Ο Δρ. Λεωνίδας Ζωγράφος είναι καθηγητής στη Σχολή Βιολογίας και Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης. Το βασικό του ερευνητικό αντικείμενο αλλά και πρακτική ενασχόληση αφορούν τη διάγνωση και τη συντηρητική διαχείριση των όγκων που βρίσκονται εντός του ματιού, αλλά και την ανάπτυξη καινοτόμων μεθόδων ραδιοθεραπείας. Το 1984 εισήγαγε τη μέθοδο της ακτινοβολίας με πρωτόνια στη Δυτική Ευρώπη, για τη θεραπεία των ενδοφθαλμίων όγκων.

Έχει διεθνή φήμη στην οφθαλμική ογκολογία και έχει λάβει πολυάριθμες τιμές και διακρίσεις. Είναι διευθυντής στην Κλινική Jules-Gonin που ειδικεύεται στη θεραπεία των ματιών και επιστημονικός διευθυντής στο Ινστιτούτο Έρευνας στην Οφθαλμολογία στη Σιόν της Ελβετίας. Έχει επίσης λάβει πολλές διακρίσεις και τιμές. Το 2009 τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος του Φοίνικα από την Ελληνική Δημοκρατία, το 2003 έγινε επίτιμος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο στο Αλγέρι, και το 2004 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Είναι μέλος σε πολλές επιστημονικές κοινότητες οφθαλμολογίας και έχει συγγράψει πάνω από 160 πρωτότυπα άρθρα και 140 κεφάλαια σε επιστημονικά βιβλία, κριτικές ή επιστολές. Το 2002 ήταν ο βασικός συγγραφέας και αρθρογράφος στην ετήσια αναφορά της γαλλικής Οφθαλμολογικής Εταιρείας για τους ενδοφθάλμιους όγκους.

Ο Ζωγράφος γεννήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1947 στην Κωνσταντινούπολη. Είναι παντρεμένος κι έχει ένα παιδί. Αποφοίτησε από την Ιατρική Αθηνών το 1972 και ειδικεύτηκε στην Οφθαλμολογία και τη Χειρουργική Οφθαλμολογία. Πήρε το διδακτορικό του το 1987 από το Πανεπιστήμιο της Λωζάνης, και το 1996 έγινε εκεί καθηγητής, αφού πέρασε από όλες τις προηγούμενες βαθμίδες.

«Ο πατέρας μου ήταν επίσης οφθαλμίατρος, και σίγουρα αυτό έπαιξε ρόλο στην απόφασή μου να γίνω κι εγώ. Τα γονίδια βλέπετε…», λέει ο Ζωγράφος σε παλαιότερη συνέντευξή του.

«Αφού περάτωσα τη βασική μου εκπαίδευση στην Κωνσταντινούπολη, από όπου κατάγομαι, ήρθα στην Αθήνα και εγγράφηκα στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από εκείνα τα χρόνια μπορώ να σας πω ότι διατηρώ τις καλύτερες εντυπώσεις. Τα δυο πρώτα χρόνια, μάλιστα, υπήρξαν πάρα πολύ δημιουργικά για εμένα, εντός και εκτός Πανεπιστημίου. Υπήρχε μεγάλη ελευθερία κινήσεων. Βεβαίως, τα αμέσως επόμενα χρόνια των σπουδών μου συνέπεσαν με τη δικτατορία και τα πράγματα άλλαξαν προς το χειρότερο. Από εκείνα τα χρόνια θυμάμαι αρκετούς καθηγητές. Μπορώ να πω ότι κάθε ακαδημαϊκή χρονιά είχε και τον καθηγητή που τη σφράγιζε αφήνοντας ανεξίτηλα τα σημάδια του επάνω μας. Στο πρώτο έτος ήταν ο Αλεξόπουλος της Φυσικής, στο δεύτερο ο Μαλτέζος της Φυσιολογίας, στο τέταρτο ο Σκαλκέας της προπαιδευτικής χειρουργικής, στο πέμπτο ο Μαλάμος, στον οποίο έκανα και το τρίμηνο της παθολογίας. O Μαλάμος, μάλιστα, με το έργο του, μας έδειξε τότε ότι και στην Ελλάδα μπορεί κανείς να φτιάξει μια κλινική ισάξια των υπολοίπων ανεπτυγμένων κρατών αρκεί να είναι κανείς πάντοτε παρών και να τη διοικεί όπως πρέπει», συμπληρώνει ο Ζωγράφος.