Ερευνητής στο Ινστιτούτο Max Planck
Ο Ηλίας Ρούσσος είναι αστροφυσικός και ερευνητής στο διεθνούς κύρους Ινστιτούτο Max Planck. Αντικείμενο της έρευνάς του είναι το ηλιακό σύστημα και ιδιαίτερα ο Κρόνος, οι δορυφόροι του και η ατμόσφαιρα που τον περιβάλλει.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο τμήμα της Αστροφυσικής, έναν χρόνο αργότερα πήρε μετεγγραφή στο αντίστοιχο τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ΄ όπου αποφοίτησε το 2003. Πηγή των αστροφυσικών του αναζητήσεων ήταν οι αποστολές της NASA και κυρίως η προσεδάφιση του Pathfinder στον πλανήτη Άρη, το 1997 και η αποστολή του διαστημοπλοίου Cassini, προς τον Κρόνο.
Συνέχισε τις σπουδές του στο Διεθνές Διαστημικό Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, πάνω σε θέματα που έχουν σχέση με τον σχεδιασμό διαστημικών προγραμμάτων και αποστολών. Το γερμανικό ινστιτούτο Max Planck Institute for Solar System Research (MPS), του προσέφερε θέση και μάλιστα, τον τίμησε για τη διδακτορική του διατριβή, που παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Πλανητικής Επιστήμης, με τη διεθνή διάκριση «Max Planck Society?s Otto-Hahn-Medal».
Σύμφωνα με τον κ. Ρούσσο, ο Κρόνος αποτελεί από μόνος του μια μικρογραφία ενός ηλιακού συστήματος, καθώς υπάρχουν οι περίφημοι δακτύλιοί του και άλλα περίπου 60 φεγγάρια, τα 10 από τα οποία είναι μεγαλύτερα από τη σελήνη, ενώ ένα, ο Τιτάνας, είναι συγκρίσιμος με τη γη.
Η έρευνα του κ. Ρούσσου εστιάζεται στη μελέτη του διαστημικού περιβάλλοντος του Κρόνου, την ονομαζόμενη μαγνητόσφαιρα, δηλαδή την περιοχή εκείνη όπου το μαγνητικό πεδίο που ο ίδιος ο πλανήτης παράγει, κυριαρχεί του μαγνητικού πεδίου του ηλίου. Μέσα στη μαγνητόσφαιρα τα φορτισμένα σωματίδια που υπάρχουν εγκλωβισμένα, διαμορφώνουν αυτό που αποκαλείται διαστημικό περιβάλλον, ή διεθνικός καιρός. Αυτό που μελετά ο κ. Ρούσσος είναι το αποτέλεσμα ενός πειράματος που πραγματοποιείται στο MPS και μετράει τα υψηλής ενέργειας σωμάτια, σαν αυτά που είναι παγιδευμένα στη μαγνητόσφαιρα του Κρόνου. Η παρακολούθηση του φαινομένου αυτού είναι σημαντική για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, γιατί τα σωμάτια αυτά μπορούν να προκαλέσουν ζημιά στα ηλεκτρονικά συστήματα των διαστημοπλοίων που πλησιάζουν τον πλανήτη. Και δεύτερον, ο βομβαρδισμός των δακτυλίων και των φεγγαριών του Κρόνου από αυτά τα υψηλής ενέργειας σωμάτια, μεταλλάσσουν την επιφάνειά τους.
Greg Glenn
-25/08/2019 2:31 πμ
Hello Elias,
I just saw your paper that was published in February, 2019 entitled “Jovian Cosmic-Ray Protons in the Heliosphere: Constraints by Cassini Observations”.
I published a paper at arXiv about the same time (January, 2019) and one of my figures (Fig. 10) looks almost identical to your Figure labelled “Jupiter and Saturn connected through the Parker spiral for 2015 June 20. The angle Φ SJ is the longitudinal separation of Jupiter and Saturn, as discussed in Section 3.3”.
Unlike yourself, I am not an astrophysicist. I am an Aerospace Engineer specializing in spacecraft power systems and so know quite a bit about space weather and solar cycles. I worked on many NASA missions, including to MARS and VENUS. I would love it if you would read my short paper. It’s written more as an online Scientific American paper and not as if intended for publication in a technical journal. Therefore, it is not as technical as your paper published at the Astrophysical Journal and has much less mathematics.
Please read and I would love to hear your comments!
Link to paper: https://arxiv.org/abs/1901.10574
ευχαριστώ πολύ
–Greg