Από την Θεσσαλονίκη στην Βιέννη και καλλιτεχνικός διευθυντής της Orpheus Kammerorchester Wien. Περιγράψτε μας αυτή σας την διαδρομή.

Ήταν μία μεγάλη μα συνάμα τόσο όμορφη διαδρομή. Ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα στη μουσική σε ωδείο της Θεσσαλονίκης σπουδάζοντας πιάνο και ανώτερα θεωρητικά. Στην συνέχεια έγινα δεκτός στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στο τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης όπου πήρα δίπλωμα με ειδίκευση στο πιάνο ( τάξη Δ.Ευνουχίδου). Από πολύ μικρός όμως ήθελα να ασχοληθώ με την διεύθυνση ορχήστρας αποκλειστικά. Την ευκαιρία μου την έδωσε ο Γιώργος Βαγιανός, μαέστρος στην Όπερα Θεσσαλονίκης τότε, όπου δίπλα του έμαθα τα πρώτα βήματα. Παράλληλα κέρδισα μια σημαντική υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών για σπουδές διεύθυνσης στο εξωτερικό και έτσι βρέθηκα στην Βιέννη σπουδάζοντας στην τάξη του Uros Lajovic (μαθητής του H.Swarovsky) απ’όπου και αποφοίτησα το 2012 διευθύνοντας στο Musikverein την ορχήστρα ραδιοφωνίας της Αυστρίας. Ήδη το 2011 είχα αποφασίσει να ιδρύσω την δική μου ορχήστρα δωματίου, στην οποία θα έβρισκαν στέγη όλοι οι έλληνες μουσικοί της Βιέννης. Αυτή η ορχήστρα μεγαλώνει διαρκώς (έχουμε φτάσει τα 30 μέλη) έχοντας εμφανιστεί σε σημαντικούς χώρους της Βιέννης (Musikverein,Stephansdom,Ehrbarsaal) και ευελπιστώ να υπάρχει ανάλογη συνέχεια. Παράλληλα με τις δραστηριότητες μου με την Orpheus, εμφανίζομαι ως φιλοξενούμενος μαέστρος σε διάφορες ορχήστρες στον κόσμο (Πολωνία,Αγγλία,Γαλλία,Κροατία,Η.Π.Α.,Ταιβάν) και κάπως έτσι το ταξίδι συνεχίζεται τόσο ωραία όπως ξεκίνησε.

Έχετε μαθητεύσει δίπλα σε σημαντικούς μαέστρους. Ποιος ήταν αυτός που επηρέασε περισσότερο εσάς και την καριέρα σας;

Θα ήταν πραγματικά άδικο να ξεχωρίσω κάποιον. Έχω μάθει στην μικρή μου πορεία μέχρι τώρα, να κρατάω οτιδήποτε θετικό μου έχει δώσει ο καθένας τους. Ένας δάσκαλος μπορεί να σου επηρεάσει ολόκληρη την κοσμοθεωρία σου με μία και μόνο φράση ή κίνηση. Για μένα δεν υπάρχει μαέστρος ‘πιστό αντίγραφο’ του δασκάλου του. Παίρνει κανείς πολλά στοιχεία και στο τέλος φτιάχνει την δική του μοναδική μουσική προσωπικότητα, τεχνική και γενικότερα οντότητα. Αυτή η διαδικασία κρατάει χρόνια. Ο μαέστρος είναι ένα καλό κόκκινο κρασί που όσο περνάει ο χρόνος, ωριμάζει.

Στο ρεπερτόριο σας περιλαμβάνετε έργα όχι μόνον του κλασικού ρεπερτορίου, αλλά και της ελληνικής μουσικής παράδοσης. Πως τα αντιμετωπίζει το κοινό σας εκτός Ελλάδος;

Η αντίδραση είναι πάντα θετική. Επιλέγω συνήθως κομμάτια που ξεφεύγουν από το πρότυπο ελληνικής μουσικής που έχει δημιουργήσει ο ακροατής εκτός Ελλάδας, προβάλλοντας κυρίως συνθέτες της Εθνικής μας Σχολής αλλά και βραβευμένους μας ποιητές. Η διαφορετικότητα του μέτρου αλλά και του τονικού-τροπικού πλαισίου αυτής της μουσικής ακούγεται πάντα ευχάριστα στον Ευρωπαίο ακροατή.

Γιατί οι Έλληνες του χώρου σας κάνουν καριέρα στο εξωτερικό; Θεωρείτε πως το ελληνικό κοινό δεν έχει αρκετή επαφή με την κλασσική μουσική ή οι υποδομές δεν είναι οι πλέον κατάλληλες;

Αν θέλετε να μιλήσουμε ρεαλιστικά, ούτε το ελληνικό κοινό έχει αρκετή επαφή με την κλασσική μουσική αλλά ούτε και υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές. Τα δύο παραπάνω γεγονότα έχουν δημιουργήσει ειδικά τα τελευταία χρόνια μία μαύρη τρύπα αλληλεπίδρασης.

