Η Μαργαρίτα Γκλέμπα έχει τη θέση της ERC ανώτερης ερευνητικής συνεργάτιδας στο Ινστιτούτο Αρχαιολογικών Ερευνών ΜακΝτόναλντ του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Εξειδικεύεται στην αρχαιολογία της κλωστοϋφαντουργίας και έρευνα τα υφάσματα, κλωστοϋφαντουργικά εργαλεία και την προέλευσή τους. Πρόσφατα, δημοσίευσε μια μελέτη που αποκαλύπτει μεγάλες διαφορές μεταξύ των αρχαίων υφασμάτων της Ιταλίας και της Ελλάδας.

Η Μαργαρίτα Γκλέμπα ολοκλήρωσε το πτυχίο της στη Βιολογία και την Ιστορία Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Rutgers το 1997. Στη συνέχεια ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό και διδακτορικό της στην Κλασική και Νέα Ανατολική Αρχαιολογία στο Κολέγιο του Μπριν Μαρ με τις εργασίες “Η κλωστοϋφαντουργία στην Ετρουρία: η υπόθεση του Poggio Civitate (Murlo)” και “Παραγωγή κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων στην προ-Ρωμαϊκή Ιταλία: Αρχαιολογικές αποδείξεις “, το 1999 και το 2004 αντίστοιχα.

“Τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα είναι και εξακολουθούν να θεωρούνται ευρέως ένας από τους πιο πολύτιμους δείκτες της ατομικής και ομαδικής ταυτότητας. Ακόμα και στις κοινωνίες σήμερα, συχνά διαμορφώνουμε τις απόψεις μας για τους άλλους με βάση το είδος του υφάσματος που φορούν: το νήμα tweed συνδέεται με την ιρλανδική και τη βρετανική κουλτούρα, τα ρούχα από κασμίρ με την Κεντρική Ασία και το μετάξι με την Άπω Ανατολή για παράδειγμα” τονίζει η Ελληνίδα ερευνήτρια.

Ξεκίνησε να εργάζεται ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Rutgers τον Ιανουάριο του 2005. Δίδαξε τα μαθήματα “Ελληνική και Ρωμαϊκή Θρησκεία” και “Ελληνική και Ρωμαϊκή Μυθολογία”.

Τον Οκτώβριο του 2005, εργάστηκε ως διευθύντρια ερευνητικού προγράμματος στο κέντρο Danish National Research Foundation’s Center. Μέρος των καθηκόντων της ήταν ο σχεδιασμός ερευνητικών προγραμμάτων, ο συντονισμός ερευνητικών ομάδων και η συνεργασία με διεθνείς συνεργάτες, συμμετείχε σε μελέτες και ανάλυση υλικών, φρόντιζε τη διοργάνωση εργαστηρίων και συνεδρίων και έκανε συγγραφή και επεξεργασία άρθρων και βιβλίων. Παρέμεινε στη θέση αυτή έως και τον Σεπτέμβριο του 2009.

Η Μαργαρίτα Γκλέμπα στη συνέχεια ορίστηκε ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Κέντρο Κλωστοϋφαντουργικών Ερευνών του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης για την περίοδο από τον Ιούνιο του 2009 έως τον Σεπτέμβριο του 2009. Από τον Οκτώβριο του 2009 έως τον Σεπτέμβριο του 2011 εργάστηκε στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας του Πανεπιστημιακού Κολεγίου του Λονδίνου (UCL) ως ερευνήτρια Marie Curie. Προήχθη σε  ανώτερη ερευνητική συνεργάτιδα στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας και στη συνέχεια εργάστηκε ως κύρια ερευνητική συνεργάτιδα  στο UCL.

Από τον Ιούλιο του 2014 έως και σήμερα, είναι ανώτερη ερευνητική συνεργάτιδα του Ινστιτούτου Αρχαιολογικών Ερευνών ΜακΝτόναλντ του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Είναι η κύρια ερευνήτρια ενός πενταετούς προγράμματος που χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (European Research Council), με τίτλο “Παραγωγή και κατανάλωση κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων στη Μεσόγειο από το 1000 έως το 500 π.Χ.”.

“Ευτυχώς για εμάς, στη διάρκεια της Εποχής του Σιδήρου (1000-400 π.Χ.) οι άνθρωποι θάβονταν μαζί με πολλά μεταλλικά αντικείμενα, όπως προσωπικά διακοσμητικά, όπλα και άλλα. Τα μέταλλα αυτά συμβάλλουν στη διατήρηση των υφασμάτων καθώς το μέταλλο καταστρέφει αποτελεσματικά τους μικροοργανισμούς που διαφορετικά θα κατέστρεφαν τα οργανικά υλικά, ενώ από την άλλη τα άλατα των μετάλλων βοηθούν τη διατήρηση των ινών των υφασμάτων, διατηρώντας έτσι την υφαντική μικροδομή. Έτσι, έχουμε ένα μεγάλο αριθμό κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, παρότι υπάρχουν μόνο σε μικροσκοπικά θραύσματα. Μέσω σχολαστικής ανάλυσης, χρησιμοποιώντας ψηφιακή και σάρωση ηλεκτρονικής μικροσκοπίας, υγρή χρωματογραφία υψηλής απόδοσης και άλλες προηγμένες μεθόδους, μπορούμε να καθορίσουμε πολλές πληροφορίες συμπεριλαμβανομένης της φύσης των πρώτων υλών και των δομικών χαρακτηριστικών όπως η διάμετρος του σπειρώματος, η κατεύθυνση συστροφής, ο τύπος ύφανσης ή η σύνδεση και ο αριθμός των νημάτων” τόνισε η Μαργαρίτα Γκλέμπα.

Διαβάστε επίσης:

Μελέτη αποκαλύπτει διαφορές στα αρχαία υφάσματα της Ιταλίας και της Ελλάδας