1. Μεγαλώσατε σε μία τυπική ελληνική οικογένεια;

Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 7 ετών. Με μεγάλωσε η μητέρα μου και η γιαγιά μου, οπότε δεν μπορώ να χαρακτηρίσω την οικογένειά μου ως τυπικό ελληνικό μοντέλο. Μπορώ να σας πω πως ότι είμαι σήμερα, το οφείλω σε αυτές τις δύο γυναίκες. Με υποστήριξαν σε κάθε βήμα της ζωής μου, πάντα πίστευαν σε εμένα και με ωθούσαν να έχω υψηλότερους στόχους. Δεν θα είχα καταφέρει τόσα πολλά στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια αλλά και στη ζωή μου γενικότερα, αν δεν ήταν αυτές.

2. Από πού κατάγονται οι γονείς σας και ποια είναι η σχέση σας με τις ρίζες σας;

Η μητέρα μου, Βασιλική Μαρινάκη, είναι μια γνωστή δικηγόρος στην πόλη της Αλεξανδρούπολης. Οι περισσότεροι στην οικογένεια της μητέρας μου ήταν δικηγόροι και γιατροί από την εποχή του προπάππου μου. Αισθάνομαι υπερήφανη για την οικογένειά μου και είναι κάτι που μου δίνει έμπνευση σε όλη μου τη ζωή.

3. Θυμάστε κάτι συγκεκριμένο από την παιδική σας ηλικία;

Ήμουν ένα υπάκουο παιδί που δεν δημιουργούσε προβλήματα. Ήμουν πάντα καλή μαθήτρια. Σε ηλικία 15 ετών, απέκτησα μεγάλη αγάπη για την Αστροφυσική και συμμετείχα σε εθνικούς διαγωνισμούς στην Ελλάδα, όπου και έλαβα την 7^η θέση ανάμεσα σε 300 συμμετέχοντες. Το έπαθλο ήταν ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στην NASA των Ηνωμένων Πολιτειών για το πρώτο αγόρι και κορίτσι που θα κέρδιζε το διαγωνισμό. Κάτι που δυστυχώς δεν κέρδισα. Το ενδιαφέρον μου για τη  Φυσική και τα Μαθηματικά με οδήγησαν να σπουδάσω Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Υπολογιστών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

4. Δημιουργήσατε λογισμικό που κέντρισε το ενδιαφέρον των New York Times. Πείτε μας μερικά λόγια για αυτό.

Το λογισμικό που ανέπτυξα ήταν η εργασία μου για το μεταπτυχιακό μου στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Ως φοιτητές διπλού μεταπτυχιακού προγράμματος, στις Επιστήμες Υπολογιστών και τη Δημοσιογραφία, έπρεπε να διαλέξουμε θέμα εργασίας που να περιλαμβάνει και τους δύο τομείς και να προτείνουμε τρόπους μέσω των οποίων η επιστήμη υπολογιστών μπορεί να βοηθήσει στο επάγγελμα του δημοσιογράφου. Αποφάσισα να δημιουργήσω ένα εργαλείο που θα χρησιμοποιηθεί στις αίθουσες σύνταξης και που θα βοηθήσει τόσο τους δημοσιογράφους όσο και τους παραγωγούς να κατηγοριοποιούν τις ειδήσεις. Οι ετικέτες (Tags) είναι λέξεις κλειδιά που υποδηλώνουν την ουσία ή το περιεχόμενο ενός θέματος. Για παράδειγμα, σε ένα άρθρο που αναφέρεται σε  Σύρους πρόσφυγες, θα μπορούσαν να δοθούν οι ετικέτες πρόσφυγες και κρίση. Παρόλο που οι ετικέτες είναι αρκετά διαδεδομένες εξαιτίας των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, πολλοί δημοσιογραφικοί οργανισμοί δεν έχουν αξιολογήσει σωστά τη χρησιμότητα των ετικετών με το περιεχόμενο των κειμένων, κάτι που διαπιστώθηκε έπειτα από έρευνα και συνεντεύξεις που πραγματοποίησα. Οι ετικέτες μπορούν να φανούν πολύτιμες στην αρχειοθέτηση περιεχομένου και την ανάκτηση άρθρων που σχετίζονται με συγκεκριμένο θέμα ή λέξη κλειδί καθώς και στην προώθηση ειδήσεων μέσω των μηχανών αναζήτησης και των κοινωνικών δικτύων. Είναι ο πιο απλός τρόπος κατηγοριοποίησης περιεχομένου. Αυτό με ενέπνευσε στο να δημιουργήσω ένα αυτοματοποιημένο πρόγραμμα το οποίο διαβάζει άρθρα που δεν έχουν εμφανιστεί ποτέ και προτείνει στο χρήστη σχετικές ετικέτες. Με αυτό τον τρόπο βοηθάει τους παραγωγούς ειδήσεων, συντάκτες ή δημοσιογράφους να χρησιμοποιήσουν τις σωστές ετικέτες σε ένα άρθρο, κάτι που χωρίς τη βοήθεια του υπολογιστή θα ήταν περίπλοκο και δύσκολο. Αυτός που θα επιλέξει τις ετικέτες θα πρέπει να έχει διαβάσει το άρθρο και να έχει κατανοήσει το θέμα στο οποίο επικεντρώνεται ο συγγραφέας του. Όταν αυτό περιλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό άρθρων, γίνεται μια δύσκολη και αργή διαδικασία όταν υλοποιείται χωρίς τη βοήθεια υπολογιστών. Το εργαλείο που δημιούργησα προτείνει στο άτομο που έχει αναλάβει αυτή τη δουλειά να βάζει ετικέτες με ένα γρήγορο τρόπο και να σκέφτεται λέξεις κλειδιά που ενδεχομένως να μην είχε σκεφτεί. Οι New York Times, όπου έκανα τη πρακτική μου το προηγούμενο καλοκαίρι, με βοήθησαν να αναπτύξω το λογισμικό μου, δίνοντας μου 15.000 άρθρα από το αρχείο τους, τα οποία και χρησιμοποίησα για να εξελίξω τους αλγόριθμους για το συγκεκριμένο λογισμικό.  Επίσης με συμβούλευσαν στη διάρκεια της ανάπτυξης του, με βοήθησαν να ελέγξω το σύστημα ετικετοποίησης, καθώς και με αξιολόγησαν μετά την ολοκλήρωσή του.

