Το πιο εξωτικό νησί του Αιγαίου και το πιο εντυπωσιακό των Κυκλάδων με τα ηφαιστειογενή πετρώματα να βάφουν τα βράχια στις παραλίες κόκκινα, ροζ και πορτοκαλί, με το Σαρακήνικο και το Κλέφτικο, τους λευκούς βράχους, τα πράσινα νερά και τις σπηλιές να αφηγούνται ιστορίες για πειρατές. Οι κατακόμβες, οι «τροπικές» παραλίες, το πολύχρωμο Κλίμα, ο Εμπουριός και τα Μανδράκια με τα υπόσκαφα κτίσματα για τις βάρκες και το ηλιοβασίλεμα στην Πλάκα κάνουν τη Μήλο έναν μοναδικό προορισμό διακοπών.

Στη γη της βρέθηκε και το άγαλμα της θεότητας του έρωτα και ακριβώς όπως η θεά Αφροδίτη, έτσι και το νησί της Μήλου χαρακτηρίζεται από ερωτισμό και απαράμιλλη ομορφιά. Ειδυλλιακά τοπία, αμέτρητες ονειρεμένες παραλίες και γραφικοί οικισμοί συνθέτουν ένα εντυπωσιακό τοπίο που δεν πρέπει να λείπει από τη λίστα κανενός.

Η πρώτη εικόνα που αντικρίζει κανείς, καθώς πλησιάζει με το καράβι, είναι ο Αδάμαντας, το κύριο λιμάνι του νησιού με τα γραφικά κυκλαδίτικα σοκάκια, τα κατάλευκα σπίτια και τις ανθισμένες αυλές και το κύριο σημείο συνάντησης όταν πρόκειται για τη νυχτερινή διασκέδαση του νησιού.

Μια βόλτα στον γραφικό, πολύχρωμο οικισμό πάνω στο νερό, όπου βρισκόταν το λιμάνι της αρχαίας Μήλου είναι κάτι ακόμα που αξίζει να δει κανείς, μιας και αποτελεί έναν από τους πιο ιδιαίτερους οικισμούς που συναντώνται στις Κυκλάδες. Τριανταπέντε «σύρματα» που στέκονται πλάι-πλάι, παλαιότερα υπόσκαφα σπίτια για τις βάρκες, τώρα έχουν μεταμορφωθεί σε παραθεριστικές κατοικίες, που την ώρα του ηλιοβασιλέματος γίνονται ιδανικό τοπίο για τους λάτρεις της φωτογραφίας.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά ηλιοβασιλέματα της Ελλάδας μπορεί να το ζήσει κανείς στη πρωτεύουσα του νησιού, την Πλάκα, η οποία χτίστηκε το 1800 από τις αρχαίες πέτρες του κάστρου της. Η ανηφόρα μέχρι τα ερείπιά του οδηγεί στο πανόραμα που προσφέρει το προαύλιο της Παναγίας Θαλασσίτρας, όπου η θέα στον κόλπο του Αδάμαντα κόβει την ανάσα καθως ο ουρανός γεμίζει χρώματα ενώ ο ήλιος χάνεται άλλο σε ένα βράδυ του καλοκαιριού. Εκεί, εκτός από εστιατόρια και καφετέριες θα βρει κανείς και το Αρχαιολογικό Μουσείο της Μήλου, όπου υπάρχει το εντυπωσιακό άγαλμα της Αφροδίτης (αντίγραφο του αυθεντικού από το Μουσείο του Λούβρου).

Η Μήλος έχει γύρω στις 70 παραλίες -μερικές από τις οποίες χαρακτηρίζονται ως οι καλύτερες της Μεσογείου, αφού τα κίτρινα, πορτοκαλί, κόκκινα και εκτυφλωτικά λευκά πετρώματα και βράχοι συνδυάζονται με νερά πρασινογάλαζα και τιρκουάζ και σμιλεύουν παραλίες μοναδικές. Η ηφαιστειακή γη της Μήλου γέννησε ένα θέαμα πέρα από κάθε φαντασία. Τοπία παρθένα, που θυμίζουν τη Σελήνη, σπηλιές, καταφύγια πειρατών και νερά κρυστάλλινα.

