε το διάβασμα και συνήθιζε να χάνεται στις περιπέτειες των ηρώων του διάσημου συγγραφέα Κρόνιν, όπως λέει κι ο ίδιος σε συνέντευξή του. Δύο γιατροί ήταν τα πρότυπά του μεγαλώνοντας και χτίζοντας προσωπικότητα• ο Ρόμπερτ Σάννον, κεντρικό πρόσωπο στα «Άγουρα Χρόνια», και ο Άντριου Μάνσον, ο πρωταγωνιστής στο «Κάστρο». Οι γιατροί και στα δύο βιβλία του Κρόνιν αγωνίζονται με αντίπαλο το κατεστημένο, που φοβάται καθετί νέο αλλά ακόμα και την ιδέα του καινούριου, και αγωνίζονται για να οδηγήσουν τη μοίρα τους και την κοινωνία.

Ο Ντίνος Κωνσταντινίδης δεν απέκτησε την κλίση του στην ιατρική και την κοινωνική προσφορά μόνο από τα λογοτεχνικά πρότυπα γιατρών. Η επιρροή από τη γιαγιά του, την Κοκόνα Παζαρτζή, που ήταν ένα είδος πρακτικής γιατρού του χωριού ήταν καθοριστική για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της ηθικής του. Η Καρπάθια μάζευε βότανα, ετοίμαζε αλοιφές, έφτιαχνε φάρμακα κι ήταν πάντα πρόθυμη και διαθέσιμη να βοηθήσει τον μικρό τόπο. Ο χειρούργος, μάλιστα, διηγείται πως όταν έφταναν Καλύμνιοι ψαράδες στο λιμάνι (το Φοινίκι), την επισκέπτονταν για να βοηθηθούν από τα θεραπευτικά γιατροσόφια της.

Μετά την εξαιρετική απόδοση του στις εξετάσεις που τον εισήγαγαν στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ήρθε το πτυχίο της Ιατρικής και η αρχή της καριέρας του στην Αμερική. Αρχικά, έγινε Επικεφαλής Ειδικευομένων Γενικής Χειρουργικής στο Riverside Methodist Hospital, στο Οχάιο, ενώ αργότερα επέλεξε για ειδικότητα τη Γενική Χειρουργική κι έλαβε θέση σε αυτήν με υποτροφία, καταλαμβάνοντας τη μία από τις δυο θέσεις, τις οποίες διεκδικούσαν 180 υποψήφιοι.

Το 1990, απέκτησε τον τίτλο Ειδικότητος του Αμερικάνικου Συμβουλίου Χειρουργικής (American Board of Surgery) με άριστα και, στα τριάντα δύο του χρόνια, έγινε Επίκουρος καθηγητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Ohio City University. Δίδασκε σε φοιτητές και ειδικευόμενους, ενώ ήταν κι επικεφαλής μιας ομάδας χειρουργών με σημαντικό χειρουργικό και διδακτικό έργο.

Το 1991, επέστρεψε στην Ελλάδα, έπειτα από πρόσκληση του Προέδρου του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών, Γιώργου Αποστολόπουλου, όπου και είναι μέχρι σήμερα Διευθυντής Γενικής Λαπαροσκοπικής και Ρομποτικής Χειρουργικής. Έναν χρόνο αργότερα, έγινε Διδάκτορας του Τμήματος Ιατρικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης για δύο έτη.

Η διεθνής αναγνώριση έφερε διακρίσεις και σπουδαίους τίτλους στον διεθνής φήμης γιατρό, όπως PhD, FACS, Adjunct Professor of Surgery, Ohio State University, Πρόεδρος Αμερικανικού Κολλεγίου Χειρουργών, Επιστημονικός Διευθυντής.

Η τελευταία λέξη της χειρουργικής τεχνολογίας είναι το σύστημα da Vinci, με τον σχεδιασμό του να ξεκινά από το 1995, ενώ από το 2000 χρησιμοποιείται σε περισσότερα από 350 νοσοκομεία. Η χρήση του, εξαιτίας των σημαντικών πλεονεκτημάτων του, εξαπλώνεται ταχύτατα παγκοσμίως. Μέχρι σήμερα το έχουν χρησιμοποιήσει περισσότεροι από τρία εκατομμύρια ασθενείς σε όλον τον κόσμο, ενώ το κόστος του μηχανήματος φτάνει περίπου τα 1.2 εκατομμύρια δολάρια. Στην Ελλάδα, η πρώτη επέμβαση ρομποτικής χειρουργικής πραγματοποιήθηκε από τον Ντίνο Κωνσταντινίδη και την επιστημονική του ομάδα από το Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, τον Σεπτέμβριο του 2006.

Επιπλέον, τελεί κριτής στα περιοδικά Journal of Robotic Surgery (Περιοδικό Ρομποτικής Χειρουργικής), Obesity Surgery (Χειρουργική Παχυσαρκίας) και International Journal of computer-assisted Radiology & Surgery (Διεθνές Περιοδικό Ακτινολογίας και Χειρουργικής υποβοηθούμενες από Συστήματα Ηλεκτρονικών Υπολογιστών), έχει υπάρξει κριτής εργασιών σε επιστημονικά συνέδρια, ενώ έχει συμμετάσχει και σε πολλά επιστημονικά συμβούλια σε όλον τον κόσμο.

Από το 2001 έως το 2010, προσέφερε εθελοντικά Ιατρικές Υπηρεσιών («Ομάδα Αιγαίου») στα νησιά Πάτμος, Αστυπάλαια, Κάρπαθος, Ίος, Κάσος και Ικαρία, ενώ όταν ερωτήθηκε σε συνέντευξή του τι σημαίνει ο άνθρωπος για εκείνον, απάντησε «Ο άνθρωπος είναι το παν. Δεν αντιμετωπίζω μόνο τεχνολογικά και ιατρικά το πρόβλημα του ασθενούς. Αν έκανα μόνο αυτό θα είχα αποτύχει ως γιατρός. Πρέπει να διαμορφώσω μια γνώμη για τον άνθρωπο που κάθεται απέναντι μου κι εκείνος για μένα. Θέλω να με εμπιστευτεί και να αντιληφθεί, ότι θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για εκείνον».

Ο ελεύθερος χρόνος του Ντίνου Κωνσταντινίδη είναι αφιερωμένος στην οικογένειά του, την κόρη του Σίσσυ, τον γιο του Μιχάλη και τη σύζυγό του Μαριλένα Βλάχου, Επίκουρο Καθηγήτρια Φαρμακευτικής Τεχνολογίας στη Φαρμακευτική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.