Η πανέμορφη Λέσβος είναι ένα ψηφιδωτό συναισθημάτων με πολλά νερά, πλούσια χλωρίδα και πανίδα, φημισμένους ελαιώνες, γλυκό, μεσογειακό κλίμα, ιαματικές πηγές και το μοναδικό απολιθωμένο δάσος της. Το τρίτο μεγαλύτερο νησί του Αιγαίου με την «κινηματογραφική» προκυμαία, τα αρχοντικά και τον υγρότοπο της Καλλονής, με τις μεσαιωνικές καστροπολιτείες και τα καταπληκτικά δείγματα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής (ελαιοτριβεία, σαπωνοποιεία, βυρσοδεψία) από τη βιομηχανική ανάπτυξη του νησιού είναι ένα καλειδοσκόπιο εικόνων που εντυπωσιάζει κάθε ταξιδιώτη.

Αληθινή πρωτεύουσα στο νησί της Λέσβου και σημαντικός πόλος έλξης επισκεπτών στο ανατολικό Αιγαίο, η Μυτιλήνη, ξεδιπλώνει τα παλιά αρχοντικά της κατά μήκος της προκυμαίας. Βάζει την επιβλητική εκκλησία του Αγίου Θεράποντα στη μέση και στεφανώνεται από το κάστρο στην κορυφή ενός πευκώνα.

Ως πνευματικό και εμπορικό κέντρο του νησιού, η Μυτιλήνη δίνει την ευκαιρία στον επισκέπτη της να περάσει πολλές ενδιαφέρουσες ημέρες αναζητώντας αξιοθέατα, όπως το αρχαίο θέατρο, τα οθωμανικά λουτρά, το Γενί τζαμί, ή θαυμάζοντας τα δεκάδες αρχοντικά-νεοκλασικά και ανακαλύπτοντας σπάνιους θησαυρούς στο Αρχαιολογικό μουσείο, σε βιβλιοθήκες, πινακοθήκες, λαογραφικές εκθέσεις και εκθέσεις τέχνης.

Το Κάστρο (ή Φρούριο) της Μυτιλήνης βρίσκεται σε έναν λόφο βορείως από το σημερινό λιμάνι, μέσα σε μια χερσόνησο, η οποία στην αρχαιότητα, μέχρι τους πρώτους βυζαντινούς χρόνος, ήταν νησί και χωριζόταν από την ξηρά με το στενό Εύριπο των Μυτιληναίων. Το αρχικό φρούριο, σχεδιάστηκε κατά τον 5ο αιώνα από τον Ιουστινιανό Α´ και πιστεύεται ότι έχει κατασκευαστεί πάνω σε αρχαία Ακρόπολη, της οποίας τη μορφή δεν τη γνωρίζουμε. Τη σημερινή του μορφή, όμως, το φρούριο άρχισε να την αποκτά από τον Φραντσέσκο Α’ Γκαττιλούζι (Φραγκίσκο Γατελούζο), το 1373, και συνεχίστηκε από Βενετούς και Οθωμανούς. Όταν το νησί ενσωματώθηκε στην Ελλάδα, στις 8 Νοεμβρίου 1912, το κάστρο χρησιμοποιήθηκε ως πηγή οικοδομικού υλικού για την κατασκευή προσφυγικών κατοικιών, γεγονός που επέφερε σταδιακά την καταστροφή του.

Ο Μόλυβος μπορεί να συγκριθεί μόνο με τις ομορφότερες μεσαιωνικές καστροπολιτείες παγκοσμίως και μαζί με τη Μονεμβασιά της Πελοποννήσου στέκεται αγέρωχα, αγκιστρωμένος στην πλαγιά ενός βράχου ατενίζοντας τη Μεσόγειο. Η δομή και το αρχιτεκτονικό σχέδιο της πόλης και του κάστρου των Γατελούζων (13ου αι.) έχουν παραμείνει αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου. Περιδιαβαίνοντας στα στενά, θαυμάζει κανείς τα λιθόκτιστα σπίτια, κατασκευασμένα από πέτρα και ξύλο και βαμμένα με έντονα χρώματα, τα αρχοντικά με τα σαχνισιά και τα πολύχρωμα πορτοπαράθυρα, καθώς και τις διάσπαρτες περίτεχνες τουρκικές κρήνες, ενώ σε συνδυασμό με το επιβλητικό βυζαντινό κάστρο που δεσπόζει στην περιοχή, δημιουργούν ένα γραφικό και ρομαντικό περιβάλλον.

Οι παραλίες της Λέσβου είναι το στολίδι του νησιού, καθώς η μοναδική ομορφιά τους πλάθei έναν πίνακα υδάτινου παράδεισου με καθαρά και διαυγή νερά και μοναδική ποικιλομορφία, όπου κανείς ζει ατέλειωτες στιγμές καλοκαιρινής μαγείας. Επίσης, λόγω αυτής της ιδιαίτερης καθαρότητας και του τεράστιου πλούτου του βυθού, οι θάλασσες του νησιού αποτελούν πόλο έλξης για όσους αναζητούν την υποβρύχια εξερεύνηση.

Τα σημάδια του χρόνου έχουν χαραχθεί στα πετρωμένα δέντρα που έζησαν εκατομμύρια χρόνια πριν, σε έναν κόσμο ακίνητο μα τόσο ζωντανό και τόσο μοναδικό, με λαμπρά χρώματα και θαυμάσια στιλπνότητα. Το Απολιθωμένο Δάσος της Λέσβου έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο μνημείο της φύσης από το 1985 και θεωρείται από τα σπανιότερα του κόσμου.

Η προσφορά της Λέσβου στις τέχνες και τα γράμματα υπήρξε ανεκτίμητη, καθώς εκεί γεννήθηκαν εξέχουσες προσωπικότητες της Ελλάδας, όπως ο Αρίωνας, ο Τέρπανδρος, ο Θεόφραστος, η Σαπφώ από τους αρχαίους, και ο Θεόφιλος, ο Ηλ. Βενέζης, ο Στρ. Μυριβήλης, ο Αργ. Εφταλιώτης (Κλεάνθης Μιχαηλίδης), ο Γ. Ιακωβίδης από τους νεότερους.

Ακόμα, πάνω από 252 διαφορετικά είδη πουλιών βρίσκουν καταφύγιο στον υγρότοπο της Καλλονής Λέσβου και συγκαταλέγεται ανάμεσα στους δέκα πιο σημαντικούς υγρότοπους της Ευρώπης για την ποικιλία και τη μοναδικότητα των ειδών.