Αν κάποιος ψάξει στον χάρτη του Αιγαίου το Κουφονήσι ή τα Κουφονήσια -μιας και είναι δύο, το Ανω και το Κάτω, δεν θα τα βρει με τεράστια ευκολία, πολλοί λένε πως είναι δυο μικροί παράδεισοι κρυμμένοι σχεδόν κάτω από την Νάξο. Άλλοι πάλι λένε, πως το Κουφονήσι δεν είναι ένας προορισμός για όλους ή καλύτερα είναι ένας προορισμός για λίγους, γι αυτούς που λατρεύουν την  σύνδεσή τους με την φύση και τα γαλάζια εξωτικά νερά.  

Κατεβαίνοντας από το καράβι και έχοντας κάνει περίπου 5 ώρες και κάτι με το γρήγορο ή αλλιώς 8 με το αργό, έρχεσαι αντιμέτωπος με μια ανείπωτη ομορφιά. Δεν είναι μόνο η κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική με τα λευκά σπίτια και τα μπλε παράθυρα που θα σε βάλουν στο κλίμα του Αιγαίου, είναι μια εξωτική ομορφιά που θα σε γοητεύσει και εκεί που θα έχεις αποφασίσει να μείνεις 4 μέρες στο νησί, καταλήγεις να αλλάζεις εισιτήρια και να παρατείνεις την διαμονή σου. 

Τα Κουφονήσια αποτελούνται από δύο νησίδες, το Άνω και Κάτω Κουφονήσι. Ανήκουν στο σύμπλεγμα των Μικρών Ανατολικών Κυκλάδων, χωρίζονται μεταξύ τους από ένα στενό πορθμό πλάτους 200 μ. Γεωγραφικά, τα συναντά κανείς 3 ν.μ. νοτιοανατολικά της Νάξου και δυτικά της Αμοργού. Ανήκουν στην ομώνυμη κοινότητα, η οποία περιλαμβάνει εκτός από τα δύο Κουφονήσια και το νησί Κέρος, καθώς και αρκετές μικρότερες νησίδες γύρω από τα κύρια νησιά. Η Κέρος που είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με το όνομα τους, είναι ένα μικρό ακατοίκητο νησί, 15,2 τ.χλμ., που όμως φιλοξενεί σημαντικά ευρήματα του κυκλαδικού πολιτισμού. 

Το Άνω Κουφονήσι είναι το μόνο κατοικημένο με περίπου 400 μόνιμους κατοίκους, ενώ το Κάτω Κουφονήσι έχει μόνο μια ταβέρνα και ενδείκνυται για ημερήσια εκδρομή με . Ο Κώστας Πράσινος ήταν αυτός που αποφάσισε με την λάντζα του να ξεκινήσει να μεταφέρει τουρίστες από το Άνω στο Κάτω, κάνοντας έτσι μικρές εκδρομές. Μαζί με αυτόν και η οικογένεια Βενετσάνου έφτιαξε το 1992 την ταβέρνα στο Κάτω Κουφονήσι.  Εκεί μπορεί να δοκιμάσει κανείς το κατσικάκι της Κέρου, πεντανόστιμα μαγειρευτά αλλά και φρέσκα ψάρια που έρχονται με το καΐκι κάθε πρωί. 

Η διαμονή στα Κουφονήσια σε κάνει να αναρωτιέσαι αν είσαι σε εξωτικό νησί ή όντως στο μικρό νησάκι του Αιγαίου. Συνήθως λένε πως όποιος έρχεται μία φορά σε αυτό τον τόπο, συνηθίζει να επιστρέφει ξανά και ξανά. Κάποιοι μαγεύονται από τα γαλάζια και τυρκουάζ νερά, άλλοι πάλι θαυμάζουν την άγρια ομορφιά που δίνουν τα βράχια του, πολλοί τρελαινονται για τα φρέσκα ψάρια και τις μελωδίες που παίζει το βιολί σε κάθε πανηγύρι του νησιού.. Όλοι όμως συμφωνούν σε κάτι, πως αν βρεθείς στο Κουφονήσι η ζεστασιά των ανθρώπων του και η ενέργεια του θα σου γεμίσουν την καρδιά. 

Οι παραλίες του δεν είναι οργανωμένες και ο τρόπος μετακίνησης στο νησί είναι το ποδήλατο όπου μπορείτε να νοικιάσετε και να κάνετε τον γύρο του. 

 Μια κρυφή και άγρια παραλία που αξίζει να επισκεφθείτε είναι το Γάλα ή αλλιως Τρυπητή. Πρόκειται για μια θαλάσσια σπηλιά με τιρκουάζ νερά, που βρίσκεται κάτω από τους βράχους. Για να φτάσετε στο Γάλα, θα κατεβείτε στο Πορί και από εκεί θα ακολουθήσετε το μικρό μονοπάτι στο δεξί σας χέρι. Ανάμεσα από το Πόρι και την Ιταλίδα βρίσκεται ένα άλλο γνωστό αξιοθέατο του νησιού που ονομάζεται το «μάτι του Διαβόλου». Δεν είναι πολύ εύκολο να το βρει κάποιος αλλά πραγματικά αξίζει μια επίσκεψη. 

Το μάτι του Διαβόλου

Μέσα στις παραδεισένιες παραλίες του νησιού, υπάρχει μία φυσική πισίνα που έχει δημιουργηθεί από τα βράχια και έχει καταγάλανα νερά. Απέχει περίπου 15 λεπτά από την Χώρα του Νησιού Ο μύθος λέει πως την έφτιαξε ο Ποσειδώνας για να την κάνει δώρο στις Νηριήδες ώστε να μπορούν να διασκεδάζουν. 

Η παραλία Φοίνικας αξίζει επίσης μία επίσκεψή σας,  -δεν είναι οργανωμένη με ξαπλώστρες ή ομπρέλες-  αλλά θα βρείτε ένα μικρό εστιατόριο ακριβώς πάνω από αυτή. Είναι μια υπέροχη παραλία και απέχει περίπου 20 λεπτά περπάτημα από τη Χώρα του Κουφονησίου και την παραλία Άμμος. 

Εκτός από το καλοκαίρι που είναι η ιδανική περίοδος το να επισκεφθεί κάποιος το Κουφονήσι, το Πάσχα είναι μια ξεχωριστή περίοδος για τους Κουφονησιώτες. Οι ντόπιοι οργανώνουν μια μεγάλη γιορτή του Αγ. Γεωργίου του πολιούχου του νησιού, ξεκινώντας με την λιτάνευση της εικόνας του Αγίου και στη συνέχεια με κόρνες από τις λάντζες και τα καΐκια να ακολουθούν την λιτανεία, η εικόνα περνάει από χέρι σε χέρι απ όλα τα μικρά και μεγάλα καΐκια. Αργότερα στήνουν ένα γλέντι με βιολιά και λαούτα που κρατά μέχρι το πρωί. 

Οι επιλογές στη διασκέδαση είναι λίγες για κάποιον που φαντάζεται ένα κοσμοπολιτικο νησί, για την ακρίβεια θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι πιο “ποιοτικές”. Το νησί είναι δεδομένο πως θα σου “δώσει”  όλες του τις γεύσεις απλόχερα, τα ψάρια έρχονται κατευθείαν από τα καΐκια, τα λαχανικά από τα περιβόλια και τα κρεατικά από τις μικρές φάρμες του Κουφονησίου. 

Τα βράδια πολλοί επιλέγουν μια βόλτα στα στενά του νησιού αλλά και κατα μήκος του λιμανιού, εκεί γύρω είναι και το Sοrokos αλλά και ο Mylos. 

Αν τελικά επιλέξετε το Κουφονήσι, δεν θα ταξιδέψετε εσείς σε αυτό. Εκείνο θα σας ταξιδέψει, σε κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά, σε χρώματα κι αρώματα, σε γεύσεις και χαρές που σε γυρίζουν πίσω στα χρόνια της αθωότητας. Τότε που καθόσουν με τις ώρες στη θάλασσα, που ψηνόσουν στον ήλιο χωρίς αντηλιακό, που έφτιαχνες πύργους στην άμμο κι ένιωθες την απόλυτη ευδαιμονία μ΄ ένα χωνάκι παγωτό κι ένα βραδινό μπάνιο, προσπαθώντας ν’ ακουμπήσεις το δρόμο του φεγγαριού μέσα στην ακύμαντη θάλασσα. Κι εκεί κάπου καταλαβαίνεις πόσα έχεις χάσει τόσα χρόνια που δεν έχεις γνωρίσει το Άνω Κουφονήσι..