Ιδιαιτέρως άξιος χρόνου είναι ο γύρος του νησιού με ένα από τα ιστιοπλοϊκά ή καΐκια, που αναχωρούν καθημερινά από το λιμάνι του Αδάμαντα, μιας και τα μαγευτικά τοπία, οι σπηλιές, οι βουτιές σε παραλίες που είναι προσβάσιμες μόνο μέσω θαλάσσης είναι μέρη και στιγμές που αποτυπώνονται ανεξίτηλα στο μυαλό. Οι πιο γνωστές παραλίες είναι το Κλέφτικο με τους θεαματικούς γκριζόλευκους βράχους, σήμα κατατεθέν του νησιού καθώς και οι Αρκούδες, η Συκιά και τα Αγκάθια.

Το Κλέφτικο, ο Παπάφραγκας, το Σαρακήνικο και το Κάτεργο είναι κάποια από τα λημέρια που είχαν οι τρομεροί πειρατές του Μεσαίωνα στο νησί της Μήλου. Τα ίχνη στο Κλέφτικο είναι στις δέστρες των πειρατικών πλοίων λαξεμένες πάνω σε θεαματικούς γκριζόλευκους βράχους, δίπλα σε γαλαζοπράσινα νερά και σπηλιές.

Ακόμα, με σκάφος μπορεί κανείς να ανακαλύψει το απόκοσμο «σκηνικό» των παλιών θειωρυχείων στα ανατολικά του νησιού, με τις στοές, τις σιδερένιες γέφυρες, τις ράγες, τα βαγονέτα και τα παλιά πέτρινα κτίσματα. Ενώ αν ακολουθήσει τον δρόμο προς τα Πολώνια, θα βρει και τον αρχαιολογικό χώρο που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, τον προϊστορικό οικισμό της Φυλακωπής.

Κοντά στο χωριό Τρυπητή, σε μια απότομη πλαγιά, βρίσκονται και οι Kατακόμβες της Mήλου, τόπος συγκέντρωσης των πρώτων Xριστιανών, για την τέλεση των θρησκευτικών τους καθηκόντων και την ταφή των νεκρών τους. Είναι μοναδικές σε μέγεθος στον ελλαδικό χώρο και από τις πιο αξιόλογες, μαζί με αυτές της Pώμης και των Aγίων Tόπων, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ανακαλύφθηκαν από αρχαιοκάπηλους και έγιναν γνωστές μετά τη σύλησή τους, το 1840. Είναι τρεις στον αριθμό, και μαζί με πέντε διαδρόμους και έναν νεκρικό θάλαμο αποτελούν ένα δαιδαλώδες σύστημα συνολικού μήκους 185 μέτρων. Είχαν εισόδους στο εξωτερικό, αλλά σήμερα λειτουργεί μόνο αυτή της δεύτερης κατακόμβης, ή των «Πρεσβυτέρων», απ’ όπου μπορεί να εισέλθει ο επισκέπτης. Στο εσωτερικό των κατακομβών, δεξιά και αριστερά επάνω στους τοίχους, υπάρχουν τα «αρκοσόλια» (σκαμμένες αψίδες), όπου μέσα τους, καθώς και στο πάτωμα, ανοίγονταν οι τάφοι. Σήμερα σώζονται 126 αρκοσόλια, ενώ υπολογίζεται ότι έχουν ταφεί χιλιάδες νεκροί ανά τους αιώνες στο συγκεκριμένο σημείο.

Η Μήλος όντας νησί ηφαιστειογενές, έχει θερμά εδάφη, ατμίδες και πηγές θερμών νερών, εκ των οποίων η πηγή του Λάκκου στον Αδάμαντα, που βρίσκεται μέσα σε σπήλαιο, είναι αναγνωρισμένη σαν ιαματική λουτροπηγή ιαματικής σημασίας. Το νερό της πηγής του Λάκκου συνίσταται για εκφυλιστικές οστεοαρθροπάθειες, μυαλγίες και νευραλγίες.