5. Πως επιλέξατε αυτό το πεδίο εξειδίκευσης;

Αφού ολοκλήρωσα το πτυχίο μου ως Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Υπολογιστών, ξεκίνησα να εργάζομαι στο Εθνικό Κέντρο Έρευνας & Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ) και συγκεκριμένα στο Ινστιτούτο Τεχνολογιών Πληροφορικής Επικοινωνιών. Εκεί εργάστηκα σε ένα project, χρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου και δημιουργήσαμε μια διαδικτυακή πλατφόρμα που ανιχνεύει τάσεις και δημοφιλείς ειδήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Για το project, συνεργαστήκαμε με δημοσιογραφικούς οργανισμούς όπως η DeutscheWelle, το BBC και το Yahoo!. Αυτό κέντρισε το ενδιαφέρον μου στη δημοσιογραφία και σε συνδυασμό με τη πληροφορική, μου έδωσε κίνητρο να πραγματοποιήσω το διπλό μεταπτυχιακό πρόγραμμα στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.

6. Πόσο δύσκολή είναι η ζωή μακριά από τη γενέτειρά σας;

Είναι αρκετά δύσκολη. Μου λείπουν πολύ η οικογένεια και οι φίλοι μου από την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, είναι μια πρόκληση να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να τα καταφέρω παρά τις δυσκολίες.

7. Τι να περιμένουμε στο μέλλον από εσάς;

Ξεκινάω ως μηχανικός λογισμικού στη New York Times σε μερικές ημέρες. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για τη δουλειά και ότι αυτό περιλαμβάνει. Το πλάνο μου είναι να μείνω στη δημοσιογραφία και χρησιμοποιώντας τις υπολογιστικές και δημοσιογραφικές μου ικανότητες να προσπαθήσω να εξυπηρετήσω και να βελτιώσω τον τρόπο που λειτουργεί η δημοσιογραφία σε όλο τον κόσμο.

8. Ποιο είναι το motto σας;

Δεν έχω κάποιο motto αλλά αν είχα θα ήταν κάτι σαν: “Ξεκίνα να ζεις τη ζωή που ονειρεύεσαι”. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να αναβάλλεις αυτά που θες να κάνεις.

9. Πόσο συχνά επισκέπτεστε την Ελλάδα;

Μία με δύο φορές κάθε χρόνο.

10. Τι σημαίνει για εσάς η Ελλάδα;

Για μένα η Ελλάδα είναι το σπίτι μου. Τη σκέφτομαι ως πολύχρωμη και γκρίζα την ίδια ώρα. Πολύχρωμη λόγω της ομορφιάς της, των ανθρώπων και των υπέροχων αναμνήσεων που δημιούργησα εκεί. Γκρίζα γιατί παρόλα αυτά που μπορεί να προσφέρει, αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες και δεν υπάρχει καμία ένδειξη πότε αυτές θα τελειώσουν.

11. Αν θέτατε μια ερώτηση σε όλους τους Έλληνες, τι θα ρωτούσατε;

Μια από τις πιο διάσημες φράσεις από την εναρκτήρια ομιλία του Τζον Φ. Κένεντι προς τον αμερικανικό λαό ήταν “Μην ρωτάτε τι μπορεί να κάνει η χώρα για εσάς, ρωτήστε τι μπορείτε να κάνετε εσείς για τη χώρα”. Υποθέτω θα ρώταγα τους Έλληνες κάτι σχετικό. “Τι μπορείτε να κάνετε για τη χώρα σας;”.