Έχετε επαφή με τους συναδέρφους σας στην Ελλάδα; Πως αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες που έχουν εμφανιστεί εξαιτίας της κρίσης;

Ναι, φυσικά και έχω επαφές. Δυστυχώς η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Όπως γνωρίζετε ήδη έχουν κλείσει αρκετές ορχήστρες λόγω έλλειψης χρηματοδότησης. Πραγματικά όσους μουσικούς γνωρίζω, αναζητούν κάποια ευκαιρία στο εξωτερικό αφού οι εγχώριες παραγωγές είναι ελάχιστες.

Η χώρα μας έχει μια πλούσια μουσική κληρονομιά. Πόσο εύκολο είναι να την εντάξετε στο πρόγραμμά σας;

Είναι πάρα πολύ εύκολο όταν γίνεται με τον κατάλληλο τρόπο. Η επιλογή ενός προγράμματος μιας συναυλίας κρίνει σε τεράστιο βαθμό και την επιτυχία αυτού.

Πως “αντιμετωπίζουν” μια ορχήστρα που απαρτίζεται κυρίως από Έλληνες μουσικούς (στην Βιέννη και στις διάφορες χώρες που επισκέπτεστε); Υπήρξε ποτέ η όποια αρνητική στάση απέναντι σας;

Όχι, φυσικά και δεν υπήρξε ποτέ κάποια αρνητική στάση. Απεναντίας, η αντιμετώπιση είναι πάντα θετική. Είμαστε μια νέα ορχήστρα και προσπαθούμε να καθιερωθούμε στο απαιτητικό κοινό της Βιέννης. Είναι κάτι που απαιτεί χρόνο αλλά και σταθερή διάρκεια. Θέλω να πιστεύω πως είμαστε σε πολύ καλό δρόμο.

Ποια θεωρείτε ως την κορυφαία στιγμή της καριέρα σας;

Αυτήν που δεν έχει έρθει ακόμη. Απολαμβάνω το ταξίδι μέχρι στιγμής και ελπίζω να συνεχίσει να είναι τόσο μαγευτικό όσο είναι τώρα.

Το 2012 η Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου (LSO) σας κατέταξε ανάμεσα στους 20 πιο ταλαντούχους νέους μαέστρους της Ευρώπης (Donatella Flick Competition). Τι σημαίνει αυτή η διάκριση για εσάς;

Ήταν πραγματικά μία πολύ σημαντική προσωπική διάκριση η επιλογή αυτή. Είχα την δυνατότητα να έρθω σε επαφή με νέους μαέστρους από όλη την Ευρώπη και να με δουν και να με αξιολογήσουν πολύ σημαντικοί άνθρωποι του χώρου. Ήταν αναμφισβήτητα μια τεράστια εμπειρία που μου έδωσε μεγάλη ώθηση την κρίσιμη εκείνη στιγμή που κάποιος τελειώνει τις σπουδές του και ξεκινά με όνειρα.

Σαν ανερχόμενος μαέστρος σε ένα έντονα ανταγωνιστικό περιβάλλον, ποιες είναι οι προσωπικές σας φιλοδοξίες;

Η μεγαλύτερη φιλοδοξία μου είναι να συνεχίσω να είμαι υγιής και να κάνω ωραία μουσική.

Μια σκέψη σας για την κρίση που βιώνει η χώρα μας. Υπάρχει διέξοδος;

Έφυγα από την Ελλάδα το 2007 σε μία περίοδο που η κρίση δεν είχε ακουμπήσει ακόμα την χώρα μας αλλά σίγουρα είχε δείξει προειδοποιητικά σημάδια. Βίωσα από πρώτο χέρι τα μεγάλα καθημερινά εξώφυλλα στις Αυστριακές εφημερίδες με τα απαξιωτικά σχόλια, την έντονη αμφισβήτηση και κριτική.
Δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχει κάποια ξεκάθαρη διέξοδος από την ‘κρίση’ αυτή που ζει ο ελληνικός λαός αυτή την στιγμή. Πολύ φοβάμαι πως μία ολόκληρη γενιά έχει οδηγηθεί ως άλλη Ιφιγένεια σε θυσία με σκοπό να συνεχίσουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια. Ο Έλληνας πονάει και υποφέρει, είναι η απόλυτη αλήθεια. Τα όσα ‘δεδομένα’ με τα οποία μεγαλώσαμε, αρχίζουν και καταρρέουν. Το ζητούμενο είναι το αύριο. Δυστυχώς διαπιστώνω πως δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Μέθοδοι και τακτικές του παρελθόντος που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση, βρίσκουν εφαρμογή ακόμα περισσότερο σήμερα. Αυτό είναι σίγουρα κάτι που πρέπει να σταματήσει. Θέλω πραγματικά να πιστεύω πως η νέα γενιά, απαλλαγμένη από προκαταλήψεις, θα δείξει τον δρόμο προς κάτι καλύτερο.

Τι σημαίνει Ελλάδα για εσάς;

Ελλάδα για μένα είναι η αίσθηση που έχω όταν κατεβαίνει το αεροπλάνο και στρίβοντας για Θεσσαλονίκη, αντικρύζω το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου.