Ο Αλέξανδρος Κυριακόπουλος ανήκει στη νέα γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών που διαπρέπουν στο εξωτερικό, μεταφέροντας το ελληνικό ταλέντο στα μεγαλύτερα μουσικά κέντρα του κόσμου. Γεννημένος και μεγαλωμένος στα Κύθηρα, από το 2020 ζει και εργάζεται στη Βοστώνη, όπου η μουσική του πορεία εξελίσσεται ραγδαία. Με καθαρό βλέμμα και βαθιά συνείδηση του ρόλου του ως καλλιτέχνη, ο νεαρός πιανίστας περιγράφει τη διαδρομή του ως μια διαρκή αναζήτηση ισορροπίας ανάμεσα στην πειθαρχία και τη δημιουργία.
«Η Αμερική με δίδαξε πειθαρχία, όραμα, ευρύτητα, ενώ η Ελλάδα μου υπενθυμίζει γιατί δημιουργώ: για το ανθρώπινο στοιχείο, τη συγκίνηση, την ψυχή».
Αυτή η φράση συμπυκνώνει το νόημα της πορείας του· ενός Έλληνα που μαθαίνει από τον κόσμο, αλλά δεν ξεχνά ποτέ ποιος είναι και από πού ξεκίνησε.
Μουσική παιδεία και ρίζες που δεν ξεχνιούνται
Ο Κυριακόπουλος μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου η μουσική δεν ήταν πολυτέλεια, αλλά τρόπος ύπαρξης. Η επαφή του με το πιάνο από μικρή ηλικία έγινε το μέσο έκφρασης μιας ευαισθησίας που γρήγορα μετατράπηκε σε επάγγελμα και πάθος. Παρότι σήμερα ζει στη Βοστώνη, παραμένει βαθιά συνδεδεμένος με την Ελλάδα:
«Η πατρίδα μου δεν είναι μόνο μια σημαία. Είναι ήχος. Κάτι από τον αέρα, τη σιωπή και τη θάλασσα επιστρέφει πάντα μέσα μου, ακόμη κι αν βρίσκομαι στο πιο βιομηχανικό μέρος της Αμερικής», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Για εκείνον, το ελληνικό στοιχείο δεν περιορίζεται στην καταγωγή, αλλά υπάρχει μέσα στον τρόπο που παίζει, στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη μουσική ως μέσο επικοινωνίας και όχι απλής τεχνικής επίδειξης.
Η Βοστώνη, η σιωπή και ο ρόλος του καλλιτέχνη
Η εγκατάσταση στη Βοστώνη άνοιξε νέους δρόμους στη ζωή του. Ο ίδιος περιγράφει το αμερικανικό σύστημα ως «απαιτητικό αλλά δίκαιο», που του έμαθε την πειθαρχία, την οργάνωση και την ακρίβεια που χρειάζεται για να σταθεί κανείς στον διεθνή χώρο. Ωστόσο, η έμπνευσή του παραμένει ελληνική – γεμάτη ψυχή και συναίσθημα.
«Όταν παίζω, δεν προσπαθώ να εντυπωσιάσω, αλλά να επικοινωνήσω. Αν έστω και ένας άνθρωπος συγκινηθεί, τότε η μουσική έχει κάνει τη δουλειά της», σημειώνει με απλότητα.
Η σιωπή, όπως τονίζει, αποτελεί για εκείνον το πιο ειλικρινές σημείο της μουσικής:
«Στη σιωπή καταλαβαίνεις ποιος είσαι και τι μένει όταν όλα τα άλλα σταματήσουν». Με αυτόν τον τρόπο, προσεγγίζει τη μουσική όχι ως διασκέδαση, αλλά ως γέφυρα επικοινωνίας με τον εαυτό και τον κόσμο.
Από ερμηνευτής σε δημιουργό – μια καλλιτεχνική πορεία με όραμα
Η μουσική για τον Αλέξανδρο δεν περιορίζεται στο πιάνο. Είναι, όπως λέει, «τρόπος σκέψης, τρόπος να βλέπεις τον κόσμο». Με τα χρόνια, αισθάνθηκε την ανάγκη να διευρύνει τα όρια της τέχνης του, περνώντας από την ερμηνεία στη δημιουργία.
«Δεν με ενδιαφέρει να επαναλαμβάνω ό,τι έχει ήδη γίνει. Θέλω να ενώσω διαφορετικές μορφές τέχνης και να δημιουργήσω εμπειρίες που το κοινό δεν έχει ξαναζήσει». Με αυτή τη φράση δείχνει τον δρόμο προς έναν νέο τύπο καλλιτέχνη: εκείνον που δεν περιορίζεται στο έργο, αλλά σχεδιάζει το πλαίσιο μέσα στο οποίο το έργο αποκτά νέο νόημα.
Στη Βοστώνη, συνεργάζεται με σύγχρονους δημιουργούς και οργανισμούς, εξερευνώντας διασταυρώσεις της μουσικής με τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και τις εικαστικές τέχνες. Κάθε του project είναι μια προσπάθεια να κάνει τη μουσική πιο ανθρώπινη, πιο κοντά στη σημερινή πραγματικότητα.
Η Ελλάδα μέσα του και το μήνυμα της διασποράς
Αν και έχει κατακτήσει το κοινό της Αμερικής, ο Κυριακόπουλος παραμένει συνδεδεμένος με την Ελλάδα και τους ανθρώπους της. Όπως δηλώνει, η χώρα μας του υπενθυμίζει κάθε φορά «το γιατί» της δημιουργίας του.
Το μήνυμά του προς τους Έλληνες της διασποράς είναι ξεκάθαρο:
«Η απόσταση δεν σβήνει την ταυτότητα, τη φωτίζει αλλιώς. Οι δύο κόσμοι – της Ελλάδας και της Αμερικής – συνομιλούν και θα συνομιλούν για πάντα».
Μέσα από τα λόγια και τη μουσική του, ο Αλέξανδρος Κυριακόπουλος δείχνει πως η επιτυχία δεν βρίσκεται μόνο στη διεθνή αναγνώριση, αλλά στην αφοσίωση στο πάθος και στις ρίζες σου. Είναι ένας καλλιτέχνης που δεν παίζει απλώς για το χειροκρότημα· παίζει για να αφυπνίσει, να ενώσει, να θυμίσει.
Ο Αλέξανδρος Κυριακόπουλος εκπροσωπεί με τον καλύτερο τρόπο τη νέα γενιά των Ελλήνων καλλιτεχνών που ανοίγουν τα φτερά τους στο εξωτερικό χωρίς να χάνουν την επαφή με την ταυτότητά τους. Η μουσική του πορεία αποδεικνύει ότι το ταλέντο, όταν συνοδεύεται από πειθαρχία, συνέπεια και αγάπη για την τέχνη, μπορεί να ξεπεράσει σύνορα.
Στη Βοστώνη ή στην Αθήνα, μπροστά σε ένα πιάνο ή μέσα στη σιωπή, ο Κυριακόπουλος κουβαλά πάντα την Ελλάδα μέσα του — σαν ήχο, σαν μνήμη και σαν πυξίδα δημιουργίας.
