Το περιοδικό των New York Times, T Magazine, κάνει αφιέρωμα στο ελληνικό νησί της Ύδρας. Φωτογραφίες από τις όμορφες γωνιές του νησιού, σύμφωνα με το άρθρο που γράφτηκε από τον Lawrence Osborne που επισκέφτηκε την Ύδρα για λίγες μέρες.  Η Τέχνη και Ύδρα συνδέονται άρρηκτα και οι επισκέπτες έχουν την τάση να ανακαλύπτουν την τέχνη σε κάθε γωνιά του νησιού και ενώ πάντα έχουν την περιέργεια να ανακαλύψουν τον τόπο όπου ο  Henry Miller, ο Leonard Cohen και τόσοι άλλοι έβρισκαν την έμπνευση. Τον Ιούνιο του 2009 ο σημαντικός συλλέκτης έργων τέχνης Δάκης Ιωάννου άνοιξε στην Ύδρα ιδιωτικό μουσείο τέχνης, το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, το οποίο αναδεικνύει το έργο νέων καλλιτεχνών.

Διαβάστε παρακάτω το άρθρο όπως δημοσιεύθηκε:

Το  ηλιόλουστο νησί της Ύδρας έχει από καιρό εμπνεύσει πολλούς καλλιτέχνες και διανοούμενους από τον Henry Miller έως τον Leonard Cohen, και ακόμη και σήμερα παρά την εισροή των αστέρων της τέχνης και των δισεκατομμυριούχων με τα  yachts, η παρθένα γοητεία του νησιού παραμένει άθικτη.

Πέρασα στην Ύδρα λίγες μόνο ημέρες το περασμένο καλοκαίρι, όταν ένα εκπληκτικό πλοίο κατέπλευσε στο λιμάνι. Διαμορφωμένο σαν ένα μαχητικό stealth με φωτεινά χρώματα και κινούμενα σχέδια, το Guilty είναι το ιδιωτικό γιοτ του δισεκατομμυριούχου ελληνικής καταγωγής συλλέκτη έργων τέχνης Δάκη Ιωάννου. Ο Δάκης, όπως οι Υδριώτες τον αποκαλούν, είναι Κύπριος και ένας από τους πιο διάσημους άνδρες σε αυτό το μέρος του Αιγαίου. Πριν από έξι χρόνια άνοιξε ένα ιδιωτικό μουσείο Σύγχρονης Τέχνης σε ένα παλιό σφαγείο στο νησί. Την ίδια χρονιά ο Jeff Koons είχε σχεδιάσει ένα σύστημα βαφής για να διακοσμήσει το γιοτ του, το οποίο πλέει διακριτικά ως ένα έργο τέχνης που επιπλέει στο λιμάνι της Ύδρας κάθε καλοκαίρι.

Περπατώντας στα παραλιακά καφενεία πλάι στην ανώτερη τάξη της Αγγλίας που περνά το καλοκαίρι της στο νησί, παρατηρείς τις μπουτίκ που στεγάζονται σε παλιά εργοστάσια σφουγγαριών, διέσχισα την αποβάθρα για να γνωρίσω τον κ. Ιωάννου και σκεφτόμουν πως είναι να κοιμάται και να ξυπνά κανείς σε ένα πλωτό παλάτι – γκαλερί στην ανοικτή θάλασσα.

Το σκάφος Guilty με περίμενε. Ο επισκέπτης πάντα αναρωτιέται ένοχος για τι; ο επισκέπτης δεσμεύεται να ρωτήσει τον εαυτό του

«Έρχομαι χρόνια εδώ», δήλωσε ο Δάκης δείχνοντας ένα ζεύγος από ψηλά σπίτια του λιμανιού, τα οποία κατέχει. «Μόνο 2.000 άνθρωποι ζουν εδώ όλο το χρόνο, αλλά το καλοκαίρι είναι αρκετά ήρεμα. Είναι ένα από τα πιο στοιχειωμένα νησιά των ελληνικών θαλασσών. Έξω από αυτό το λιμάνι, είναι άγρια ομορφιά»

Το λιμάνι περιβάλλεται από καφέ λόφους. Λευκά σπίτια εκτείνονται και στις δύο πλευρές του λιμανιού – η κλασική εικόνα των ελληνικών νησιών – και ακόμα και εκεί στο νερό μπορούσα να ακούσω τα τζιτζίκια να τρίβονται στα πεύκα. Είναι μια εντυπωσιακή αντίθεση με το γεμάτο έργα τέχνης σκάφος, του οποίου η κύρια κρεβατοκάμαρα έχει μια πινακίδα νέον του Martin Creed πάνω από το κρεβάτι με τη λέξη «Feelings». Οι γελοιογραφίες του David Shrigley στους τοίχους φαινόταν να προέρχονται από έναν άλλο πλανήτη.

«Αγαπώ την Ύδρα» δήλωσε ο Δάκης και γυρίσαμε στο φως του ήλιου και το ποδοβολητό των γαϊδούριων στις αποβάθρες (δεν επιτρέπονται στην Ύδρα αυτοκίνητα). «Είναι ένα από εκείνα τα μέρη – Ένα από τα μαγευτικά μέρη…» είπε.

Κάθε Ιούνιο, ο Δάκης προσκαλεί  εκατοντάδες από τους πιο διάσημους καλλιτέχνες, εμπόρους και συλλέκτες του κόσμου για να σμίξουν και να γιορτάσουν την έναρξη της ετήσιας έκθεσης του καλοκαιριού στο ίδρυμα ΔΕΣΤΕ.

Η Ύδρα υπήρξε πάντα ένα μέρος για καλλιτέχνες. Ήταν το αυστηρό και κάποτε πρωτόγονο νησί που είχε μαγεύσει τον Henry Miller το 1939 και τον Leonard Cohen το 1960, και που αργότερα προσέλκυσε τον Αμερικανό ζωγράφο Brice Marden, ο οποίος εξακολουθεί να κατέχει ένα σπίτι εδώ. Όπως Miller περιέγραψε για πρώτη φορά την άποψή του για την Ύδρα : «Υπάρχουν μόνο δύο χρώματα, μπλε και άσπρο, και το λευκό είναι φρεσκοασβεστωμένο κάθε μέρα. Αισθητικά είναι τέλεια, η ίδια η επιτομή της άψογη αναρχίας που αντικαθιστά, επειδή περιλαμβάνει και υπερβαίνει όλες τις τυπικές ρυθμίσεις της φαντασίας.»

Έλληνες ζωγράφοι πάντα έρχονται εδώ . Ο περίφημος Αθηναίος καλλιτέχνης Νίκος Χατζηκυριάκος – Γκίκας , ο οποίος ήταν ο οικοδεσπότης του Μίλερ, έζησε στην Ύδρα για πολλά χρόνια. Οι πίνακές του από το νησί στη δεκαετία του 1930, εμπνευσμένο από την κυβιστική – όπως τα σπίτια της Ύδρας, βοήθησε να τεθεί η σύγχρονη ελληνική τέχνη στο χάρτη. Η ερειπωμένη βίλα του, εξακολουθεί να βρίσκεται πάνω από το μικρό χωριουδάκι Καμίνι, όπως αυτή του Ρωμαίου αυτοκράτορα.

Ποιητές επίσης επισκέπτονταν το νησί. Ο Γιώργος Σεφέρης, πράγματι, έπλεκε το εγκώμιο της Ύδρας:

Δελφίνια φλάμπουρα και κανονιές.

Το πέλαγο τόσο πικρό για την ψυχή σου κάποτε,

σήκωνε τα πολύχρωμα κι αστραφτερά καράβια

λύγιζε, τα κλυδώνιζε κι όλο μαβί μ’ άσπρα φτερά,

τόσο πικρό για την ψυχή σου κάποτε

τώρα γεμάτο χρώματα στον ήλιο.

Αλλά επειδή είμαι ένας Άγγλος, αυτό το μικρό νησί σήμαινε δύο πράγματα για μένα: μερικές σελίδες στο οδοιπορικό του Μίλερ «Ο Κολοσσός του Αμαρουσίου» και του τόπου όπου ο Patrick Leigh Fermor έγραψε τα περισσότερα τμήματα από την εξίσου  πανέμορφη Μάνη για το βιβλίο του «Μάνη: Ταξίδια στην Νότια Πελοπόννησο » πριν από μισό αιώνα στη βίλα του Γκίκα.