Από το Μικρό Χωριό Ευρυτανίας στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel: Ο Έλληνας ζαχαροπλάστης πίσω από το θρυλικό «Peter Pan Donut» στο Μπρούκλιν
Μια αληθινή ιστορία επιμονής, ελληνικής εργατικότητας και επιχειρηματικής επιτυχίας εκτυλίσσεται πίσω από τις βιτρίνες του φημισμένου Peter Pan Donut & Pastry Shop στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Ο ιδιοκτήτης του, ο Χρήστος Σιαφάκας, ξεκίνησε από το Μικρό Χωριό Ευρυτανίας και κατάφερε όχι μόνο να χτίσει μια από τις πιο γνωστές επιχειρήσεις donuts στη Νέα Υόρκη, αλλά και να δει το κατάστημά του να πρωταγωνιστεί στο σινεμά, σε μία από τις πιο εμπορικές ταινίες όλων των εποχών: το Spider-Man: No Way Home.
Από μια ελληνική τραγωδία στην Αμερικανική Γη της Επαγγελίας
Η ζωή του Χρήστου άλλαξε δραματικά το 1963, όταν κατολισθήσεις στο χωριό του προκάλεσαν τον θάνατο 13 ανθρώπων και οδήγησαν στην εγκατάλειψή του. Με αυτό το τραυματικό εφαλτήριο, πήρε τη μεγάλη απόφαση να μεταναστεύσει. Πρώτα ήρθε στην Αθήνα, και το 1970 ξεκίνησε τη ζωή του στην Αμερική.
Όπως χιλιάδες άλλοι Έλληνες μετανάστες, ξεκίνησε από τα χαμηλά. Έπλενε πιάτα, ενώ ταυτόχρονα σπούδαζε μηχανικός. Όμως οι ανάγκες τον οδήγησαν αλλού: στα νυχτερινά εργαστήρια ζαχαροπλαστικής, όπου άρχισε να φτιάχνει ντόνατς.
Το μυστικό της επιτυχίας: Χειροποίητα και ποιοτικά ντόνατς
Λίγο πριν τη δεκαετία του 1980, ο Χρήστος Σιαφάκας άνοιξε την πρώτη του επιχείρηση. Τη μετέπειτα δεκαετία, πούλησε το αρχικό του μαγαζί και επένδυσε στο Peter Pan Donut. Ένα παραμελημένο τότε κατάστημα στο Greenpoint, Μπρούκλιν, που ανήκε σε Ιταλό τρίτης γενιάς. Ο Χρήστος πίστεψε στις δυνατότητές του και το μεταμόρφωσε.
«Έβαλα πραγματική σοκολάτα στα ντόνατς. Όχι φθηνά υλικά. Ήθελα ποιότητα, ακόμα και με λιγότερο κέρδος. Ό,τι μπορούμε να το κάνουμε με το χέρι, το κάνουμε. Το μόνο μηχάνημα που έχουμε είναι το μίξερ», οπως ειπε ο ιδιος στη “Καθημερινή”.
Πώς το μαγαζί μπήκε στο Spider-Man
Το Peter Pan Donut έγινε πλέον διάσημο παγκοσμίως. Η Marvel επέλεξε το κατάστημα για τα γυρίσματα της τελικής σκηνής του “Spider-Man: No Way Home”. Με τη Ζεντάγια (Zendaya) να φορά στολή του μαγαζιού. Η ταινία σημείωσε διεθνείς εισπράξεις σχεδόν 2 δισ. δολάρια και ανέδειξε το μικρό αυτό ελληνικό ζαχαροπλαστείο σε κινηματογραφικό σύμβολο.
«Ήθελαν να το κλείσουν για μια μέρα, αλλά αρνήθηκα. Ο πελάτης είναι αυτός που το κρατά ζωντανό. Τελικά κάναμε γυρίσματα τρεις μέρες. Για μερικές ώρες κάθε φορά. Η σκηνή ήταν αυθεντική. Κατάφεραν και έπιασαν την ατμόσφαιρα. Η Ζεντάγια λάτρεψε τη στολή μας και την κράτησαν για σουβενίρ».Εξιστορεί ο ιδιοκτήτης του.
Η οικογενειακή συνέχεια ενός ελληνικού success story
Σήμερα, ο Χρήστος απολαμβάνει την επιτυχία του βλέποντας τη σύζυγό του και τους δύο γιους τους να συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση στο μαγαζί. Ο ίδιος περνά αρκετούς μήνες κάθε χρόνο στην Ελλάδα, στο σπίτι του στη Σαρωνίδα, αλλά η καρδιά του παραμένει στη Νέα Υόρκη.
«Η ψυχή μου είναι στο μαγαζί. Εκεί είναι η ζωή μου», δηλώνει με συγκίνηση.
Ένας σύγχρονος Έλληνας ήρωας της διασποράς
Η ιστορία του Χρήστου Σιαφάκα αποτελεί παράδειγμα για κάθε Έλληνα της διασποράς. Όπλα του η ποιότητα, η επιμονή και το ήθος. Κατάφερε να γράψει τη δική του μοναδική πορεία στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού – και να βάλει τη γλυκιά γεύση της Ελλάδας στο παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα.